Wysyłać czy nie wysyłać?

[Alfi]

jakoś się ogół nie rzucił się do luster sprawdzać, czy przypadkiem to nie o nich mowa, bo może ich będą podejrzewać, wyrażane wszędzie opinie jak nic wyglądają bowiem na odwet...

O, Oko Wuadzy kamerki w łazienkach zamontowało... Ratuj się, kto może!

[Ika]

Oko Wuadzy nie potrzebuje kamerek, albowiem Okiem Wuadzy jest.

[Olaf]

Jedna z anegdot o Wyspiańskim. Tym razem w roli recenzenta:

"Pewnego razu wręczono Wyspiańskiemu do oceny utwór młodej poetki. Po dwóch tygodniach Wyspiański rękopis zwrócił z opinią:
„No nic, dobrze. Ale radzę jej, by ten poemat jeszcze raz sobie przeczytała i o ile jej się będzie podobał, niech go schowa do biurka i zamknie na klucz. Po miesiącu niech wyjmie, znowu przeczyta. O ile będzie się jej dalej podobał, to niech znów włoży do szuflady biurka i zamknie na drugi miesiąc. Po tym terminie niech wyjmie, znowu przeczyta itd. Niech tak długo powtarza, aż przestanie się jej podobać, a wtedy może coś z niej będzie”. "

z JoeMonster

[Małgorzata]

I jedna, chyba o Marku Twainie, też w roli recenzenta pracy debiutanta:

"Szanowny Autorze, siedzę w toalecie i mam przed sobą Twoje dzieło. Za chwilę będę je miał za sobą..."

[Navajero]

Eee... to chyba jeden z pisarzy/ poetów młodopolskich tak zareagował na recenzję. A może Max Reger? No, coś w ten deseń ;)

[Małgorzata]

Mnie to zarzucono w wersji Marka Twaina, ale niewykluczone, że to inna osoba była. Memoria fragilis pewnie. :)))

[Death]

Dla jasności. Taki jest obyczaj. Nie wysyłamy tekstów jednocześnie do kilku wydawnictw. I już.

Wiem, że post stary i pewnie dawno już skomentowany na wiele różnych sposobów, ale chciałabym dorzucić swoje trzy grosze.

Na tegorocznym PolConie z wielkim napięciem czekałam na prelekcję wydawnictwa Runa o jakże intrygującym tytule: Dziesięć sposobów jak spaprać dobry pomysł i nie wydać książki; najczęstsze błędy debiutantów. Anna Brzezińska wspominała, by wysyłać do kilku wydawnictw. Co uważam za o tyle zasadne, że dość długo czeka się na odzew, a niekiedy wręcz nie przychodzi on nigdy. Po pół roku można mieć ponure podejrzenia. Jeśli faktycznie ktoś się książką zainteresuje zyskujemy czas. A jak wiadomo czas to pieniądz.
Kolejna poruszana kwestia: cud nastał, dostajemy pozytywne odpowiedzi od dwóch wydawców. Na tym etapie możemy przecież wybrać jedno, a drugiemu uprzejmie podziękować. Anna Brzezińska mówi: negocjować. Jasne, że debiutantowi trudno. Ale mamy prawo do poznania oferty przed podpisaniem umowy i na tej podstawie dopiero decydować.

Osobiście nie widze w tym nic niestosownego.

[Hitokiri]

Dziesięć sposobów jak spaprać dobry pomysł i nie wydać książki; najczęstsze błędy debiutantów.

Ja tak offtopicznie, ale się zaciekawiłam: o czym jeszcze była mowa na tej prelekcji?

[Death]

Ja tak offtopicznie, ale się zaciekawiłam: o czym jeszcze była mowa na tej prelekcji?

Większość to banały, ale i banały też kiedyś trzeba wyłuścić.

Kwestie techniczne: odpowiedni rozmiar i format pliku, tytuł i nazwisko autora w mailu, dane kontaktowe do autora, konspekt razem z początkiem powieści lub 2-3 opowiadania w przypadku zbioru, zainteresowanie tekstem najlepiej na 500-600 tys. znaków.
Prelegentki podkreślały, że dotyczy to Runy, ale jak szperam po innych wydawnictwach to mniej więcej wszędzie są podobne instrukcje.

Kwestie warszatowe: wykorzystywać bogactwo języka polskiego, nie opierać się wyłącznie na dialogach, unikać sztampy (np. postacie o jednym uczuciu, nieodłączne karczmy w fantasy), myśleć szczegółem, w przypadku eksperymentów formalnych uzasadniać te zabiegi.

Kwestie ogólnoliterackie: nie kopiować pomysłów, nie wysyłać fanficów, nie zakładać, że czytelnik jest głupi, stawiać na oryginalność, nie przejmować się tym, że np. teraz wychodzą książki o historii alternatywnej, więc to trzeba pisać, żeby zaistnieć; szperać i czytać w celu wzbogacenia się o szczegóły, stawiać na wiarygodność.

Kwestie osobowościowe: uroki współpracy, bo miały przypadki nachodzenia, nachalnego dzwonienia i obraźliwych maili.

