Andrzej Ziemiański

[nimfa bagienna]

Po trzeci jak na razie nie siegnelam.

I nie siegaj:P
W moim mniemaniu o ile pierwszy tom byl w miare przyzwoity, to drugi byl kiepski, a trzeci byl tragiczny.
Masz racje, bluzgi, dziwki, lesbijskie ukladziki i szczeniece zauroczenia to zdecydowanie nie wszystko. Przynajmniej dla mnie.

[Bakalarz]

A propo Toy... wie ktoś czy książka już wyszła, a jeśli jeszcze nie, to czy jest wiadomo kiedy wyjdzie?
Z tego co wiem, premiera była parę razy odkładana...

[A.Mason]

Z tego co wiem, premiera była parę razy odkładana...

Premiera? Dobre, dobre... :-)
Zeby mowic o premierze, Gin musialby napisac ksiazke, a na to bym za szybko nie liczyl :-/

[Korowiow]

Fakt, ma Ziemiański żyłkę do krótkiej formy (która skądinąd u niego nie taka krótka), opowiadania udają mu się zwykle i są zwykle mniamissimo. Aczkolwiek (abstrahuję tu już od starych dokonanań autora, czyli chociażby zbiorku "Czekając na barbarzyńców" bodajże, nie chce mi się teraz sprawdzać...)

Raczej "Daimonion"- w tym zbiorku był tekst "czekając na barbarzyńców"

Niemniej styl tego autora strasznie mi się podoba i jak tylko będe miała okazję to się zabiorę za inne jego utwory.

Mnie raczej niespecjalnie(chociaż jeden opis z "Wojen Urojonych" jest świetny- niemal czułem oblepiająca mnie ciemność)

[Bakalarz]

Ja w sprawie stylu Ziemiańskiego popieram Hitokiri. Autor ma fajny styl, mnie przypadł do gustu.
Co do Toy, to nie śledziłem dziejów tego projektu. Kiedyś złapałem fragment, spodobał mi się... nie powiem, teraz Hitokiri przypomniała mi o tej postaci.
Gdzieś chyba nawet widziałem okładkę Toy w dziale zapowiedzi (na stronie Fabryki Słów bodajże).
A to taka baja jest.... :)

[Dabliu]

U Ziemiańskiego irytuje mnie tylko jedna rzecz - epatowanie gołymi tyłkami, jakby fetysz autora (fetysz jak fetysz, normalka) wziął górę nad samodyscypliną literacką.
Przykład - "Autobahn nach Poznań"; pustynia, żar z nieba niewyobrażalny, blacha pancerza transporterów rozgrzewa się niemal do białości, wszędobylski rozrzażony piach... a najemniczki pomykają po tych transporterach na golasa, żeby się nie zgrzać zanadto, bo gorąco przecież...
Kołek trzasł był i sruuut...
Nie potrafię zrozumieć jak można wytrzymać plażowanie nago na gorącej patelni, ani tym bardziej jak owe najemniczki radziły sobie z piachem (gorącym) w odkrytych i z pewnością nieco wilgotnych miejscach intymnych?
Głupie Arabki, Berberki i inne pustynne dziewoje. Nie wiedzą, że powinny pozrzucać z siebie te chałaty na pustyni, to by im chłodniej było... /:

Cała wizja rozebranych żołnierek bezwstydnie prezentujących wszem i wobec swe wdzięki, kojarzy mi się z jakąś bardzo szczenięcą fantazją prawiczka, który łączy pierwsze, dość prymitywne fascynacje płcią odmienną z uwielbieniem dla militariów, z czego wychodzi dość osobliwa hybryda rodem z jakichś marzeń sennych Playboya w konwencji S-F.
Ale poza tym Ziemiański jest ok :)

[Bakalarz]

W "Autobahn nach Poznań" nagość najemniczek mnie raczej rozśmieszyła, podobnie jak powtarzana x razy próba samobójcza Marthy.
Rozśmieszyła właśnie dlatego, że to chora sprawa tak paradować na golasa na pustyni (a głupi Zorg mimo całego tego oglądania gołych tyłków wciąż jeszcze miał pociąg do ludzkich kobiet) :)

[Nocta]

Dabliu, nie strasz mnie, że będzie AŻ tak dramatycznie (choć jestem gotowa w to uwierzyć). Brnę właśnie przez zbiór "Zapach szkła" i raz po raz słabo mi i krew mnie zalewa.

[Rheged]

Dabliu, nie strasz mnie, że będzie AŻ tak dramatycznie (choć jestem gotowa w to uwierzyć). Brnę właśnie przez zbiór "Zapach szkła" i raz po raz słabo mi i krew mnie zalewa.

To dziwne, bo mnie tam nic nie zalewało. Jakoś nie przeszkała mi ta licentia poetica Gina w sprawie wyzwolonych dzierlatek, przyjąłem to jako folklor ;). Nota bene, w Zapachu są znakomite opowiadania, prawdziwe perełki.

[Bakalarz]

Popieram Rhegeda. W "Zapachu szkła" jest co poczytać. Zdarzają się błędy (na przykład nieszczęsny magazynek od Kałasznikowa mieszczący 32 naboje), ale jest ciekawie. Momentami śmiesznie, czasami sensacyjnie...

[April Fool]

Nie straszcie, że tom II i III Achai są jeszcze gorsze niż pierwszy. Nieporadny styl na poziomie szkolnego wypracowania, naciągany humor, w większości słabo zarysowane psychologicznie postaci, tło takie, że prawie go nie ma... A najbardziej mnie zastanawiało, czy autora przypadkiem w trakcie pisania nie zdradziła żona? Nie podtruła teściowa? Skąd ta sadystyczna niechęć do głównej postaci kobiecej? Po połowie książki wszelkie kolejne sceny poniżania, obrażania, bicia i wykorzystywania Achai budziły we mnie autentyczną wesołość. Ciekawa byłam, co autor jeszcze wymyśli i jak to usprawiedliwi fabularnie. Mógł jej po prostu przydzielić jakiegoś oprawcę, który by za nią chodził przez całą książkę i ją okładał, oszczędziłoby to wielu komplikacji. Nie ma to jak postać, do której każda napotkana osoba zwraca się "Ty głupia d...".

[Lafcadio]

I tak dochodzimy do momentu, gdzie literatura służy do tego by fikcyjnym bohaterom robić dobrze ;]
Ale humor faktycznie był do dupy w Achai. To było niczym śmiech z playbacku. Wiadomo, w którym momencie się śmiać i że jest to totalnie nieśmieszne.

[April Fool]

Nie przesadzajmy w drugą stronę. Literatura nie służy do tego, by robić dobrze fikcyjnym bohaterom. Ale chyba nie służy też do tego, żeby się na nich bez umiaru wyżywać.

[Vodnique]

Pierwszy tom "Achai" mi sie podobał. Ba, nawet drugi mi się podobał. Trzeci jednak zniechęcił mnie do dalszej twórczości autora. Zwłaszcza powieściowej.
Wcześniej jednak zakupiłem "Zapach szkła". Tomik wspominam bardzo dobrze. Przy "Autobahn nach Poznań" rechotałem ze śmiechu co chwila, ale inne opka też były dobre. Np. to w klimatach zimowych (tytuł wziął był i umkł mi z głowy) bardzo trafiło w mój gust.

[Nocta]

"Lodowa opowieść".