Moderator: RedAktorzy
Zastosowanie tych zasad (wszystkich) w jednym utworze zwiększa prawdopodobieństwo jego publikacji do 99%.Xiri pisze: Czy ścisłe zastosowanie się do tych zasad zwiększa prawdopodobieństwo (P) publikacji tekstu raczkującego pisarza nawet do 85%?
10. Dlaczego złych ma czytelnik nienawidzić? Może one zgrywają złych wbrew własnej woli? A może w piękny sposób się nawrócą? Ludzie raczej wolą tych niedobrych, np. takiego Dartha Vadera.10. Obowiązkiem autora jest sprawić, by czytelnika zainteresowały postacie występujące w opowieści i ich losy. Powinien sprawić, by czytelnik kochał dobrych bohaterów, a złych nienawidził.
11. Postaci występujące w opowieści winny być na tyle dokładnie opisane, by czytelnik mógł przewidzieć jak się zachowają w danej sytuacji krytycznej.
<głębokie westchnienie rezygnacji>Xiri pisze:Nad tymi punktami można polemizować:
Dartha Vadera, kiedy był zły, trzeba było nienawidzić. Potem odbiorca odkrywał, że Darth Vader nie-jest-tak-do-końca-zły. Wtedy pojawia się nadzieja, że może jednak... A kiedy się okazało, że Darth Vader nie-jest-zły-lecz-popełnił-błąd, stał się ludzki w oczach odbiorcy i zasłużył na sympatię, współczucie, etc. Ewolucja emocji związana jest z charakterystyką bohatera. Spoglądasz na SW z punktu widzenia kogoś, kto zna całość i dochodzisz od fałszywych wniosków, Xiri. Odbiór jest procesem, odbywającym się podczas lektury. W procesie - złych się nienawidzi, a kiedy przestają być źli - zmieniają się emocje wobec postaci. Spraw to, a napiszesz dzieło.Xiri ad. 10 pisze:10. Dlaczego złych ma czytelnik nienawidzić? Może one zgrywają złych wbrew własnej woli? A może w piękny sposób się nawrócą? Ludzie raczej wolą tych niedobrych, np. takiego Dartha Vadera.
Efekt zaskoczenia możesz uzyskać ewoluując postać. Nie uzyskasz go, konstruując postać nieprawdopodobną, ponieważ wykluczysz wówczas utożsamienie się odbiorcy z rzeczoną postacią, a zatem odrzucenie jej i tym samym - brak odbioru, a raczej to wszystko, co nazwać można odczuciami negatywnymi w odbiorze.11. Sądzę, że lepszy jest efekt zaskoczenia, przynajmniej w przypadku jednego bohatera opowieści.
Dotyczy.Pkt 3 nie dotyczy wampirów :)
Stary człowiek i może. Stary człowiek i morze.Uważam zresztą, że pkt 3 jest niesprecyzowany. A jeśli bohaterami opowiadania są jacyś mnisi czy starsi ludzie? Tacy raczej są mentorami, a nie osobami pełnymi życia i dynamizmu.
No właśnie, a niedawno przeczytałem w pewnym czasopiśmie coś takiego:Małgorzata pisze:A prawdziwi ludzie, cóż, prawdziwi ludzie niekiedy mają w sobie tyle życia, co brokuł, a mają lat dwadzieścia. Albo mają dziewięćdziesiątkę i tylko im pozazdrościć energii, entuzjazmu, etc. (...)
Stereotypy. Wygłaszane jak prawdy objawione i jedyne słuszne racje, to coś, co sprawia, że utwór literacki nudny jest do imentu.
Nie starczyłoby wtedy wszystkich czasopism papierowych, antologii i e-zinów. Muszą być jeszcze jakieś dodatkowe kryteria. ;>Małgorzata pisze:Zastosowanie tych zasad (wszystkich) w jednym utworze zwiększa prawdopodobieństwo jego publikacji do 99%.
Przyznam, że taki zwrot akcji nawet by mi odpowiadał. Jednak wówczasMillenium Falcon pisze:Tak przykładowo - wyobrażasz sobie, że Aragorn mógłby zdradzić drużynę pierścienia? Wyobrazić sobie to mogę, ale gdybym natknęła się na coś takiego w książce pewnie wytrzeszczyłabym oczy i zaczęła się zastanawiać co jest.
Zabrzmiało to tak, jakby odbiór fabuły był z góry narzucony, a czucie sympatii do złego bohatera - karane. Pamiętam, że w ST (Stara Trylogia) lubiłam Lorda Vadera ze względu na jego tajemniczość i moc. Nie bałam się go, ani nie nienawidziłam. Była w nim bowiem pewna doskonałość. Wkurzała mnie za to ta gruba, obleśna Żaba (nie pamiętam imienia), co wrzuciła Luke'a do lochu z Rankornem (chyba jak ten potwór się nazywał, który rozerwałMałgorzata pisze:Dartha Vadera, kiedy był zły, trzeba było nienawidzić.
