Historyjki obrazkowe - fajne, ładne, całkiem nowe

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » sob, 18 cze 2005 19:58

No, dobrze. Teraz będzie na poważnie.
Usagi Yojimbo, jakkolwiek by to brzmiało idiotycznie królik-samuraj jest jedną z najlepszych serii komiksowych, jaką czytałem. Stan Sakai bezbłędnie oddaje klimat tamtych czasów i rzecz czyta sie jak rasowy klasyk samurajski.

Zamorano · Post autor: **Zamorano** » sob, 18 cze 2005 20:22

Robert J. Szmidt pisze:)
W komiksie lubię dobry rysunek i to raczej ten klasyczny, czysty a la Marini.

Marini to akurat bardzo średni przykład :] Gdyż pan ten łączy tradycje frankofońską z mangowymi wpływami. No przynajmniej na początku tak było. W "Cyganie" np. Mniej to widać w "Skorpionie" czy "Gwieździe Pustynii", ale widać. Mam poważne wątpliwości czy to klasyczny rysunek :) raczej chłopak poszukuje IMO :)Mi hasło klasyczny rysunek kojarzy się z Hugo Prattem i miodnym "Corto Maltese" :)

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » sob, 18 cze 2005 20:44

Zamorano pisze:
Robert J. Szmidt pisze:)
W komiksie lubię dobry rysunek i to raczej ten klasyczny, czysty a la Marini.
Marini to akurat bardzo średni przykład :] Gdyż pan ten łączy tradycje frankofońską z mangowymi wpływami. No przynajmniej na początku tak było. W "Cyganie" np. Mniej to widać w "Skorpionie" czy "Gwieździe Pustynii", ale widać. Mam poważne wątpliwości czy to klasyczny rysunek :) raczej chłopak poszukuje IMO :)Mi hasło klasyczny rysunek kojarzy się z Hugo Prattem i miodnym "Corto Maltese" :)

Marini to doskonały przykład "czystego" kadru komiksowgo. Np. niektóre Sandmany są dla mnie mocno nieapetyczne w warstwie graficznej. Po prostu nie lubie takich graficznych udziwnień.

Nocta · Post autor: **Nocta** » sob, 18 cze 2005 21:03

Klasyczna kreska mnie osobiście kojarzy się z komiksem frankofońskim. Komiksem środka, oczywiście.
Rzecz jasna, pojęcie kreski klasycznej zależy od, że tak to ujmę, "środowiska". W tym sensie, że inaczej będzie wyglądać klasyczna kreska w komiksie superbohaterskim (stylizacja w "Watchmen", inaczej w obyczajowym, inaczej w sensacyjnym (np. klasyka w postaci "V for Vendetta", stylizacja rysunku, czy B. Polch nim zaczął eksperymentować na starość).
Słowem: klasyka to dla mnie rysunek realistyczny w wielu swoich odmianach. W tym H. Pratt ze swoją nieziemsko klimatyczną kreską, achhhh :)
BTW: u Peetersa jest conieco z tego klimatu miękkiego rysunku, który przywodzi na myśl lawendowe pola Prowansji :) I sądzę, że w "Blankets" będzie podobnie.

Sandman ma własne universum. Łącznie z językiem grafiki (swoją drogą bardzo zróżnicowanym. Wystarczy porównać grafikę choćby w ramach tylko ostatniego z wydanych w Polsce zeszytów - pierwsza część "Fables and Reflecksions"). Między innymi to stanowi o wyjątkowości tej serii, jej znaczeniu dla rozwoju komiksu jako medium. Podobnie jak w przypadku "Sin City" F. Millera.

Lafcadio · Post autor: **Lafcadio** » sob, 18 cze 2005 21:40

Robert J. Szmidt pisze:Usagi Yojimbo, jakkolwiek by to brzmiało idiotycznie królik-samuraj jest jedną z najlepszych serii komiksowych, jaką czytałem. Stan Sakai bezbłędnie oddaje klimat tamtych czasów i rzecz czyta sie jak rasowy klasyk samurajski.

Wyjdę pewnie na dziwaka, ale ten komiks do mnie nie trafia przez... zwierzątka. Ja nie cierpię tego chwytu, by królik chodził w kimonie :roll: Ale czytałem dwa tomy i stwierdzam, że gdyby tam "występowali" ludzie to byłby najlepszy komiks o samurajach.

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » sob, 18 cze 2005 21:40

Nocta pisze:Klasyczna kreska mnie osobiście kojarzy się z komiksem frankofońskim. Komiksem środka, oczywiście.
Rzecz jasna, pojęcie kreski klasycznej zależy od, że tak to ujmę, "środowiska". W tym sensie, że inaczej będzie wyglądać klasyczna kreska w komiksie superbohaterskim (stylizacja w "Watchmen", inaczej w obyczajowym, inaczej w sensacyjnym (np. klasyka w postaci "V for Vendetta", stylizacja rysunku, czy B. Polch nim zaczął eksperymentować na starość).
Słowem: klasyka to dla mnie rysunek realistyczny w wielu swoich odmianach. W tym H. Pratt ze swoją nieziemsko klimatyczną kreską, achhhh :)
Nie sposób sie nie zgodzić z powyższym. Strażnicy są bardzo klasyczni i oni jako drudzy byli na liście do wspomnienia. Marini jest jednak bardziej znany.

