Już tak nie Dukaj.

[in_ka]

Ilu z Was przeczytało już "Wrońca"?

Czytałam.
I tak jak cenię Dukaja (choć nie wszystkie jego książki przeczytałam),
to "Wroniec" mnie zawiódł.
A wywiad Dukaja, cóż... Chyba wolałabym go nie słyszeć.

E: cyt

[Varelse]

Pozwolę sobie wtrącić, że jutro o godzinie 12:30 w tvp1 w magazynie kulturalnym "Hurtownia książek" omawiany będzie między innymi "Wroniec".

Zdarzyło mi się przez przypadek ów program obejrzeć, ale o Wrońcu ma być za tydzień.

Co do "dzieci stanu wojennego": w broszurce z fragmentami tekstów Dukaja, którą zabrałem na Wrocławskich Promocjach Dobrych Książek, Wroniec reklamowany jest tak:

Bajka, nie bajka
Dla dzieci stanu wojennego
i dla dzieci, które stanu wojennego nie mogą pamiętać

Brzmi to jakby było adresowane również do dzieci w sensie dosłownym.

[Cień Lenia]

Brzmi to jakby było adresowane również do dzieci w sensie dosłownym.

Gdybyśmy mogli zawsze ufać wydawcom świat byłby piękniejszy.
MSPANC

[niewiem]

Pozwolę sobie wtrącić, że jutro o godzinie 12:30 w tvp1 w magazynie kulturalnym "Hurtownia książek" omawiany będzie między innymi "Wroniec".

Zdarzyło mi się przez przypadek ów program obejrzeć, ale o Wrońcu ma być za tydzień.

W takim razie przepraszam za wprowadzenie w błąd, powtórzyłem info za Gazetą Telewizyjną.

[emigrant]

A wywiad Dukaja, cóż... Chyba wolałabym go nie słyszeć.

Dlaczego?

[Korowiow]

Brzmi to jakby było adresowane również do dzieci w sensie dosłownym.

Bo, jak twierdzi Dukaj, również jest.

[in_ka]

A wywiad Dukaja, cóż... Chyba wolałabym go nie słyszeć.

Dlaczego?

Bo ma brzydki głos.
Wymaga pracy z logopedą i ewentualnych korekt wędzidełka języka, przegrody nosa i/lub leczenia zatok.

I ma okropną manierę używania słówka "nie" jako przecinka.

A tak poważnie, to zdumiał mnie fragment w którym twierdził, że do tego wrońcowego ćwiczenia:

wyłączał wyższe funkcje mózgowe

.
Chyba nie to w twórczości dla dzieci chodzi. Nie wiem.
Zapewne Teano mogłaby się na ten temat wypowiedzieć lepiej.

[Kakórg]

Wyrywasz z kontekstu trochę.

Głos i "nie" faktycznie do wymiany.

A wywiad jak wywiad - neutralny - nijak nie wpłynął na moje postrzeganie autora, którego bardzo cenię, ale za żadnego Boga nie mam. Więc i po nieczytanym jeszcze "Wrońcu" nie spodziewam się niczego konkretnego - może będzie super, a jeśli nie - szkoda, ale świat się nie zawali.

[emigrant]

A wywiad Dukaja, cóż... Chyba wolałabym go nie słyszeć.

Dlaczego?

Bo ma brzydki głos.


I ma okropną manierę używania słówka "nie" jako przecinka.

Ach, o to Ci chodzi... No, cóż, faktycznie Suzinem czy Sznukiem to Dukaj nie jest. Z tym "nie" też racja. Nie wiem co do barwy głosu, tzn czy można zmienić, czy nie, ale nad tym drugim problemem mógłby popracować...

Jednak gada chłopak konkretnie, wygląda na to, że szczerze i do rzeczy.

[in_ka]

Wyrywasz z kontekstu trochę(...)

A wywiad jak wywiad - neutralny - nijak nie wpłynął na moje postrzeganie autora, którego bardzo cenię, ale za żadnego Boga nie mam. Więc i po nieczytanym jeszcze "Wrońcu" nie spodziewam się niczego konkretnego - może będzie super, a jeśli nie - szkoda, ale świat się nie zawali.

Z tym wyrywaniem z kontektstu to nie do końca jest prawda. W takim odbiorze tej wypowiedzi utwierdziła mnie teoria znaczenia strachu/bojaźni u dzieci, jaką przedstawił w wywiadzie Dukaj.
Kiedyś, gdzieś tu rekomendując książkę amerykańskiego psychiatry Bruna Bettelheima "Cudowne i pożyteczne. O znaczeniach i wartościach baśni" już mówiłam, jaki ten świetny praktyk leczenia dzieci autystycznych bajkami/baśniami, zastosował podział wartości baśni dla celów terapeutycznych.
Na te które mają właśnie wartość terapeutyczną - w tej grupie znalazły się baśnie zakorzenione w kulturze ludowej spisane przez braci Grimm i te, które są dla możliwości rzutowania problemu przez dzieci nieistotne czy wręcz niebezpieczne, bo nie pozwalają na odnalezienie przez dziecko nadziei na rozwiązanie - do tej grupy włączył baśnie np J. Ch. Andersena. "Wrońca" dukajowego włączyłabym do tej drugiej grupy bajd.
Dukaj w wirze koniunkturalnego pośpiechu sprawy nie przemyślał i zmarnował formę i jednak temat.

