Całe zdanie podejrzanego, czyli o Chmielewskiej

[Bebe]

A jak się lubi absurdalne pomysły, które grupa szalonych ludzi wciela w życie i jeszcze żeby to była prawie fantastyka, to "Lądowanie w Garwolinie". :)

[Harna]

Jako lekturę pierwszego kontaktu zdecydowanie polecam Wszystko czerwone. Moja reakcja na Azaliż osoby były mrowie a mrowie wstrząsnęła jednostką wojskową w Ustce :-> IMHO to klasyczna Chmielewska — i kryminalna, i humorystyczna.

Czytanie Chmielewskiej zaczęłam w wieku lat 11 od Studni przodków i Bocznych dróg. Akurat byłam w Bydgoszczy, własne książki mi się skończyły, więc gwizdnęłam ojcu to, co miał. Kolejne książki podsuwała mi mamuśka, tyle że nie lubiła serii o Janeczce i Pawełku oraz o Teresce i Okrętce, więc do nich dotarłam najpóźniej. Z nowszych książek Chmielewskiej lubię w zasadzie tylko cudowne Harpie, Krowę niebiańską i mało kryminalny Depozyt. Za to Autobiografię znam niemal na pamięć :-)

[Karola]

Gata, powtórzę mój typ: "Całe zdanie nieboszczyka" - bohaterka przez przypadek staje się jedyną osobą na świecie, która zna miejsce ukrycia niebotycznych skarbów. I musi tę wiedzę skrzętnie ukrywać.
Świetny sensacyjniak :)

Lubię też bardzo "Krokodyla z kraju Karoliny" - w duńskich klimatach lat 70-tych, jest intryga kryminalna, ale bardziej to powieść o życiu i przyjaciółce - szczególnej osobie :):)

Za to Autobiografię znam niemal na pamięć :-)

Właśnie zauważyłam, że wyszedł był tom siódmy "Autobiografii" - "Okropności".
I trzeba znowuż udać sie do Merlina...

[Harna]

Za to Autobiografię znam niemal na pamięć :-)

Właśnie zauważyłam, że wyszedł tom siódmy Autobiografii - Okropności.
I trzeba znowuż udać sie do Merlina...

Ja mam jeszcze to stare, pięciotomowe (licząc z aneksem) wydanie, kupione na bibliotecznej wyprzedaży. Kosztowało grosze, bodajże 2 zł za tom, ale było w stanie wskazującym na zużycie, który to stan przez ostatnie lata pogłębiłam. Ergo — wkrótce czeka mnie kupienie wszystkich siedmiu tomów :-/

[Bebe]

Ja płakałam ze śmiechu nad "Romansem wszechczasów", który ładnie łączy wątki kryminalne z romansowymi.
A Tereskę i Okrętkę wielbię. Zwłaszcza "Ducha", któren był moją pierwszą Chmielewską. :D

[Harna]

Ja płakałam ze śmiechu nad "Romansem wszechczasów", który ładnie łączy wątki kryminalne z romansowymi.

O tak, hrabia von Dupensztangiel i angorskie krokodyle trące marchew na tarce :-D

[Millenium Falcon]

Ja mam jeszcze to stare, pięciotomowe (licząc z aneksem) wydanie, kupione na bibliotecznej wyprzedaży. Kosztowało grosze, bodajże 2 zł za tom, ale było w stanie wskazującym na zużycie, który to stan przez ostatnie lata pogłębiłam. Ergo — wkrótce czeka mnie kupienie wszystkich siedmiu tomów :-/

Mam nowe wydanie, tzn. z aneksem zastąpionym piątym tomem. I z tym piątym tomem jest już tak, jak z późnymi Chmielewskimi... to nie to. Dlatego do tomów szóstego i siódmego też jak pies do jeża podchodzę... Ale pewnie wcześniej czy później sięgnę.
No i co oburzające, w aneksie rozbudowanym do tomu piątego nie ma tekstu słuchowiska! Co uważam za skandal itp, bo w aneksie było.

