Wyrazy dźwiękonaśladowcze

[Orion]

Przekopałem całe forum (naprawdę, starałem się) i nie znalazłem nic na owy temat, ani odpowiedniego tematu by me pytanie zadać [jeśli takowe coś jest, to prosze to tam wstrzelić, a mnie po łbie strzelić (byle nie z hakownicy)].

Wyrazy dźwiękonaśladowcze - używać? Nie używać? Jak używać?

Prosty przykład do czego piję.

Winno być tak:
- Jesteś śmieczny! Ha ha ha! - zaśmiał się mężczyzna.

Czy może tak:
- Jesteś śmieszny! - Zaśmiał się mężczyzna.

Albo jeszcze tak:
- Jesteś śmieszny! Ha ha ha!

Pytanie zrodziło się, gdy próbowałem obmyślić jakis sensowny dialog.
Czy w ogóle w tekstach literackich używa się takich wyrazów? Bo szczerze to nie mogę sobie przypomnieć czy tak, czy nie.

[blazenada]

jesli mnie pamiec nie myli, a mylic sie moze bo kiepska, to spotykalam sie raczej z przypadkami, gdzie jesli w dialogu pojawialo sie 'ha ha', to postac to wlasnie, literalnie mowila, np: - bardzo smieszne, ha ha ha, boki zrywac...- rzekl z wywracajac oczami.

ale w sumie tez nie mam pewnosci, jak to powinno wygladac : )

[nimfa bagienna]

Winno być tak:
- Jesteś śmieczny! Ha ha ha! - zaśmiał się mężczyzna (...)

- Jesteś śmieszny - stwierdził mężczyzna, starając się opanować wesołość.
W ten sposób unikasz powtórzeń, w partii dialogowej wyrażasz zdanie postaci, a w partii narracyjnej opisujesz jej zachowanie.

[Ignatius Fireblade]

Jak dla mnie, to dodawanie "Ha ha ha" wiąże się nie z pokazaniem wesołości (bo jak to zrobić pokazała świetnie nimfa), a z sarkazmem u postaci. Przynajmniej z takim zastosowaniem się zazwyczaj spotykałem.

Jeśli chcesz pokazać wesołość, to kieruj się radą szanownej przedmówczyni. :)

[Orion]

[quote="Ignatius Fireblade"]Jak dla mnie, to dodawanie "Ha ha ha" wiąże się nie z pokazaniem wesołości (bo jak to zrobić pokazała świetnie nimfa), a z sarkazmem u postaci. Przynajmniej z takim zastosowaniem się zazwyczaj spotykałem.

Jeśli chcesz pokazać wesołość, to kieruj się radą szanownej przedmówczyni. :)[/quote]
Zgadzam się i broń mnie Boże przed używaniem owego "ha ha ha" w swym dialogu. Tak właśnie, potrafię inaczej :P
Chodzi mi też jednak o szersze zastosowanie wyrazów dźwiękonaśladowczych. Czy w ogóle się ich używa? Czy są sytuacje, w których warto ich użyć? Choć w sumie wszystko mozna zastąpić porządną narracją postaci więc chyba sam sobie odpowiadam :P

edit: cytat nie działa?

[Ignatius Fireblade]

Owszem, przydaje się. :) Gdy, przykładowo, bohater jest przestraszony/podniecony/ogólnie chce przekazać wiele informacji w krótkim czasie i zaczyna mu brakować słów, to może się zacząć posiłkować właśnie takimi wyrazami.

"- I on wtedy... no wiecie... wziął i tan, no... Chlup i nie ma."

Albo coś w tym stylu. :D

[Orion]

Owszem, przydaje się. :) Gdy, przykładowo, bohater jest przestraszony/podniecony/ogólnie chce przekazać wiele informacji w krótkim czasie i zaczyna mu brakować słów, to może się zacząć posiłkować właśnie takimi wyrazami.

"- I on wtedy... no wiecie... wziął i tan, no... Chlup i nie ma."

Albo coś w tym stylu. :D

Dobre xD na to bym chyba nie wpadł.

[Małgorzata]

I zdanie charakterystyczne ze sztuki pt. "Keczup Schredera":

A wtedy szszsz... i do proszków!

Onomatopeja to środek wyrazu, jak najbardziej dozwolony, Orionie. Dla wzmocnienia wypowiedzi, "podkolorowania" jej emocjonalnie. Ale jak wszystkich wyrazów dźwiękonaśladowczych, trza używać z głową.
W Twoim pierwszym przykładzie:

- Jesteś śmieszny! Ha ha ha - zaśmiał się mężczyzna.

występuje rażąca tautologia. Wskazanie w kwestii dialogowej na śmiech, dźwięk śmiechu i wskazanie na śmiech w kwestii narracyjnej. Potrójnie, znaczy. Nie może być gorzej...

[hundzia]

Ale coś takiego:

- Hurrra! - zakrzyknął rozentuzjazmowany tłum, klaszcząc nad głowami.

albo:

- Miau - odezwał się kotek, wyglądając z gąszczy.

będzie poprawnie? I żaden redaktor mnie za to nie pogryzie?

[Małgorzata]

Ja pogryzłabym. :P
A jak znam Ikę i Ebolę, to jeszcze ugryzienia wymagałyby aplikacji antidotum na jad w trybie natychmiastowym. :->

[voodoo_doll]

Nocny łowca Margota wróciła :P <taktakjużstądznikam>

[hundzia]

To wygląda, że zgłupiałam :D Znaczy się unikać takich rzeczy jak ognia?

[Małgorzata]

- Hurrra! - zakrzyknął rozentuzjazmowany tłum, klaszcząc nad głowami.

Okrzyk radości i/lub triumfu w kwestii dialogowej + wskazanie na entuzjazm i czynność wyrażającą radość w kwestii narracyjnej. Nie za dużo, Hundziu? A gdzie miejsce na domysł odbiorcy? Gdzie luz w obrazowaniu?
Naprawdę musisz powiedzieć, że tłum, który krzyczał "hurra!"i klaskał, był rozentuzjazmowany?

- Miau - odezwał się kotek, wyglądając z gąszczy.

Odkrywcze. Słychać miauknięcie i narrator informuje odbiorcę, że z gąszczu wylazł kot. Rozumiem, to fantastyka jest, pewnie ze sto gatunków zwierząt różnych miauczy. Oczywiście, nawet w realu jest mnóstwo zwierząt (kotowatych, zapewne), które też miauczeć potrafią, ale tę onomatopeję, o ile Autor nie stwierdzi inaczej, przypisuje się kotu. Odruchowo. Temu kotu, co wlazł na płotek i mruga. Albo jemu podobnym.

Nadgadulstwo to zła rzecz jest w literaturze...

[hundzia]

A wiec tu jest kot, (tfu!) pies pogrzebany! Teraz rozumiem. Dziękuję bardzo, już czuję się trochę bardziej wyedukowana :D

[Radioaktywny]

A ja chciałbym wiedzieć, czy dozwolone jest używanie onomatopei w takich przypadkach:

Miecz i topór zderzyły się ze złowieszczym KLANG.

Rozległo się ciche PSSS i z wolna materac zaczął wiotczeć.

Z warczącym BZZZ machina uruchomiła się.