Wena, Wiatr, czyli co, gdzie kiedy i jak?

[Urlean]

Ja mam tak - nie tylko z pisaniem, podobnie było z nauką - że słucham tylko tej muzyki, którą dobrze znam. Nie mogę zapuścić sobie czegoś nowego, bo wtedy będę chłonął muzykę i nie dam rady się skupić na tym, co robię. W moim przypadku muzyka jest nieodzowna, by odciąć się od wielkowiejskiego szumu. Z moich ulubionych ostatnio to Disturbed - działa niezwykle motywująco:)

[Geoule]

Ooo, Disturbed? :) Kiedyś słuchałem bardzo często, ostatnio trochę mi się już znudzili. Mój ulubiony album to Believe. "Devour" jest świetne, tego akurat kawałka mógłbym słuchać w nieskończoność. :)

PS. Nie wiem czy słyszałeś, ale ponoć jeden amerykański oddział podczas misji w Iraku słuchał Draiman'a co by się "rozgrzać" przed walką. Też fajno. Mi ich muzyka co prawda daje solidnego kopniaka w tyłek z rańca, ale z karabinem jeszcze latać nie próbowałem... ;>

[Urlean]

Draiman? Nie słyszałem, ale spróbuję, z tymże nie przy pisaniu:)

[Geoule]

Znaczy się - chodziło mi o nazwisko wokalisty Disturbed! Sorry, zapominam że nie każdy musi kojarzyć, wybacz. :)

W skrócie: Disturbed słuchali. :P

[Urlean]

Ja ich nie znam, ja tylko ich słucham:) Pink Floyd słuchałem od dzieciaka a zobaczyłem ich zdjęcie dopiero jak miałem ze dwadzieścia lat. A poza tym to ich muza jest piekielnie inspirująca. Którakolwiek płyta.

[Bebe]

Wiecie, że istnieje wątek o muzyce. Wiecie, wiecie. Tutaj ma być o inspiracji, a nie wymiana doświadczeń ze słuchania muzyki i o zespołach. :P

[eLAN]

Odkopię temat.
Coś mi jest i zastanawiam się, czy to przejściowe, czy też nadziei brak i pora zająć się wyplataniem koszyków.

Nie powiem, że piszę. Pisuję raczej. Gorzej nawet - pisywałem.
Myślę, że każdy twórca zna to uczucie, kiedy jakiś bodziec najpierw wyzwala pomysł, a potem czuje człowiek tę ogromną chęć (ba, przymus nawet), żeby usiąść do klawiatury i... tworzyć. no więc i jak tak miałem. W wieku lat 14, 15 może cały czas coś sobie notowałem, tfożąc potem te opowiadania na stronę, dwie, osiem, rozgrzebane, niedokończone, elfy, krasnoludy, rakiety...

Pisywałem wtedy naprawdę dużo. Teraz mam na karku wiosen dziewiętnaście i... ani nie miewam tych pomysłowych przebłysków tak często, ani parcia na pióro aż tak silnego. Gdzieś od pół roku może, nie spamiętam dokładnie.

Nie pamiętałbym o tym, gdyby nie prośba pewnej znajomej. Potrzebne było okazjonalne opowiadanie, deadline taki a taki, tematycznie lekko określony, było czego się złapać, żeby nabrać rozpędu. No to napisałem. Frajdę mi to sprawiło niezmierną (sam akt tworzenia), a potem... no cóż, okazało się, że tekst poszedł gdzieś dalej, sporo osób go widziało i... krótko (nieskromnie) mówiąc, coś tam z pisarza we mnie siedzi. Załóżmy, że sporo nawet, talent i warsztat mam, na start wystarczy.

Tylko - pomysły. Brak owych.
Nie wiem, może to dlatego, że dużo się ostatnio działo, sporo miałem na głowie spraw przyziemnych, ilość czytanych książek mi spadła... Albo też wypalił mi się ten pisarski płomyczek, to nie dla mnie, sorry Winetou.

