O twórczości imć Ćwieka

[Małgorzata]

No, tak?! I co teraz?! Muszę żyć z tą świadomością, tak?!
<idzie desperować na dach czteropiętrowca>

[Czarownica]

Ojoj. Gópia Wiedźma mogła siedzieć cicho. Som na tym świecie takie świadomości, których istnienia cłowieki woleliby być nieświadomi... Nie pomyślała Wiedźma, no nie pomyślała. Jak zwykle :)))

[Szary]

Czuję się odosobniony, ale mnie się akurat podobają i "Kłamca" i "Klamca 2". Nie siadałem do nich poszukując podwójnego dna, ani głębokich-przemyśleń-natury-filozoficznej, a czytało się lekko, szybko i przyjemnie.

Literatura, która musiała sprawiać przyjemnośc w pisaniu i - przynajmniej w moim wypadku - sprawiła przy czytaniu.

Ale to oczywiście tylko moje zdanie.

[Lafcadio]

Czuję się odosobniony, ale mnie się akurat podobają i "Kłamca" i "Klamca 2". Nie siadałem do nich poszukując podwójnego dna, ani głębokich-przemyśleń-natury-filozoficznej, a czytało się lekko, szybko i przyjemnie.

Przyznam szczerze, że u mnie nie spełnił nawet tych zamierzeń ;]

[Szary]

Dlatego tez napisałem, że czuję sie odosobniony. I w zasadzie, to nawet czekam na następne teksty o Lokim <tu ukrywa sie pod stołem>

[Małgorzata]

<puka w blat, żeby zwrócić uwagę Szarego>
Ja tylko chciałam zauważyć, że nie mówimy tu o głębokich i wzniosłych, czy podobnych treściach (właściwie Treściach - przemyśleniach filozoficznych-ontologiczno-teologiczno-naukowych-podobnych) albo o Przesłaniach.
Żeby wszystko było jasne. Treść. To, co się zawiera w znaczeniach wypowiedzi/komunikatu (także literackiego). Po prostu...

Tak tylko pragnę doprecyzować, bo kiedy używam wyrazu "treść", to zaraz się pojawia supozycja, że to musi być wielkie i wysokie oraz szalenie poważne i/lub ambitne.

[Sosnechristo]

Dlatego tez napisałem, że czuję sie odosobniony. I w zasadzie, to nawet czekam na następne teksty o Lokim <tu ukrywa sie pod stołem>

No to jesteśmy obaj w opozycji. Bo mi akurat Kłamcy do gustu przypadli, o czym zresztą już pisałem. I, nie wiem, może mam ten gust spaczony albo co, ale czekam (może nie z utęsknieniem) na trzecią część.

No co ja poradzę, że mi się podoba? Młody jestem, głupi być może.
Mogę nie brać z niego przykładu jako młodociany... pisarz, szumnie rzecz ujmując. Wiadomo: opisy zdają się być ubogie i takie tam.

A, nie polecam chowania się pod stół ze względu na swoje upodobania (ale mi się rymło, ekhm). Jako ten dumny, (o)błędny rycerz będę stawał do walki - nawet jeśli nie znajdę trafiających do większości obecnych (a przynajmniej w tym temacie :) ) argumentów na obronę prozy Ćwieka.

Bo Wy tu możecie sobie narzekać słusznie lub nie - punkt widzenia zależy od... itd. - ale jednego faktu nie zmienicie, choćbyście się skichali: przeciętnemu czytelnikowi Kłamcy się podobają. Możecie ostrzegać na łamach Fahrenheita przed tymi książkami - jest szansa, że kogoś ocalicie przed stratą czasu i pieniędzy - jednak stałych czytelników, a sporo ich, Ćwiekowi już nie odbierzecie.

[Szary]

<wygląda spod blatu i uśmiecha się niesmiało>
Zatem jest to dyskusja głównie na temat gustów. Doskonale, juz mi lepiej. <patrzy z zakłopotaniem na stół> Zgubiłem długopis, dlatego tam zajrzałem.