Wracając do Vadera. Postać tę lubiłam przez cały cykl, a dokładniej od chwili, gdy stał się tym właściwym Vaderem. Czyli i wtedy, gdy uśmiercał mocą podwładnych, i wtedy jak uratował syna. Anakin w 2 i 3 części NT drażnił mnie - zachowywał się strasznie sztucznie i schematycznie (mówię o filmie).Odbiór jest procesem, odbywającym się podczas lektury. W procesie - złych się nienawidzi, a kiedy przestają być źli - zmieniają się emocje wobec postaci.
Mam coś takiego. Ale musi to poleżeć jeszcze wiele miesięcy, a nawet iSpraw to, a napiszesz dzieło.
Yoda to kosmita, a kosmitom wolno, jak to kiedyś w NF napisałam ;)Ika pisze:A jak wyjdziesz z oddziału chorurgii pourazowej to napisz
nam o swoich przeżyciach :))
Trzymając się zaś saaagi, którą wybrała Małgorzata. Yoda młody nie był
:)
W tym 1% mieści się gust selekcjonera... :PMarcin Robert pisze:Nie starczyłoby wtedy wszystkich czasopism papierowych, antologii i e-zinów. Muszą być jeszcze jakieś dodatkowe kryteria. ;>
Za mało bajek w dzieciństwie.Xiri pisze:Zabrzmiało to tak, jakby odbiór fabuły był z góry narzucony, a czucie sympatii do złego bohatera - karane.
Xiri, jak sama zauważyłaś (a przynajmniej tak odczytałam Twoje słowa), żeby zrobić z Aragorna wiarygodnego zdrajcę, należałoby zmienić fabułę. Bo w ramach fabuły, i tego jak byli przedstawieni bohaterowie, Aragorn zdrajcą być nie mógł. Nie pasił.Xiri pisze:Przyznam, że taki zwrot akcji nawet by mi odpowiadał. Jednak wówczasMillenium Falcon pisze:Tak przykładowo - wyobrażasz sobie, że Aragorn mógłby zdradzić drużynę pierścienia? Wyobrazić sobie to mogę, ale gdybym natknęła się na coś takiego w książce pewnie wytrzeszczyłabym oczy i zaczęła się zastanawiać co jest.
należałoby przeistaczać całą fabułę powieści. Gdyby zdradził Legolas, byłoby jeszcze ciekawiej... z pewnością nie mogłabym się wtedy oderwać od książki.
Nie.Powiedz mi, Xiri, czy czasem Twoja sympatia do wielkiego złego
Lorda V. nie wynikała po części z buntu, że wszyscy inni twierdzili, że
jest zły i niedobry, i go nie lubią? (Upraszczam, rzecz jasna). I czy
nie miałaś przekonania, gdzieś tam w głębi, że to może być słuszna
postawa, ale przeciwstawiłaś się jej, żeby się wyróżnić?
Oby więcej takich dzieł było...Spójrzmy na mojego ulubionego herosa, którego tak naprawdę nie wykreowała Autorka, lecz producenci filmu. Snape jest przykładem postaci, która w książce niespecjalnie wywoływała emocje, a jeśli już, to negatywne raczej. Do chwili ekranizacji, gdy pojawił się głos, a nawet Głos. I wtedy wszystko się zmieniło... W odbiorze. :P
A jak uda Ci się tak to napisać, że podczas drugiej, trzeciej, czwartej lektury czytelnik, który przecież już poznał ewolucję bohaterów, i tak cały czas będzie to przeżywał, czy to tak samo, czy zawsze po nowemu, masz szanse na zostanie Wielką Pisarką.Małgorzata pisze: Dartha Vadera, kiedy był zły, trzeba było nienawidzić. Potem odbiorca odkrywał, że Darth Vader nie-jest-tak-do-końca-zły. Wtedy pojawia się nadzieja, że może jednak... A kiedy się okazało, że Darth Vader nie-jest-zły-lecz-popełnił-błąd, stał się ludzki w oczach odbiorcy i zasłużył na sympatię, współczucie, etc. Ewolucja emocji związana jest z charakterystyką bohatera. Spoglądasz na SW z punktu widzenia kogoś, kto zna całość i dochodzisz od fałszywych wniosków, Xiri. Odbiór jest procesem, odbywającym się podczas lektury. W procesie - złych się nienawidzi, a kiedy przestają być źli - zmieniają się emocje wobec postaci. Spraw to, a napiszesz dzieło.