Tytuł - dawać czy nie?

Ivireanu · Post autor: **Ivireanu** » śr, 24 cze 2009 11:28

Chciałam spytać braci i siostry piszących, jak w praktyce radzić sobie z chronicznym tytułowstrętem :)
Mijają dni i noce, a mój zapał do stworzenia tytułu kończy się najczęściej nagłym wzrostem ciśnienia i żądzą mordu, względnie waleniem pustym łbem o ścianę. No bo jak to tak - wszystko obmyślone i spisane, a tytułu jak nie było, tak i nie ma.
Znacie może jakie na to lekarstwo?
W moim przypadku najczęściej kończy się to wciśnięciem tekstu starszej siostrze albo innej zaufanej istocie, która musi tekst przeczytać i poddać mi jaki pomysł. Ale chyba nie tędy droga ;-)

Alfi · Post autor: **Alfi** » śr, 24 cze 2009 11:54

W dawnych czasach było pozornie łatwiej. Wymyślało się jakąś Panią Bovary czy inną Łucję z Lammermoore'u - i po krzyku. Skutek jest taki, że do dzisiaj nie wiem, czy Gonczarow napisał Obłomowa, czy może jednak Obłomow Gonczarowa. Teraz już coś takiego chyba nie przejdzie.
Ideałem byłby tytuł wyrażający jakąś myśl przewodnią utworu. To, na czym się opiera fabuła. Itp.

Laris · Post autor: **Laris** » śr, 24 cze 2009 17:21

IMO każda historia musi mieć jakiś motyw przewodni. Wot choćby tekst, nad którym teraz pracuję (i który pewnie pojawi się na Fahrenheicie celem flekowania :D) - motywem przewodnim jest baza zwana "Dokiem", więc tekst również nazywa się "Dok".
Albo poprzednia "Martwa strefa", którą nawet na konkurs posłałem. Choć termin taki nigdzie w opowiadaniu nie padł, w rzeczywistości w "martwej strefie" ma miejsce finał całej historii. I tak dalej. Kiedy plan jest gotowy tytuł przychodzi sam.
Chociaż i tak uważam, że nie ma on szczególnego znaczenia.

Alfi · Post autor: **Alfi** » śr, 24 cze 2009 18:11

Coś mi się wydaje, że im dłuższy tekst, im bogatszy w treść, tym trudniej o adekwatny tytuł.

Laris · Post autor: **Laris** » śr, 24 cze 2009 18:27

Ciekawe, ile Dukaj myślał nad tytułem "Lodu". ;)

Małgorzata · Post autor: **Małgorzata** » śr, 24 cze 2009 20:08

Albo taki "Piknik na skraju drogi..." :P

Alfi · Post autor: **Alfi** » śr, 24 cze 2009 20:58

w "Pikniku...", o ile dobrze pamiętam, jest jedna scena (właściwie chyba dialog) uzasadniająca tytuł.
A weźmy taką "Żmiję w garści" Bazina...

Małgorzata · Post autor: **Małgorzata** » śr, 24 cze 2009 21:45

Jest dialog. W temacie, czym jest Strefa. Niemniej nie jest to bynajmniej główny wątek... :P

Ivireanu · Post autor: **Ivireanu** » czw, 25 cze 2009 10:30

Ale jakie brzmienie ma "Piknik na skraju drogi"! Biorąc do łapek tę książkę z rąk pewnej miłej pani od razu pomyślałam "ki diabeł!?" i chciało mi się czytać co by sprawdzić, o co chodzi :-)

Tylko jak wątków jest więcej, to faktycznie trudno o jeden dobry tytuł.
Z kolei jak tekst krótki, to zaczyna mi się wydawać, że tytuł pięknie spalił puentę, bo jeśli odnosi się bezpośrednio do głównej myśli, to "zaskakującą" puentą macha od początku jak sztandarem. W sumie można by tytuł nadać od czapy, ale potem nikt, włącznie z autorem, nie ma pojęcia, jaki w nadawaniu tytułu sens.

Alfi · Post autor: **Alfi** » czw, 25 cze 2009 11:43

Więc może idąc w ślady muzyków nadawać dziełom numery? Np. opus 10 nr 4 Dukaja?

Montserrat · Post autor: **Montserrat** » czw, 25 cze 2009 11:59

Mnie tam się podobają tytuły Dicka. "Płyńcie łzy moje, rzekł policjant" jest chyba w pierwszej trójce.
Co do tytułów własnych - czasem przychodzą same i pasują mi idealnie. Czasem... cóż. Czasem nie wychodzi :)
Poza tym ja wolę jak tytuł mówi o czymś pozornie nieważnym w fabule. Albo kontrastuje z treścią. Wtedy, zamiast być jedynie "oznaczeniem" tekstu, staje się jego integralną częścią. Ale to chyba trudno zrobić.

savikol · Post autor: **savikol** » czw, 25 cze 2009 12:07

Moje ulubione, mistrzowskie tytuły to:
Tubylerczykom spełły fajle Huttnera
I
Wyprawa czwarta, czyli o tym,jak Trurl kobietron zastosował, królewicza Pantarktyka od mąk miłosnych chcąc zbawić, i jak potem do użycia dzieciomiotu przyszło Lema

A Ivireanu zaproponuję metodę, którą opisał kiedyś Sapkowski. Nie pamiętam szczegółów, ale trzeba sobie na karteczkach wypisać trochę fantastycznych rzeczowników, na innych stosowne przymiotniki i losować. Potem składać ze sobą i gotowe. Można trochę ulepszyć tę metodę. Wypisz sobie słowa, czy pojęcia, które najczęściej pojawią się w twoim opowiadaniu np. zakładając, że jesteś piszącą fantasy nastolatką może to wyglądać tak: łza, elf, pocałunek, magia, natchniona, smok, przystojny, przeznaczenie, miłość. Potem zestaw je ze sobą, i obserwuj efekty: Miłość elfim przeznaczeniem albo Łza natchniona magią. A może krócej? Smocza łza. Magiczna miłość. Elfi pocałunek.
Proste, no nie?

Alfi · Post autor: **Alfi** » czw, 25 cze 2009 12:34

Pocałunek natchnionego smoka może być?

inatheblue · Post autor: **inatheblue** » czw, 25 cze 2009 12:49

Fajne są multiznaczeniowe gry słów. Kiedy mam okazję, sama praktykuję. "Imponderabilia" - imp, demon, narrator opowieści; imponderabilia - rzeczy, które nie dają się "zważyć" (określić, zdefiniować) - czyli tematyka, khem, której imp nie rozumie. Także imponderabilia: potocznie, rubasznie - bielizna, albo coś pod tą bielizną... Przepraszam za autotematyzm, ale "się mi udał" :D
Przerabiane powiedzenia i cytaty też się nadają. Np, tak z głowy - Tak cię piszą, jak im się podoba. Albo: Gdzie dwóch się bije, tam obstawiają zakłady.

Alfi · Post autor: **Alfi** » czw, 25 cze 2009 13:19

Jak się ałtor uprze, to mając gotowy tytuł wymyśli do niego fabułę.
Kto jest gotowy do napisania opowiadania pt. Tirówka i cztery pomarańczowe owieczki?