Łukasz Orbitowski - "Wigilijne psy" i inne

[kaj]

jesteś przekupna idealistko ;)

[Idaho]

jesteś przekupna idealistko ;)

A kogo to interesuje?

[Małgorzata]

jesteś przekupna idealistko ;)

Cel uświęca środki => muszę mieć tekst, żeby recenzować :P
Znaczy: będę nadal porywać czapeczki, które Orbitowski obiecał rozrzucić po całym mieście :)))

[Lafcadio]

z nowości - powieśc dobiega końca, będe od nowego roku szukał wydawcy od nowego roku (warunek: nie może to być firma zajmująca się wydawaniem WYŁĄCZNIE fantastyki)

Jeśli mogę o coś prosić: błagam, wybierz jakieś dobre wydawnictwo które jest dostępne na szerokim rynku. Jakieś PIWy, WueLki czy coś w tym guście. A nie jakieś nowopowstrałe cosie.

a jakoś w kwietniu powinnismy doczekac się dwóch małych tomków: jeden z Horror show, a drugi "Szeroki, geboki wymalować wszystko" z kilkoma opowiadaniami z lat 2001 - 2003

W ha!arcie czy (oby) gdzie indziej?

[kaj]

jesteś przekupna idealistko ;)

Cel uświęca środki => muszę mieć tekst, żeby recenzować :P

możesz kupić

[Lafcadio]

możesz kupić

Złe wybrzeża są raczej niedostępne. Ja (bo ode mnie się zaczęło) kupiłem na allegro. Po wielu miechach wypatrywania :)

[Małgorzata]

możesz kupić

Złe wybrzeża są raczej niedostępne. Ja (bo ode mnie się zaczęło) kupiłem na allegro. Po wielu miechach wypatrywania :)

A "Psów wigilijnych" jeszcze nie ma na półkach księgarskich, co wynika z postów wcześniejszych, których nie byłeś najwyraźniej łaskaw przeczytać, Kaju.
No, to tyle, w kwestii zakupu :P

[Orbitoski]

Wystarczyło, żeby człowiek na dwa dni poszedł w alkohol, ledwo wrócił i zamieszanie. Po kolei i ręcznie, nie umiem cytować kilku postów na raz:
Tetrix i prawo Nivena: no, jest to jakaś tam mądrość, ale nie całkiem, moim zdaniem należy znieść mądrze prosta prawdę, że jak ma się 18 lat to pisze się najczęściej brednie pseudopolszcyzną, ja taki byłem i trudno, trzeba z tym żyć. jestem tym typem nieszczęśnika, który nie trzyma dystansu podczas pisania, a nie bardzo mi się chce wracać do mojej małej werterowszczyzny sprzed lat dziesięciu. Wolę siebie z dzisiaj. Nie wstydzę się, tak samo, jak tego, że bawiłem się klockami lego i śpiewałem do dezodorantu przed lustrem, ale nie musze zaraz uświadamiać światu własnej, oby przeszłej durności. Tomik sprezentuję każdemu kto chce.
Lafcadio i żywy klasyk: toś mnie zastrzelił na żywca, hehe, w żadnym razie! Szczególnie, że opuszczam stare klimaty i zamierzam pisać po nowemu, lepszemu, ale też fantastycznie, a jak zostanę klasykiem, to macie przyjechać i mnie strącić z piorunochronu.
Lafcadio i wybór wydawnictwa: myślałem o jakiejś takiej firmie, ale mogę chwilowo mówić o moich marzeniach, bo nie umiem ocenić obiektywnie wartości tego, co piszę, poza tym, że cholernie chcę opowiedzieć tę historię.

[Lafcadio]

Tomik sprezentuję każdemu kto chce.

E tam, jak się walczy o książkę to podnosi się wartość. I przyjemność zdobycia :)

Lafcadio i żywy klasyk: toś mnie zastrzelił na żywca, hehe, w żadnym razie! Szczególnie, że opuszczam stare klimaty i zamierzam pisać po nowemu, lepszemu, ale też fantastycznie, a jak zostanę klasykiem, to macie przyjechać i mnie strącić z piorunochronu.