[Asiek]

Ja mam tak, że jak wkoło trwa tego rodzaju dyskusja, zaczynam odczuwać niedosyt wiedzy nabytej osobiście. Skoczę na główkę - jaką jedną książkę Chmielewskiej do przeczytania doradzicie, żebym pojęła, jaka jest "prawdziwa" Chmielewska?

Karola dobrze mówi, "Całe zdanie nieboszczyka" na początek jest idealne ;)

[Feline]

"Całe zdanie nieboszczyka" na początek jest idealne ;)

Niezbyt. Zostało rozczytane na strzępy i nie nadaje się już do użytku (całkiem, jak ten nieboszczyk).

;))

[Harna]

Większość jej wczesnych książek bawiła mnie do łez, ale gdybym teraz sięgnęła po "Całe zdanie nieboszczyka" książka z pewnością poleciałaby lotem kuszącym przez pół pokoju. I to głównie z powodu pewnej podróży przez Atlantyk czy z powodu akcji robienia pewnego podkopu. Absurd byłby bowiem bardziej dobijający niż humor. Do dziś jednak cenię wczesną Chmielewską za język. Od późniejszych książek jak i od autobiografii odrzucił mnie"autorkocentryzm".

A widzisz, gdybyś autobiografię przeczytała, wiedziałabyś, jak to było z tym podkopem. Alicja zarzucała Chmielewskiej, że to absurd, podkopu szydełkiem zrobić się nie da. Zaraz musiała to odszczekiwać :->

A dialogi pt. Wasza Wysokooość! — bezcenne! :-D

[inatheblue]

Moje pierwsze Chmielewskie to był właśnie "Nawiedzony dom", "Wielkie zasługi" i później "Skarby". Tych książek stanowczo nie daje się siedmio czy ośmiolatkom. Zwłaszcza takim, które mają młodszego brata i dzięki temu natychmiast identyfikują się z głównymi bohaterami, a potem czują się bardzo zainspirowane ich działalnością. I tak na wakacjach w Jugosławii położyliśmy zdechłego kraba na mrowisku, na wycieczce w górach przechodziliśmy przez czechosłowacką granicę, czekając, aż nas złapie straż, miejscową żwirownię na Mazurach zamieniliśmy w "kamieniołom" wygrzebując stamtąd mikę i znosząc ją kilogramami do domku. Były jeszcze inne budzące grozę pomysły, które zamienialiśmy w czyn.

[Q]

Chmielewskiej mam kolekcję dzieł wszystkich, odziedziczyłem po Matce. Alem jeszcze się do tego nie zabrał. (Przeczytałem tylko jeden kryminałek, który miał na okładce, że go Chmielewska poleca, napisał go pan Bożkowski, który ponoć jest de facto kobietą. Jeśli Chmielewska pisze podobnie, tylko lepiej, to pewnie kiedyś sięgnę, acz ponownie nie są to "moje" klimaty.)

[Bebe]

Jakby Ci to powiedzieć... to może przeczytaj coś Chmielewskiej? Wtedy będziesz wiedział na pewno. Bo na razie to możemy Ci jedynie pogratulować posiadania całej kolekcji.

[Achika]

Już myślałam, że nie sięgnę po żadną nową powieść Chmielewskiej (okrutnie zniechęcona "Bułgarskim bloczkiem" i "(Nie)boszczykiem mężem"), ale sięgnęłam i nawet całkiem-całkiem, choć zdecydowanie lepiej się sprawdza jako obyczajowa groteska niż jako kryminał. Oto recenzja "Byczków w pomidorach":
Pangolin oblizuje łyżki.

[Procella]

Na razie się bałam po to sięgnąć, bo ostatnio Chmielewska pisze nierówno, choć obecność pana Muldgaarda jest poważnym argumentem na "tak". Po tej recenzji chyba się skuszę (choć najpierw spytam w bibliotece, bo trochę to drogie).