BTW: u Peetersa jest conieco z tego klimatu miękkiego rysunku, który przywodzi na myśl lawendowe pola Prowansji :) I sądzę, że w "Blankets" będzie podobnie.

Sandman ma własne universum. Łącznie z językiem grafiki (swoją drogą bardzo zróżnicowanym. Wystarczy porównać grafikę choćby w ramach tylko ostatniego z wydanych w Polsce zeszytów - pierwsza część "Fables and Reflecksions"). Między innymi to stanowi o wyjątkowości tej serii, jej znaczeniu dla rozwoju komiksu jako medium. Podobnie jak w przypadku "Sin City" F. Millera.

Trudno mówić o universum w tym przypadku, bowiem nie ma spójności stylu. Jest wielu twórców, którzy nadają kolejnym opowieściom własny klimat i o to chyba chodziło. Niemniej razi trochę zmienianie rysownika w trakcie jednej opowieści. Tak było chyba w Domu lalek o ile mnie pamięć nie zawodzi.
Rozumiem założenia jak juz wspomniałem ale forma graficzna mi się nie podoba. Jeden lubi ogórki drugi księdza córki:-)

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » sob, 18 cze 2005 21:43

Lafcadio pisze:
Robert J. Szmidt pisze:Usagi Yojimbo, jakkolwiek by to brzmiało idiotycznie królik-samuraj jest jedną z najlepszych serii komiksowych, jaką czytałem. Stan Sakai bezbłędnie oddaje klimat tamtych czasów i rzecz czyta sie jak rasowy klasyk samurajski.
Wyjdę pewnie na dziwaka, ale ten komiks do mnie nie trafia przez... zwierzątka. Ja nie cierpię tego chwytu, by królik chodził w kimonie :roll: Ale czytałem dwa tomy i stwierdzam, że gdyby tam "występowali" ludzie to byłby najlepszy komiks o samurajach.

No to wiele tracisz:-)

Zamorano · Post autor: **Zamorano** » sob, 18 cze 2005 21:56

Lafcadio pisze:
Robert J. Szmidt pisze:Usagi Yojimbo, jakkolwiek by to brzmiało idiotycznie królik-samuraj jest jedną z najlepszych serii komiksowych, jaką czytałem. Stan Sakai bezbłędnie oddaje klimat tamtych czasów i rzecz czyta sie jak rasowy klasyk samurajski.
Wyjdę pewnie na dziwaka, ale ten komiks do mnie nie trafia przez... zwierzątka. Ja nie cierpię tego chwytu, by królik chodził w kimonie :roll: Ale czytałem dwa tomy i stwierdzam, że gdyby tam "występowali" ludzie to byłby najlepszy komiks o samurajach.

Nie przejmuj się :DDDD Moja dziewczyna tez nie lubi tej serii :) A ja cakiem poważem przygody Usgiego :) IMO fajna seria :)

Robert J. Szmidt pisze: Trudno mówić o universum w tym przypadku, bowiem nie ma spójności stylu. Jest wielu twórców, którzy nadają kolejnym opowieściom własny klimat i o to chyba chodziło

IMVHO jak najbardziej mozna mówić o Universum. I moim skromnym zdaniem POMIMO róznych rysowników o SPÓJNOŚCI stylu.

Nocta · Post autor: **Nocta** » sob, 18 cze 2005 21:57

Dla mnie właściwie ta różnorodność i zmienność postaci, kreski jest też częścią universum Sandmana. Przy czym "universum" nadaję tu znaczenie odmienne od podstawowego w dziedzinie komiksu (np. "universum Marvela"). Używam go raczej w znaczeniu "odmienna całość". Inna od reszty. Ostatecznie Sandman powstawał na fali komiksu superbohaterskiego, a przecież jakże odmienny od nich jest.
A jeśli chodzi o zmieniających się rysowników od strony technicznej, to AFAIK, jest to dość często spotykany "zabieg" jeśli chodzi o serie, często prawdziwe tasiemce, wydawane na rynku amerykańskim. Jest IMO, prawdopodobne, że kiedy wychodziły pierwsze zeszyty Sandmana nikt nie przypuszczał, że odniesie on taki sukces i seria będzie tak długo opłacalna. Dlatego te zmiany. A Gaiman "asystował" przy rysunku. Wyobrażenia wyglądu postaci pochodzą od niego, AFAIR.

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » sob, 18 cze 2005 22:31

Robert J. Szmidt pisze: Trudno mówić o universum w tym przypadku, bowiem nie ma spójności stylu. Jest wielu twórców, którzy nadają kolejnym opowieściom własny klimat i o to chyba chodziło
IMVHO jak najbardziej mozna mówić o Universum. I moim skromnym zdaniem POMIMO róznych rysowników o SPÓJNOŚCI stylu.

