Polecanki

[Q]

Mam! Zdobyłem! Dopadłem!

Znaczy kupiłem i przeczytałem "Wyspy na niebie" Clarke'a.
Co mogę powiedzieć? Otóż jeśli kto szuka poważnej, poruszającej Tematy OstateczneTM, fantastyki, to niech nie sięga, bo to jest błahostka napisana w stylu przygód Tomka Wilmowskiego czy przygodowych utworów Heinleina (widać nawet,że życie bohatera na stacji jest trochę zbyt interesujące, by mieściło się w kanonach realizmu - a to film kręcą, a to jest okazja do ponadplanowej wycieczki; czytelnik nie-nastoletni uśmiechnie się nieco ironicznie widząc te chwyty rodem z Bahdaja).

Jest to jednak pozycja warta polecenia bo stanowi z jednej strony solidne wprowadzenie do tematyki kosmicznej (i do porządnej SF - swobodnie można dawać do czytania dzieciom i pociotkom, zanim im np. Lema podsuniemy), albowiem nie we wszystkim się postarzała.
Z drugiej zaś bezcenne spojrzenie na to jakie plany i nadzieje mieli ludzie u świtu ery kosmicznej, w czym ich wiedza o bytowaniu w nieważkości różni się od naszej i jak życie weryfikuje - i będzie jeszcze weryfikować - ich wyobrażenia.
Czyli dla kosmomaniaków lektura obowiązkowa. (Dobrze jednak, że Clarke nie zatrzymał się pisarsko na tym etapie.)

ps. kilka ciekawostek:
1. największym - z współczesnej perspektywy - błędem Wicemistrza (jak zwykłem tytułować Clarke'a, bo dla mnie drugi po Lemie) było założenie jawnie dobroczynnych (i wyłącznie dobroczynnych) skutków nieważkości dla ludzkiego organizmu;
2. cieszy walka jaką Clarke wydał bzdurnym, stereotypowym pomysłom, w które obfitowała ówczesna (jak się okazuje nie tylko ówczesna) SF; przy czym to rozliczenie z piracko-awanturniczo-inwazyjną tematyką przeprowadzone jest z lekkością i poczuciem humoru;
3. zwraca uwagę, że A.C.C. nie byłby sobą, gdyby nie wprowadził życia gdzie się da - nawet na Marsie i Merkurym; przy czym jest to życie dość przytomnie nawet obmyślone;
4. pojawia się rozwinięta koncepcja geostacjonarnych satelitów komunikacyjnych (z tym, że b. duże są i wymagają ludzi do obsługi);
5. jak się wczytać - pada idea terraformingu Marsa.

[maniak82]

Chciałbym sie dowiedzieć jak spisuje się "Kopułka" Kinga. Głównie chodzi mi o reakcje bohaterów na tak niezwykłe zjawisko, czy są dobrze oddane.
Byłoby to jedno z moich pierwszych zetknięć z Kingiem, ale zaczynam zezować w stronę "Bastionu" i dalszych części "Mrocznej Wieży".

To niech cię prąd rwie dalej w stronę Bastionu. Z opasłych tworów Króla właśnie Bastion i TO uważam za najbardziej udane. Mroczna wieża też b. dobra, natomiast co do Pod Kopułą, to nie ma co skakać do wyżej wspomnianych, choć gniotem nie jest. Wg. mnie oczywiście.

P.s. Jednak jeśli chodzi o reakcje na zamknięcie, to myślę że King stanął na wysokości zadania. Cały wachlarz i myślę, że wszystkie prawdopodobne. Można się wczuć.

[Młodzik]

Realizm magiczny

Co z tego nurtu jest warte przeczytania?
Edit był.

[Cordeliane]

Może zacznij od sztandarowych Stu lat samotności, a potem zdecydujesz...

[Młodzik]

Dziękuję, rozejrzę się za tym :).

[Alfi]

Ja tradycyjnie polecam Terra nostra Fuentesa. Ale to jest dość trudne w odbiorze.
Warto też poszukać w jakiejś bibliotece Romancero pod gwiazdami Stephena Alexisa z Haiti.

[nosiwoda]

Realizm magiczny

Co z tego nurtu jest warte przeczytania?

A może jeszcze to? :P

[Małgorzata]

Nie wygląda mi ten Copperfield na realistę magicznego, ale kto wie? :P
W każdym razie do listy pozycje kanoniczne wypada dorzucić:
Jose Luis Borges "Powszechna historia nikczemności",
Julio Cortazar "Gra w klasy",
Alejo Carpentier "Podróż do źródeł czasu",
Allende "Dom dusz" (tego nie jestem tak pewna, ale na czuja mi się zdaje, że to też do realizmu magicznego się wlicza),
i "Niewidzialne miasta" Calvino.

Tak na szybko. W spisie lektur chyba byli jeszcze jacyś Niemcy... :X

[Młodzik]

Ok, dzięki wielkie. Idę pobuszpować po tych, pożal sie Boże, kiermaszach książek. Może coś znajdę.

[ElGeneral]

A "Sto lat samotności" o boska Małgorzato?

[Małgorzata]

Cordeliane wymieniła przecież... :X

[ElGeneral]

A, to przepraszam, Chmurnooka...

[Montserrat]

Ogólnie Marquez, nie tylko jedno Sto lat samotności :)

Salmana Rushdie z jego Dziećmi północy można podciągnąć?

Edit: Mówię o realizmie magicznym, oczywiście :)

[Q]

Można. Czemu by nie możne. Teraz pod ten realizm m. i Angelę Carter podciągają, i J. Carrolla, i Tokarczuk...

[Ika]

Jak to pisał Andrzej S. określenie worek, jako i "fantasy".