Navajero, mniej znany jako Adam Przechrzta

[nosiwoda]

Skoro zbierasz, to podsyłam kolejną recenzję.

[inatheblue]

Hm, muszę przeczytać sama. Recenzje jak zwykle niewiele mówią, a tę autorkę właśnie sprawdziłam i jej nie dźwięczy Tigana. Ergo, znajduje się do mnie na przeciwnym biegunie.

[Nieznany]

Moją opinię już znasz, Navajero, ale dla potrzeb kolekcji... ;) Co prawda to tylko moja forumowa tfu!rczość, zatem recenzją zwać jej nie mogę... jest tutaj.

[Navajero]

Informuję, że zakończyłem pracę nad kolejną powieścią ( "pilot" pod tytułem "Alchemik" ukazał się we wrześniowym numerze SF&H z zeszłego roku). Została tylko robota redakcyjna ( Karolina bój się :) ) Jak mi mózg przestanie dymić, wezmę się za zbiór opowiadań przedstawiający alternatywną rzeczywistość II RP, widzianą oczyma pracowników polskich służb specjalnych, czyli beletryzację mojego doktoratu :) Niedługo w NF pojawi się tytułowe opowiadanie zbiorku - "Wilczy legion".

[flamenco108]

No, to się nie mogę doczekać... Wreszcie coś do czytania.
FTSL

[Navajero]

Trochę jeszcze poczekasz, bo nie sądzę, aby wyszła przed jesienią :)

[fealoce]

Aaa, więc o to chodziło w Twoim opisie na gg... No to gratulacje! :)

[Navajero]

Dzięki, może wreszcie trochę odpocznę :)

[kiwaczek]

No to korzystając z wakacyjnego czasu wolnego przeczytałem. Szybko, bo i chyba szybko pisana była ;)

Wrażenia?
No cóż... Mam dziwne wrażenie, że na podstawie tego konspektu można by całkiem fajną powieść napisać. Niestety, to co otrzymałem to trochę za mało jak na moje nienowoczesne gusta. Wiadomo - Orzeszkowa potrafi opisy obrzydzić skutecznie - ale koncepcja żeby z opisów zrezygnować całkowicie jest mi niezbyt miła. Całość zrobiła na mnie wrażenie warsztatowe. A dokładniej kojarzyła mi się z ostatnimi wypustami zakużonych warsztatów polegających na pisaniu scen. Tak też właściwie odebrałem "Pierwszy krok". Zbiór scen połączonych mniej więcej bohaterami, miejscem, czasem. Przeskoki akcji między scenami były jednak dosyć spore i brakowało chociażby kilku słów w stylu - tymczasem w..., po dwóch tygodniach przygotowań..., itp.

No i kwestia samego głównego superbohatera. No cóż. Jakoś tak mu wszystko za łatwo przychodziło. Laski na niego lecą, wojny wygrywa, strun sobie narobił od groma i takie tam. Niestety... W naszej domowej gwarze deSarnac zastąpił miejsce agenta Castillo. Który z kolei pojawił się po lekturze książki o hamerykańskim superbohaterze któremu się wszystko udaje, który zna wszystkich ważnych ludzi na świecie, który jest spokrewniony przypadkiem ze wszystkimi zamieszanymi w intrygę przewodnią. No i zna się na kuchni i sztuce rzecz jasna!

Ocena ogólnie pośrednia ze wskazaniem na pozytywną. Ten pozytyw za ilość pomysłów fantastycznych, którymi można by obdzielić kilka sporych cykli fantasy.

[Navajero]

No cóż, zniosę to mężnie ( Ty i tak nie mógłbyś machać pomponami, więc... :) ). Może coś z moich następnych produkcji bardziej Ci podpasuje. Mam nadzieję, że trochę się rozwinąłem od czasu "Pierwszego kroku" ;) Dzięki za opinię.

[Ebola]

Zapomnij o pomponach. Nie ma bioderek, nie ma pomponów.

[Harna]

Ty i tak nie mógłbyś machać pomponami, więc... :).

Machać by mógł, tylko by w spódniczce dziwnie wyglądał ;-)
NMSP

[nimfa bagienna]

Jestem istotą niebywale uczynną.
Pompon dla Navajero

[Navajero]

Ty i tak nie mógłbyś machać pomponami, więc... :).

Machać by mógł, tylko by w spódniczce dziwnie wyglądał ;-)

Skrót myślowy :)

Pompon dla Navajero

Zdecydowanie, nie o taki mi chodziło :P

[Keiko]

Dziś rano mi się na recenzje zebrało, więc dodam kilka słów od siebie, w temacie "Pierwszego kroku"

Słabe strony
1. Nieludzki bohater - wszystko mu się udaje, dziecko szczęścia w czepku urodzone; skrzyżowanie supermena z batmanem ;) i nie w tym tkwi problem, że drogi autorze opisałeś kogoś, kto jest już na pewnym etapie rozwoju i ma określoną pozycję ale w tym, że nie dość, że bohater nie ma wad to jeszcze wszystko mu się udaje; przez to nie jest wiarygodny jako człowiek, bo nigdy nie udaje się wszystko - choćby samochód takiego szczęśliwca ochlapie ;)
2. Grupka szczęśliwców którzy zostają nietknięci w groźnym świecie - dookoła wojny, pełno skrytobójców a rodzina głównego bohatera (czyli postacie które czytelnik polubił) zostaje nietknięta; nikt nie ginie, każdy prędzej czy później znajduje szczęście i spełnienie; jest to duży dysonans wobec świata jaki opisujesz; jeśli świat jest okrutny uwiarygodnij to; złe rzeczy dzieją się tez bliskim osobom - nie tylko tym gdzieś w tle, takie pieskie życie ;)

Mocne strony
1. Sceny batalistyczne - byłam zachwycona. Wreszcie bez wodza na białym koniu, co wspaniałą szarża kawalerii roznosi w proch i pył przeciwnika! Piękne i logiczne oblężenie twierdzy. Pokazanie, że po stronie tych którym kibicujemy, dowódcy też popełniają błędy. I pokazanie, że za błędy dowódcy w czasie bitwy płacą żołnierze. To było piękne i za to brawa.
2. Pokazanie (choć dla mnie było tego mało), że bohater owszem jest superbohaterem ale.... ćwiczy. I swoja sprawność zawdzięcza nie cudownym genom ale codziennemu treningowi. Taka prosta sprawa, a jak odkrywcza w świecie fantasy :D
3. Konstrukcja świata. Widać że autor jest historykiem. Świat jest logiczny! Wbrew pozorom rzadkie to, a jak piękne...

To co mi przeszkadzało, ale jest tylko moim "degustibusem", to ogromny rozrzut miejsc akcji. Główny bohater zwiedza niemal cały świat i "zaświat"... Pierwsza myśl po przeczytaniu książki - To co, teraz będzie sequel "deSarnac w kosmosie" ? ;)