Kwestie przebicia: wysyłać do wszystkich wydawnictw, dokładnie czytać umowy, negocjować, nie oddawać praw tylko robić licencję (nie wiem szczerze mówiąc o co do końca chodzi, choć oczywiście ogólnego sensu się domyślam).

Relacja obszerna, bo notowałam wszystko :)

[Millenium Falcon]

nie oddawać praw tylko robić licencję (nie wiem szczerze mówiąc o co do końca chodzi, choć oczywiście ogólnego sensu się domyślam).

Pewnie o to, że autor powinien nie zrzekać się całkowicie praw majątkowych na korzyść wydawcy, tylko udzielać mu licencji na wydawanie książki na X lat.

[Małgorzata]

Kwestie warszatowe: wykorzystywać bogactwo języka polskiego, nie opierać się wyłącznie na dialogach, unikać sztampy (np. postacie o jednym uczuciu, nieodłączne karczmy w fantasy), myśleć szczegółem, w przypadku eksperymentów formalnych uzasadniać te zabiegi.

Kwestie ogólnoliterackie: nie kopiować pomysłów, nie wysyłać fanficów, nie zakładać, że czytelnik jest głupi, stawiać na oryginalność, nie przejmować się tym, że np. teraz wychodzą książki o historii alternatywnej, więc to trzeba pisać, żeby zaistnieć; szperać i czytać w celu wzbogacenia się o szczegóły, stawiać na wiarygodność.

No, proszę. A o podstawach nie wspomniano: STOSOWAĆ JĘZYK POLSKI w tekstach przesyłanych do wydawnictwa.
Tak tylko się wtrącam, bo zacytowane wydaje mi się strasznie optymistycznym ujęciem...

Podkreślone w pierwszym akapicie - to kwestia nie tyle warsztatowa, co właśnie ogólnoliteracka. Albo dokładniej - teoretyczno-literacka. I może stać w sprzeczności do tego, co podkreśliłam w drugim akapicie. Uzasadnienie może bowiem (a w fantastyce często nawet) dotyczyć naruszenia wiarygodności. Na wielu poziomach utworu.

Ale to tylko dywagacje. Miałam nawiązać jeszcze do tego zwyczaju, że jeden tekst -> jedno wydawnictwo. Cóż, wysyłać można do wszystkich, wbrew zwyczajom. Ostatecznie, zwyczaje, jak wszystkie reguły niepisane, są po to, by je łamać.
I liczyć się z konsekwencjami łamania też.
Bo ludzie mają długą pamięć urazów.
Ale - co ja tam wiem...

[Death]

Z konsekwencjami łamania też.
Bo ludzie mają długą pamięć urazów.

Masz rację, ale jak często zdarza się żeby na debiutanta rzuciły się dwa wydawnictwa? No właśnie.

Z drugiej strony - urazy, nie urazy. Biznes is biznes. Jesli ktoś Ci zaproponuje lepszą ofertę to po prostu ten drugi przegrał i nie ma się o co obrażać. Tak działa wolny rynek i konkurencja.

[Bakalarz]

nie wysyłać fanficów

Akurat w pokazanym ciągu ten jeden wymieniony grzech się nie podoba. Wskazujesz je wraz z innymi:

nie kopiować pomysłów, nie wysyłać fanficów, nie zakładać, że czytelnik jest głupi, stawiać na oryginalność, nie przejmować się tym, że np. teraz wychodzą książki o historii alternatywnej, więc to trzeba pisać, żeby zaistnieć; szperać i czytać w celu wzbogacenia się o szczegóły, stawiać na wiarygodność.

O ile pozostałe wydają mi się pasować do jakiegoś klucza, o tyle fanfiction wg Anny Brzezińskiej powinno zostać zarzucone z zupełnie innych powodów - kwestie licencji i ewentualnych rozstrzygnięć sądowych na tym polu.
IMO chodziło o to, że fanficki mogą (choć wcale nie muszą) być dobrą literaturą, ale runa nie jest dla nich targetem. A co oryginalności IMO było chyba powiedziane żeby znaleźć własny styl, a nie koniecznie silić się na oryginalność samą w sobie.

A propos w przypadku eksperymentów formalnych uzasadniać te zabiegi pamiętam przytoczony przykład tekstu w całości napisanego zdaniami pojedynczymi, ponoć żeby się szybciej czytało. :)
Przynajmniej ja tak zrozumiałem ten fragment prelekcji :)

[Death]

Podział zrobiłam na szybko wg własnego zamysłu, może nie do końca w sposób przemyślany. Nie czepiajcie się formy, wszak o treść idzie :)

A propos w przypadku eksperymentów formalnych uzasadniać te zabiegi pamiętam przytoczony przykład tekstu w całości napisanego zdaniami pojedynczymi, ponoć żeby się szybciej czytało. :)

Albo "Napisałem Katedrę Notre Dame Victora Hugo w realiach Warhammera! Jest świetna" :P

[Bakalarz]

Nie czepiajcie się formy, wszak o treść idzie :)

Ano ja właśnie o te dwie kwestie...
Bo o ile w fanficku chodzi wybitnie o treść, to już kwestie oryginalności, wiarygodności czy eksperymentów formalnych raczej dotykają formy, IMO