Nie miałem na myśli tego, że popadniesz w jakieś przesadne samouwielbienie. Chodzi mi o to, że są autorzy, którzy osiągają pozycję gdzie wszystko im się wybacza. To właśnie nazywam "żywym klasykiem". Czego nie napiszą to będzie im to wybaczone, bo "...wielkim pisarzem jest!". I nie ważne co napiszę, trzeba się podniecać. To się dzieje z raczej biernym udziałem samego pisarza. Mam wrażenie, że taką pozycję otrzymał w fantastyce Jacek Dukaj. Nie uwłaczając jego twóczości i jemu samemu. O to mi chodziło. Jak też wspomniałem: w Twoim przypadku mi to nie przeszkadza ;)

Lafcadio i wybór wydawnictwa: myślałem o jakiejś takiej firmie, ale mogę chwilowo mówić o moich marzeniach, bo nie umiem ocenić obiektywnie wartości tego, co piszę, poza tym, że cholernie chcę opowiedzieć tę historię.

Spróbuj, będziesz lepiej dostępny, a przecież o to Ci chodzi.

[taki jeden tetrix]

Tetrix i prawo Nivena: no, jest to jakaś tam mądrość, ale nie całkiem, moim zdaniem należy znieść mądrze prosta prawdę, że jak ma się 18 lat to pisze się najczęściej brednie pseudopolszcyzną, ja taki byłem i trudno, trzeba z tym żyć. jestem tym typem nieszczęśnika, który nie trzyma dystansu podczas pisania, a nie bardzo mi się chce wracać do mojej małej werterowszczyzny sprzed lat dziesięciu. Wolę siebie z dzisiaj. Nie wstydzę się, tak samo, jak tego, że bawiłem się klockami lego i śpiewałem do dezodorantu przed lustrem, ale nie musze zaraz uświadamiać światu własnej, oby przeszłej durności. Tomik sprezentuję każdemu kto chce.

Ja tam nic nie wiem, ja tylko przepisuję :D - nie, tak poważnie, to Larry Niven sprzedał w życiu tyle prozy, że chyba wie co robi, formułując swoje prawa. Mnie tam wyglądają całkiem dorzecznie. A poza tym, jak to chyba Idaho ujął wyżej - na krygowanie się miałeś czas, zanim rzecz się ukazała. Teraz masz żabę i widelec. Pora na obiad :D
(A, jeszcze jedno - jaki by nie był twój debiutancki zbiorek, i tak będzie lepszy, niż gros debiutów poetyckich w "Odrze" czy innej "Dekadzie literackiej" :D )
Argument o młodości durnej i bzdurnej rozumiem w całej rozciągłości, bardzo mi się podoba kierunek i prędkość ewolucji widocznej na krzywej "Szeroko, głęboko..." -> "Horror Show!" -> ostatnie rzeczy typu "Objawień" - ale jest też we mnie (masochistyczna?) ciekawość tego, co było przedtem, więc się na tomik piszę. Oburącz. Obunóż. I nosem.

[kaj]

Autor ma takie samo prawo do oceny/ krytyki/analizy własnych utowrów, co każdy inny czytelnik. I jest tak samo kompetentny/niekompetentny.

[Małgorzata]

Nie, nie tak samo. Autor tekst zna bardziej poza/ponad-treściowo => ma wszystkie skojarzenia, których w tekście nie umieścił, ma własną interpretację, wynikającą właśnie z backgroundu wiedzy, osobowości, zamierzeń dotyczących utworu. Zhabituowany ma tekst.

Znaczy: inaczej ocenia. Ani lepiej, ani gorzej, ale inaczej niż ktoś, kto utworu nie napisał.

Co, rzecz jasna, nie odbiera autorowi prawa do ocen i interpretacji. Niemniej, potrzebna jest też zewnętrzna weryfikacja, zastępująca to, czego autor mieć nie może => dystans do tekstu. Mniejszy lub większy.

[kaj]

Trudno zaprzeczyć, że zwykle autor ma największą wiedzę na temat okoliczności powstania utworu. Tu jest źródłem nieocenionym. Co nie znaczy, że nie może konfabulować.

[taki jeden tetrix]

Trudno zaprzeczyć, że zwykle autor ma największą wiedzę na temat okoliczności powstania utworu. Tu jest źródłem nieocenionym. Co nie znaczy, że nie może konfabulować.

Co związek z tematem ma... luźny? Czy więcej taki żaden?
FTSL

[Coleman]

wpis moderatora:
Coleman: kaju, badz uprzejmy dyskutowac o recenzjach w odpowiednim watku. mam nadzieje, ze powyzsza wymiana zdan wyniknela czysto przypadkowo i nie bedziesz teraz zbaczal na ow goracy temat w kazdym watku, w jakim tylko uda Ci sie znalezc zaczepienie do zejscia na recenzje.