Zalezy jak rozumieć pojęcie universum. Wspomniane Universum Marvela to jednośc poprzez tematykę superbohaterską. Tam też znajdziesz najrozmaitsze kreski, weź Alexa Rossa. Wiem, bardziej w DC się udzielał, ale akurat to nie ta kwestia. Ja sądzę, że o ile mozna mówic o pewnej konwencji (nie znam całosci, więc teoria może być nadęta) i sytlistyce. Natomiast rożnorodnośc kreski ma podkreślać unikatowość poszczególnych opowieści.

Nocta · Post autor: **Nocta** » sob, 18 cze 2005 22:37

RJS pisze:Ja sądzę, że o ile mozna mówic o pewnej konwencji (nie znam całosci, więc teoria może być nadęta) i sytlistyce.

Mógłbyś wyjaśnić to zdanie, bo nie rozumiem :] To znaczy: o ile można mówić (...) to co?

Zamorano · Post autor: **Zamorano** » sob, 18 cze 2005 22:50

Robert J. Szmidt pisze: Zalezy jak rozumieć pojęcie universum. Wspomniane Universum Marvela to jednośc poprzez tematykę superbohaterską.

IMVHO nie tylko przez tematykę :] DC czy Image to tez taka tematyka a inne komiksowe Universa ;) O jedności Unoversum świadczy tzw. ontologiczna koncpecja świata przedstawionego :) Jaka ona jest każdy widzi :) Mniej więcej :) Oczywiście są wyjątki i specyficzne projekty :) Jak W DC np. Elsaworlds , rzeczy autorskie typu "Batman: Dark Knigth Returns". Niby Batman ale bardzo poza serią "główną" fabularnie.

Natomiast rożnorodnośc kreski ma podkreślać unikatowość poszczególnych opowieści.

No wlaśnie czy w "Sandmanie" jest ona tak różna ? IMVHO jest rózna i nie jest zarazem. To znaczy dużych zakrętów od pewnej przyjętej , IMO świetnie pasującej tu konwencji graficznej żaden rysownik nie robi.

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » ndz, 19 cze 2005 00:08

Nocta pisze:
RJS pisze:Ja sądzę, że o ile mozna mówic o pewnej konwencji (nie znam całosci, więc teoria może być nadęta) i sytlistyce.
Mógłbyś wyjaśnić to zdanie, bo nie rozumiem :] To znaczy: o ile można mówić (...) to co?

Że nie stosuje się klasycznej kreski komiksowej. Ja przynajmniej na taką nie trafiłem. bardziej to przypomina produkty Vertigo.

Robert J. Szmidt · Post autor: **Robert J. Szmidt** » ndz, 19 cze 2005 00:12

Zamorano pisze:
Robert J. Szmidt pisze: Zalezy jak rozumieć pojęcie universum. Wspomniane Universum Marvela to jednośc poprzez tematykę superbohaterską.
IMVHO nie tylko przez tematykę :] DC czy Image to tez taka tematyka a inne komiksowe Universa ;) O jedności Unoversum świadczy tzw. ontologiczna koncpecja świata przedstawionego :) Jaka ona jest każdy widzi :) Mniej więcej :) Oczywiście są wyjątki i specyficzne projekty :) Jak W DC np. Elsaworlds , rzeczy autorskie typu "Batman: Dark Knigth Returns". Niby Batman ale bardzo poza serią "główną" fabularnie.
ale też pojęcie Universum Marvela odnosi sie do core produkcji a nie całości i jest raczej symbolem klasyki superbohaterów, na której Marvel/DC kiedys wyrósł.

Natomiast rożnorodnośc kreski ma podkreślać unikatowość poszczególnych opowieści.
No wlaśnie czy w "Sandmanie" jest ona tak różna ? IMVHO jest rózna i nie jest zarazem. To znaczy dużych zakrętów od pewnej przyjętej , IMO świetnie pasującej tu konwencji graficznej żaden rysownik nie robi.

Jest różna. Czy tak rózna to juz nie mnie oceniać - to chyba kazdemu inaczej podejdzie. Ale nie ma tam klasycznej szkoly jak ta ze Strażników. Ja przynajmniej nie trafiłem, ale podkreslam, nie czytalem wszystkiego.

Nocta · Post autor: **Nocta** » ndz, 19 cze 2005 10:18

Robert J. Szmidt pisze:Że nie stosuje się klasycznej kreski komiksowej. Ja przynajmniej na taką nie trafiłem. bardziej to przypomina produkty Vertigo.

Rozumiem :) Zmęczenie materiału u mnie wystąpiło :)

To oryginalnie jest produkt Vertigo :D, Sandman wychodził w serii DC Comics Vertigo. Takie też logo widnieje na polskich okładkach także.
Natomiast są epizody (ale, jak to epizody, oczywiście, krótkie), gdzie widać klasyczną kreskę. Przy czym chodzi oczywiście o klasykę amerykańską. Np. :August, Thermidor, w piątej części A Game of You przynajmniej w początkowych planszach. Jakoś mi ona nie pasuje do klimatu.
Inna sprawa, że skany, z których korzysta Egmont to jest jakaś kpina jednak. Ich jakość woła gromkim głosem o pomstę do nieba.