Problemy z początkiem

[Małgorzata]

Równie dobrze mogło to być urban fantasy. :P

[Millenium Falcon]

wpis moderatora:
ZGC: Offtop polazł do Międzyokładkowa.

[inatheblue]

Mistrzem pierwszego zdania wy****ego w kosmos jest Wit Szostak. Czasami przesadza. Ale są faktycznie niezłe, nawet jeżeli nieco ekwilibrystyczne.
Jeżeli ktoś ma pod ręką, bo ja miałam z biblioteki, to proszę zapodać.

[Alfi]

No ale raz zaczął od tego, że staremu Smykowi się dusza przewróciła. To było całkiem dobre.

[inatheblue]

Było tego więcej, żadnej ironii z mojej strony, cuda nie zdania. Czytałam w stanie rekonwalescencji po bardzo ciężkiej grypie, więc ze dwóch w ogóle nie zrozumiałam i stwierdziłam, że przesadził. Podejrzewam, że teraz byłoby inaczej. Poza tym miodzio.

[Małgorzata]

To tylko potwierdza moje przekonanie, że Autora poznaje się po tym, jak kończy...:P

[Alfi]

Veto. Autora poznaje się po początku, końcu i tym, co pomiędzy.

[Małgorzata]

To drugie jest bezwzględnie powiązane z pierwszym i trzecim. Charakter tych powiązań rzutuje na odbiór. Posłużyłam się tym samym skrótem, który obowiązuje z powiedzeniu na temat wskazówek, po czym poznać mężczyznę.
Tam też musi być początek i środek. :P

[Alfi]

Eee tam, mężczyzna powinien po prostu być zdolny do zainspirowania bilboardów z napisem "Bo zupa była za słona";).
A co sądzicie o takim początku:

Niegotowy zazwyczaj chłopiec nigdy nie chodził przez park, a już na pewno nie nocą. Nie chodził nocą przez park, bo bał się ciemności miedzy drzewami i czasem się tego wstydził, myślał też, że na pewno nie będzie się już więcej bał, kiedy wreszcie pewnego dnia stanie się gotowy.

To Claus Cornelius Fischer - I odpuść nam nasze winy. Zastanawiam się, czy tłumacz umieścił słowo "zazwyczaj" we właściwym miejscu.

[Aquarion]

Cześć!

Mam taki mały problem!
Otóż chciałbym napisań opowiadanie o wikingach.
Głównym bohaterem będzie wojownik konkretnie berserker.

Narracja trzecioosobowa z mową niezależną czyli jak wiecie, wplecionymi dialogami.

Kłopot polega na tym, że nigdzie nie mogę znaleźć książki, innego opowiadania bądź jakiegokolwiek utworu w którym miałbym przykład dialogu stylizowanego na mowę wikingów, mogącego posłużyć jako swoisty punkt odniesienia.

Może Wy znacie jakieś utwory? Cokolwiek...

Bo jak do tej pory, to we wszystkich utworach które widziałem wikingowie rozmawiali ze sobą "normalnie".

Jest na to jakaś rada?
Czy próbować wymyślić taką mowę samemu?

[Małgorzata]

Dyżurny wiking na tym forum to Olaf.
Jeżeli ktoś będzie wiedział, to tylko on.

Z lektur kanonicznych, to pewnie eddy będą przydatne, choć tam nie było jakiejś wyrazistej stylizacji.

[Radioaktywny]

Heh, ta ambicja brzmi mi znajomo. Też próbowałam napisać kiedyś tekst o wikingach, ale wysiadłam po sześciu stronach. Ale kiedyś jeszcze do tego tekstu wrócę - jak będę miała większą wiedzę historyczną:-P
Marcin Mortka w "Ostatniej sadze" stosuje stylizację. Chyba całkiem udaną, bo jak przeglądałam ksiązkę w Empiku (przeczytać jej jeszcze nie przeczytałam, choć mam w planach), język brzmiał dla mnie bardzo niewspółcześnie.

[BMW]

Aquarion

Otóż chciałbym napisań opowiadanie o wikingach.

Kłopot polega na tym, że nigdzie nie mogę znaleźć książki, innego opowiadania bądź jakiegokolwiek utworu w którym miałbym przykład dialogu stylizowanego na mowę wikingów,

"Filmowy wehikuł czasu" H.Harrisona.
W jakimś stopniu powinien być pomocny.

[Alfi]

Ja bym zaryzykował stylizację na powieść historyczną o średniowieczu. W końcu to po polsku będzie, nie?
Przyda się trochę terminologii odnoszącej się do realiów skandynawskich, byle tylko nie wyszło hermetycznie (tzn. bez konieczności czytania z opasłym słownikiem w lewej ręce). Przyda się wcześniej lektura jakiejś skandynawskiej sagi - żeby np. wiedzieć, co mówił taki wiking, kiedy się z kimś kłócił, kiedy się cieszył, albo kiedy go naszło na patos. A poza tym - łagodna archaizacja (bez przesady, bo ostatnio niektórzy mają ansę do Gołubiewa), jak najmniej wyrazów brzmiących bardzo współcześnie, jak najmniej zapożyczeń łacińskich i greckich (chyba że się tam jakiś mnich zaplącze). Od czasu do czasu jakieś "zaiste" lub "azaliż".

[Małgorzata]

F. Mowat też przydatny - dużo słówek z wyjaśnieniami.