Dryf bajkowy bardzo zdrowy

[Małgorzata]

No, wiedziałam, że to rasista. I na dodatek psychol jakiś.

Ale z szatami cesarza mu się udało. Normalnie - spojrzenie wnikliwe na zachowania społeczne. Ale pewnie socjopaci i inni tak właśnie mają...

[Keiko]

e tam udało mu się:
o rui i porubstwie myślał i przypadkiem tak mu się napisało...
przecież tam ekshibicjonista nagi po rynku pełnym ludzi lata;

[Małgorzata]

A wszyscy udają, że nie widzą tego golasa.
Samo życie. :P

edit: Tak się zawsze zastanawiałam, czy ten cesarz nie miał przynajmniej niewymownych, ale wychodziło mi zawsze, że nie...

[Keiko]

cytata z Wiki

W krainę baśni pierwsza wprowadziła go babcia (od strony ojca). Andersen spotykał się z nią w szpitalu psychiatrycznym, gdzie przebywał jego chory dziadek. Kilka motywów z opowieści babki zostało później wykorzystanych przez Andersena w jego utworach.

ROTFL

[kaj]

Andersen był psycholem, to pewnikiem i ksenofobem, nie dziwota, że syrence nie darował. W naszych czasach psychole owijają się folią aluminiową, tudzież wkładają na głowę durszlaki. W czasach Andresena nie było alu-folii, to i miał chłop mały wybór.

A tak w ogóle protestuję przeciwko porównywaniu płodów wyobraźni schizofrenika do porządnych, regularnych bajek.

Andersen, podobnie jak Grimmowie, pisali basnie, nie bajki. Nie mylmy jednego z drugim.
A czym baśnie Andersena mają sie róznic od jakichs porządnych i regularanych (i które to są) to nie mam pojęcia.
Andersen był mistrzem basni niezrównanym. facet miał wyobraźnię, inwencję, talent i ironię. Baśnie Grimów zebrane w kupę to niesutanne powstarzanie kilku schematów. I do tego schematyczne.

[Ika]

Ho, ho, Kaju, zaczynałam wręcz tęsknić! Najbardziej za tonem Twoich postów, ale treść też nie jest mi obojętna.

Baśń jako taka jest schematyczna z natury swojej. Wedle niektórych folklorystów jest to niemalże ta sama opowieść, różniąca się "lokalnie" szczegółami. Przy czym racja, nie bajka, a baśń.
Niektórzy folkloryści uważają, że owa schematyczność baśni jest w jakimś stopniu spowodowana jej historycznymi korzeniami.

Jeśli zaś chodzi o Andersena, to z folklorem miał zasadniczo niewiele wspólnego. Za to sporo z zaburzeniami rozumku. Mnie osobiście jego przeróbki nie odpowiadają, ale nie widzę przeciwwskazań, żebyś Kaju, pasjami jego ironię lubił, chłonął i doceniał :).

Bracia Grimmowie nie byli zaś autorami baśni, a raczej zbieraczami, takoż i nie byli autorami mitów, więc porównywanie ich wyobraźni do wyobraźni Andersena jest raczej bezcelowe. Zupełnie jakby porównać ich słownik, do pierwszych utworów Andersena.

[kaj]

I o to chodzi. Grimowie tylko zapisali zaszłyszne 40 wariantów tej samej historii. Czytac to to nuda. Zaś Andersen wymyślał własne. I chwała mu za to.

[Ika]

Rozumiem, że starasz się mnie przekonać do lubienia?
I wymyślił, jak wymyślił... No ale dyskutować nie zamierzam, bo nie ma po co.

[Małgorzata]

Znaczy, że nie można się nabijać z baśni, jak już się jest dorosłym? Na kolana przed Andersenem, na przykład?

Bo mnie się ten wątek podobał wcześniej... :(((

[kaj]

Nabojać się można ze wszytkiego. Na kolanach najlepiej się pracuje przy szorowaniu podłogi. Co nie zmienia faktu, że Andersen wielkim pisarzem był.

[Bebe]

Nie zmienia to faktu, że przeczytałam jego baśnie po dwa-trzy razy w dzieciństwie/nastolęctwie i mogę go uznać wielkim poprzez pryzmat niezwykłej sugestywności jego utworów. Niechęć do tej pesymistycznej wizji świata pozostała mi wykuta w mózgu.

[hundzia]

Andersen jakoś nie budzi entuzjazmu moich dzieci. Jedyną baśnią jaką tolerują, jest "Brzydkie Kaczątko". Może dlatego, że jako jedna z nielicznych kończy się sukcesem bohatera.
Natomiast baśnie braciszków Grimm, niech sobie będą pozbierane, pomieszane i powtórnie opisane, ale jednak mniej skomplikowane, nie wymagają od dzieci wielkich przemyśleń pt. Co Autor miał na myśli? Dorośli mogą sobie rozbiory logiczne utworu, dzieciom jest wszystko jedno. One chcą bajki! Więc może A. nie pisał dla dzieci?

Grimmowe baśnie są proste, skomplikowane na tyle, by dzieci musiały pomyśleć nad morałem, ale jednak zaspokajają potrzebę rozrywki. W przeciwności do baśni A., z których ani jedna nie wywołała uśmiechu na buziach potomków.

Cóż ostatnio jednak młody odkrył istnienie bajek rosyjskich :) o kniaziu Iwanie, księciu i żebraku, strumieniu i topoli. Są tak okrutne, krwawe i brutalne, że aż mnie coś skręca, ale muszę czytać. Bo młody je lubi i koniec. Zastanawiam się, co z niego wyrośnie, jak dostanie taki podkład...

[Małgorzata]

Nabojać się można ze wszytkiego. Na kolanach najlepiej się pracuje przy szorowaniu podłogi. Co nie zmienia faktu, że Andersen wielkim pisarzem był.

Zasadniczo, Kaju, czy Andersen był czy nie był wielkim pisarzem nie ma nic do rzeczy, gdy w grę wchodzi nabijanie.
Bądź łaskaw nie psuć nastroju i nie pouczać ekskatedralnie, co mamy myśleć o baśniach Andersena. Chcemy się z tych baśni ponabijać.
Zważ, że nie żądamy, abyś Ty robił to samo.

A brzydkie kaczątko było niewdzięczne.

[hundzia]

Ono miało traumatyczne przeżycia w pisklęctwie! To wszystko tłumaczy! Patologia rodzinna (bo skąd jajo łabędzie w kaczym gnieździe? To nie kukułka była!), podrzucenie, odtrącenie, rasizm niemalże! To i tak dobrze, że nie pochodziło ze współczesnych czasów, bo gotowe było zostać seryjnym mordercą!

[Małgorzata]

Ale jak wyrosło, to nawet mamie-kaczce dziękuję nie powiedziało, choć bez niej nie wyklułoby się nawet! Niewdzięczne kaczątko poszło do łabędzi i porzuciło raz na zawsze rodzinę zastępczą, ani się obejrzało.

No, nie mówię, żeby zaraz miało pałać wielkim uczuciem, ale trochę wdzięczności się jednak należy.

A poza tym, skąd wiesz, czy nie wyrósł z niego łabędź-psychopata? :P