Nie szukam tutaj konkretnych rad. Doskonale rozumiem, że pisać dobrze może tylko ten, który robi to podświadomie, że nie da się odpowiedzieć na pytanie "skąd czerpie Pan isnpiracje". Ale męczy mnie to i gryzie tak mocno, że nie mogłem się powstrzymać przed tą "prośbą o pomoc". Jeżeli więc ktoś z was miał kiedyś w życiu takie zaćmienie, które jednakowoż minęło, to niech się tym przeżyciem podzieli. Jasne, nie pomoże mi to stworzyć bestsellera, ale przynajmniej poczuję się odrobinę lepiej. Być może :)

P.S. wybaczcie pretensjonalność, jeżeli takowa w poście się schowała. Wiecie - stres, kortyzol, tekst pisany pod presją emocji... :)

[Młodzik]

Niemoc męczy mnie od czasu kiedy zrobiłem się aktywny na tym forum, czyli od dobrych trzech lat.
Co prawda w wakacje miałem wysyp fajnych moim zdaniem pomysłów, ale wenę, jak się tylko zbliży, odganiam miotłą. Znacznie lepiej pracuje mi się nad opowiadaniem na zimno, powoli. Mogę sobie te plany i wszystkie aspekty dopieszczać bez zbędnych ekscytacji, dzięki temu chyba udaje zachować mi się pewien obiektywizm (w każdym razie okaże się, gdy skończę).

[Małgorzata]

A ja mam podłe wrażenie, że deifikujecie pomysł, Panowie. Że to musi być koniecznie Pomysł. Błyskotliwy, jedyny w swoim rodzaju, oryginalny, oszałamiający i w ogóle.
Kiedy copywriterzy mają blok kreatywny, zwykle uciekają się do gołej baby (w sensie wrzucają do reklamy) i po sprawie. Odpowiednikiem literackim będzie, jak podejrzewam, romansidło. Z erotyką. To w czym problem, eLAN? Napisz dla koleżanki romansidło i po sprawie. :P

[Marcin Robert]

No właśnie, jest tyle starych pomysłów, które można jeszcze wykorzystać. Tylko tak bardziej - jak by to określić? - zabawnie. I nie ma się co przejmować marudami narzekającymi, że ktoś już kiedyś coś podobnego napisał.

[Cedrik]

Niemoc męczy mnie od czasu kiedy zrobiłem się aktywny na tym forum, czyli od dobrych trzech lat.
Co prawda w wakacje miałem wysyp fajnych moim zdaniem pomysłów, ale wenę, jak się tylko zbliży, odganiam miotłą. Znacznie lepiej pracuje mi się nad opowiadaniem na zimno, powoli. Mogę sobie te plany i wszystkie aspekty dopieszczać bez zbędnych ekscytacji, dzięki temu chyba udaje zachować mi się pewien obiektywizm (w każdym razie okaże się, gdy skończę).

W sumie coś w tym jest. Bardzo fajnie jest mieć "natchnienie" do wymyślenia i rozruchu opowiadania (pisanie na tym - bajka. Idzie szybko, sprawnie, dobrze), ale jeśli chodzi już o prace nad opowiadaniem, pisanie warsztatowe - niestety tu taka zbytnia ekscytacja nie pomaga, a wręcz szkodzi. Nie pozwala się skupić na błędach. A to błąd :>

Ciągle jestem zdania, że praca z pisaniem jest gdzieś pośrodku, między zbytnim popadnięciem w "Wenę" a zrobieniem z siebie tylko rzemieślnika.

[Metallic]

Jeśli chodzi o pomysły, na mnie bardzo inspirująco działa muzyka. W utworach często znajduję zalążki jakichś historii. Czasem pomysł przemawia do mnie na tyle, że postanawiam zrobić z tego coś więcej. Ostatnio słucham Dream Theater i wpadłem na pomysł na powieść. Gotowy pomysł, może jeszcze zbyt nieokrzesany. Lecz mam problem z rozplanowaniem fabuły i przelaniem moich koncepcji w dłuższe partie tekstu. Chyba muszę zrobić dokładny plan, bo inaczej zaczynam się w tym gubić.

[B.A.Urbański]

Może to będzie niezbyt ładnie powiedziane, ale ja patrzę na to w ten sposób:
Im więcej się zje, tym więcej się wydali (tu zazwyczaj jest mniej elegancki synonim).

eLAN, może musisz więcej zjeść?

[Alfi]

A ja mam podłe wrażenie, że deifikujecie pomysł, Panowie. Że to musi być koniecznie Pomysł. Błyskotliwy, jedyny w swoim rodzaju, oryginalny, oszałamiający i w ogóle.

No właśnie. już Salinger udowodnił, że można napisać całkiem dobrą powieść zupełnie o niczym. A więc, kiedy już poczujecie się Wielkimi Pisarzami, napiszcie powieść o tym, jak pewna pani co rusz wysyła progeniturę po fajki;-).

[neularger]

Będzie to powieść o buncie przeciwko opresyjnemu systemowi ciemiężenia małoletnich i o fatalnym kulcie używek, który do takiego wynaturzenia doprowadził...
Powieść będzie finansowana przez przez Ministerstwo Zdrowia. Każdy pracownik wspomnianego ministerstwa będzie obowiązany kupić co najmniej pięć egzemplarzy.
:))))