Po prostu zaskoczyło mnie, ze na szczycie listy watków poruszanych jest watek autora, którego nikt (oprócz mnie) nie lubi (jako autora znaczy, nie personalnie).

W każdym razie - mam pozytwyne wrażenia z lektury. Watek wydał mi się właściwy :D

[Harna]

Bo Wy tu możecie sobie narzekać słusznie lub nie - punkt widzenia zależy od... itd. - ale jednego faktu nie zmienicie, choćbyście się skichali: przeciętnemu czytelnikowi Kłamcy się podobają. Możecie ostrzegać na łamach Fahrenheita przed tymi książkami - jest szansa, że kogoś ocalicie przed stratą czasu i pieniędzy - jednak stałych czytelników, a sporo ich, Ćwiekowi już nie odbierzecie.

Przepraszam, a czy ktoś tu, kichając, wyrywał imć Ćwiekowi fanów? Że niby co? Krucjata zasmarkanych? Każdy wypowiada się we własnym imieniu, jako czytelnik. I tak samo fan Ćwieka, choćby się skichał, nie sprawi, że jego antyfan zmieni zdanie.
Poza tym kim jest przeciętny czytelnik? I skąd wiesz, że przeciętnemu akurat się teksty imć Ćwieka podobają? Bo np. z moich doświadczeń wynika coś wręcz odwrotnego.
De gustibus non disputandum est — każdy wypowiada się za siebie, a na katar najlepszy jest rutinoscorbin i stos chusteczek.

[Małgorzata]

Eee, tam... Walka! Phi! <pogarda bezgraniczna wobec sugestii, żeby wykazać aktywność umysłowo-mięśniową>

Nie... Ja jestem cierpliwa. Poczekam sobie. Nauczyłam się już czekać. I cierpliwość też odkryłam. Do rzeczy małych i nieważnych.

Zabawne... Bo mi wychodzi, że ja jestem stały czytelnik twórczości J.Ćwieka, hyhyhy! Ale za to nielojalny. Całkowicie nielojalny.

[Czarownica]

De gustibus non disputandum est — każdy wypowiada się za siebie, a na katar najlepszy jest rutinoscorbin i stos chusteczek.

Albo herbatka z imbirem.
Popieram Kłuika w całej rozciągłości.

[Szary]

Zasadniczo, sadząc z Twojej recenzji (ktorej troszeczkę nie rozumiem, ale to zupełnie inna sprawa) faktycznie wychodzi, że stały.
Jak tylko coś napisze, czytasz. I jako czytelnik - również jesteś lojalna. Nielojalna zapewne jako recenzent, ale jako czytelnik trzymasz sie go twardo, ba! Nawet pomimo niecheci do części pierwszej wręcz wzięłas na siebie recenzję z cześci drugiej. To dopiero lojalność :D

A na katar najlepszy jest grzany sok pomarańczowy. Ma witaminę C więc zasadniczo zdrowy, a dodatkowo jaki smaczny ...

[Czarownica]

Nawet pomimo niecheci do części pierwszej wręcz wzięłas na siebie recenzję z cześci drugiej. To dopiero lojalność :D

Eeeeee... Szczerze wątpię, czy Margota wzięła sama z siebie. Nie. Jestem pewna, że nie sama z siebie. ;)
Margosia, powiedz mu:))))

[Harna]

A czemu nielojalna jako recenzent? Bo nie rozumiem, gópie fugu jezdem :-(
Recenzent jest lojalny wobec siebie, wobec własnych, subiektywnych wrażeń czytelniczych. Chyba że pisze na zamówienie i według wytycznych autora/wydawcy, ale to chyba nie jest praktykowane w F, o ile mi wiadomo.

[Szary]

Alez to poniekad była próba interpretacji sformułowania Małgorzaty.
Być może błędna.
Podobnie trudno mówic o nielojalnym czytelniku, zwłaszcza w kontekście takiego, który czyta wszystkie (w tym wypadku - obie) książki autora.