Nasze pisarskie pomysły...

[nimfa bagienna]

Wiesz jak z obrazu meczu piłkarskiego zabierze się widzowi bramki i piłkę, to piłkarze zostaną tylko bandą śmiesznie ubranych facetów bez sensu biegających po boisku. I tyle.

Moge do sygnaturki? Moge? MOGE?!!!

[kiwaczek]

A jak jest ta bramka i piłki to wtedy jest sens?

[niewiem]

A czy gra w szachy ma sens?

[Meduz]

Z bramką i piłką ma to większy sens, o wiele większy. I bywa zabawne, czasami. A czasami to szlag mnie trafia. Nawet częściej niż czasami, jak widzę grę naszej reprezentacji. Teraz pod okiem Leo to i tak jest lepiej. ;-)

[Lafcadio]

Choć nie jestem specjalnie sportnięty ani nic z tych rzeczy, to uważam, że zarówno bez bramki i piłki jak i z nie ma to sensu jeśli się nie jest na boisku w postaci gracza. Bo oglądanie jak masa ludzi ugania się za piłką jakoś mnie nie kręci ;]

[inatheblue]

A dobra literatura to taka, która pisze o realnych problemach, niezależnie od kostiumu, w jaki je ubierze.
Co nie znaczy, że nie można napisać czegoś lekkiego. W końcu lubimy się także pośmiać.

Dlaczego te dwie rzeczy mają się wykluczać?

[Maximus]

Też się zastanawiałem... ;)

[Meduz]

Jedno i drugie się nie wyklucza. Może być dobra literatura, przy której można także się pośmiać.
Ostatnie zdanie dodałem, bo miałem wrażenie, że ludzie odbiorą moją wypowiedź jako gloryfikację ciekawej, ale tylko poważnej literatury.
Dmuchałem na zimne. No i zmroziłem sobie palce;-)

[Montserrat]

Moge do sygnaturki? Moge? MOGE?!!!

Pewnie:)

[inatheblue]

Po namyśle, wydaje mi się, że Xiri potrzebuje wirtualnego wyściskania.
U mnie w robocie też bywa nudno, a dodatkowo hałasują stare lodówki, wirówki i śmierdzi. Przynajmniej czasami.

[Xiri]

Nie tylko wirtualnego. Jako osobnikowi hiperdynamicznemu bardzo pomaga sport.
Chyba, że miałaś na myśli wycisk dawany przez użytkowników, a takiego to tu i w pracy mi nie brakuje :)

Jeśli chodzi o wspomnianą w temacie serię Dragonlance, to uwielbiam ją. 10 lat temu bardzo mi się podobała, ale teraz jeszcze bardziej, zwłaszcza że świat Krynnu rozszerza się i ciągle powstają nowe książki nowych autorów.

[Ika]

Pokusiłabym się o stwierdzenie, że fantastyka redefiniuje rzeczywistość.
A wydumana scenografia jest często gęsto elementem koniecznym do uwypuklenia, oświetlenia, naświetlenia jakichś konkretnych kwestii.
Problemy rzeczywiste bardzo często nam powszednieją (skrótowo mówiąc), albo ulegają komercjalizacji - tymczasem użycie odrealnionej scenografii pozwala je obejrzeć w zupełnie nowym świetle.

Nie zmienia to jednak faktu, że scenografia musi być zbudowana konsekwentnie i musi być przemyślana.
Podam przykład: Krzyżaki - film. Dzieło wręcz, jak na tamte czasy - a jednak jedna z bardziej podniosłych scen została zakłócona przez trampki na nóżkach średniowiecznego rycerza :) i zamiast "pokrzepionych serc" producenci obrazu otrzymali rozbawioną do łez widownię.
Dalej w temacie:
Niejaki Cooper, pisząc swojego "Ostatniego Mohikanina" mógł założyć, że odbiorca w Starym Kraju o wielu rzeczach nie będzie miał pojęcia - po prawdzie to zakładał. Zabrał się za pisanie książek, żeby udowodnić, ze o Dzikim Zachodzie może pisać każdy laik. Coś tam z pewnością udowodnił - choć przy okazji jego twórczość została odpowiednio zanalizowana przez Twaina. A jednak dzisiaj "Mohikanin" przetrwał w umysłach odbiorców jedynie jako film - żaden współczesny czytelnik nie darowałby Cooperowi wodospadu na równinie, czy faceta, który celem wykonywania działań szpiega przebrał się za... bobra!

See my point?


EDIT: Ej, sportowcy, założyć Wam osobny wątek?

[Meduz]

Xiri, wyściskania, nie wyciskania.

Wobec czego pierwszy powitam Cię w naszej Wirtualnej Grupie Wsparcia.
Ściskam Cię wirtualnie, klepię po plecach i w imieniu wszystkich członów grupy mówię:

XIRI, KOCHAMY CIĘ! DOBRZE, ŻE JESTEŚ Z NAMI!

;-D

[niewiem]

Ja tam uważam "Ostatniego Mohikanina" za świetną książkę, nawet jeśli są w niej potknięcia (w Robinsonie Crusoe też są, jak i w wielu innych dobrych książkach). Za to Karol May to dopiero był laik - jego powieści o Dzikim Zachodzie to czysta fantastyka :)

[Ika]

Niewiem, ranisz mnie.
Głęboko. Chyba, że się natychmiast usprawiedliwisz, że czytałeś Mohikanina mając lat sześć (jak ja).

Chciałam jednak zauważyć, że sympatia do Coopera nie wnosi do tegoż wątku.
Proszę jednak do ad rema.