A swoją drogą świetny przykład marketingowego zwierzęcia. Z podziwem obserwuję zdumiewającą machinę promocyjną jaką udało mu się uruchomić dla swojej wprawki literackiej.
Koniunkturalizm +10. Skuteczność (póki co) +10.

[flamenco108]

A wywiad Dukaja, cóż... Chyba wolałabym go nie słyszeć.

Dlaczego?

Bo ma brzydki głos.
Wymaga pracy z logopedą i ewentualnych korekt wędzidełka języka, przegrody nosa i/lub leczenia zatok.

I ma okropną manierę używania słówka "nie" jako przecinka.

Wrażenia ze słuchania audycji mam takie same, choć nie potrafiłbym wskazać wędzidełka języka. Ciekawe, że na spotkaniu na żywo w ogóle nie miałem takiego wrażenia. Ale Dukaj to i tak nie Barańczak, który nie mówi, tylko wydaje z siebie jakąś dziwną kombinację chrząknięć, pomruków i bełkotów. ;-)

[in_ka]

(...)Wrażenia ze słuchania audycji mam takie same, choć nie potrafiłbym wskazać wędzidełka języka.

Ech, drobiazg: wieloletnie doświadczenie i miliardy przeczytanych stron literatury specjalistycznej ;P

(...)Ale Dukaj to i tak nie Barańczak, który nie mówi, tylko wydaje z siebie jakąś dziwną kombinację chrząknięć, pomruków i bełkotów. ;-)

Ej, unikałabym porównań tych panów.
Na płaszczyżnie literackiej Dukajowi brakuje eonów lat świetlnych do tej wiekości.
Co do jakości wypowiedzi - są dwie możliwości.
Być może w przypadku Barańczaka wpływ ma stan zdrowia, a w wieku Dukaja był świetnie, potoczyście wysławiającym się młodzieńcem?
Lub jest z typu takich, co to tak ma. Bo są gawędziarze jak nie przymierzając Ty, albo jak ja - porozumiewający się kombinacją chrząknięć, pomruków i bełkotów?

Wracając do Dukaja.
Ciekawa jestem - jako, że w wywiadzie twierdzi, że wrońcowe doświadczenie traktuje jako rodzaj lekcji - czy to była lekcja marketingu, czy rzeczywiście próba warsztatu literackiego?
I jakie będą jego z wnioski z tego doświadczenia.

[Rheged]

Wrócę na chwilę do reakcji niektórych na recenzję z Rzepy. Aż napisałem o tym na blogu, bo tak mnie to rozsierdziło - oto linka. Wpis o Dukaju i getcie fantastycznym.

[flamenco108]

Być może w przypadku Barańczaka wpływ ma stan zdrowia, a w wieku Dukaja był świetnie, potoczyście wysławiającym się młodzieńcem?

Spotkałem go w 1990-91 roku, kiedy wpadł do naszego liceum na spotkanie z Twórcą. Ponieważ wiedział o niebo lepiej od nas, co się powinno dziać na takim spotkaniu, nie czekał na pytania, tylko zaczął sam (do dziś pamiętam):
- Fmm. Hmm, bum, mmm, mho, pamff, ać-ć. Zfn ff ecie, hk pofnnh wugnnfć spmmfk nie zf tfc.

W takim to było stylu. Tylko ogrom jego geniuszu powstrzymał nas od chóralnego śmiechu. Bo o dobrym wychowaniu wśród młodzieży licealnej mowy być nie mogło ;-)

EDYTA:
Takoż od tamtej pory nie wymagam od literatów potoczystej wymowy. Co innego pisać, co innego mówić.

[Alfi]

oto linka.

A pod linką

(...) Potem rozgorzała dyskusja na Forum Fahrenheita w dukajowskim wątku. Dyskusja, dodajmy, w której getto pokazuje, że jest gettem. (...)
Wszyscy w fandomie toną w zachwytach (i słusznych i niesłusznych), a wokół samego autora zrobiła się toksyczna aura niesamowitości. (...)

Zaraz: więc ja, krytykując recenzję Małkowskiej, zostałem zaliczony do getta i do fandomu?
Mam ochotę się obrazić;).
Recenzję Małkowskiej skrytykowałem, bo moim zdaniem jest słaba i dowodzi dość powierzchownego odczytania Wrońca. Skrytykowanie krytycznej recenzji niekoniecznie oznacza gloryfikowanie autora. Zresztą dla mnie Dukaj to niekoniecznie to, co tygrysy lubią najbardziej. W przypadku Wrońca podoba mi się sposób, w jaki Dukaj tworzy tę dziecięcą, oniryczną wizję stanu wojennego - i tyle. To i owo pewnie mógłbym mu wytknąć, bo tu i ówdzie chyba niezbyt konsekwentnie trzyma się drogi, którą sam wytyczył, albo wpada na niej w jakieś wyboje.
Wracając do fandomu - Dukaj raczej nie jest wzorcowym idolem środowiska?