Jak napisać esbeka?

[Buldog Myrke]

Problem jest następujący - w opowiadaniu ma pojawić się nic mniej, ni więcej, tylko esbek, gestapowiec, agent tajnej policji. Taki bardzo na serio. Mniejsza o to, który konkretnie totalitaryzm go wysłał, mam za to problem, jak go napisać. Ma ktoś pomysł, jak przedstawić takiego (ewidentnie niemiłego) pana? Co więcej, pan funkcjonariusz będzie raczej rozbudowaną postacią, głównym bohaterem. W związku z czym opis typu: "on jest bardzo zły i torturuje ludzi" nijak nie wystarczy (no i jest dość dziecinny :? ).


Domyślam się, że pomocny może być "Sługa Boży" Piekary, ale miast książek interesują mnie bardziej wasze wyobrażenia - jaki to jest człowiek? Dlaczego jest tym kim jest? Czemu to robi?

Jasne, że wymyślić to to moja działka. Ale chętnie powitam wszelkie sugestie.


wpis moderatora:
Bebe: Temat został przeniesiony do odpowiedniego wątku. Zapraszamy też użytkownika do przedstawienia się w dziale Forum o forum - Łowisko.

[Millenium Falcon]

Domyślam się, że pomocny może być "Sługa Boży" Piekary, ale miast książek interesują mnie bardziej wasze wyobrażenia - jaki to jest człowiek? Dlaczego jest tym kim jest? Czemu to robi?

Jasne, że wymyślić to to moja działka. Ale chętnie powitam wszelkie sugestie.

Po pierwsze - to co pisała Bebe.
Po drugie - no sorry, ale te pytania - ogólne mocno - to powinieneś zadać sobie. Zwłaszcza, że główny bohater to jest postać "niosąca" cały tekst. Jeśli nie jesteś w stanie wyobrazić sobie jej w najogólniejszych zarysach, to a) napisz coś innego; b) zrób research.

[Ebola]

To jakieś żarty???
No, bez jaj, Kolego. Chyba nie myślisz, że ktoś to potraktuje poważnie.

[Hitokiri]

Pewnie żarty. Przecież jak ktoś pisze sam z siebie to po co miałby odbierać sobie najlepszą IMO część tej roboty jaką jest wymyślanie postaci i wchodzenie jej w głowę?

[Albiorix]

Jest jeszcze możliwość że główny bohater nie jest taki istotny a zasadniczy koncept leży gdzie indziej, np w specyficznej konstrukcji systemu politycznego albo w genialnych pomysłach fabularnych - a postać jest tylko przewodnikiem po tych niezwykłościach. Co jest w sumie chyba normalne w antyutopiach.
Niemniej nawet jeśli tak jest, lepiej chyba tak przeorganizować tekst żeby na główną postać autor miał pomysł.

[Achika]

Domyślam się, że pomocny może być "Sługa Boży" Piekary

Albo "Rozmowy z katem". Albo "Zapiski żołnierza Armii Czerwonej".

ale miast książek interesują mnie bardziej wasze wyobrażenia - jaki to jest człowiek? Dlaczego jest tym kim jest? Czemu to robi?

Ostatnie pytanie wydaje mi się kluczowe dla rozpatrzenia takiej postaci. Czemu robi to, co robi? Więzi, zastrasza, łamie charaktery, zmusza do składania zeznań przeciw przyjaciołom, torturuje? Od odpowiedzi "dlaczego" będzie zależeć cała konstrukcja postaci, tak przynajmniej sądzę. Bo możliwości są różne:

1) Mamy świat fantastyczny, w którym przynajeżność do jakiejś, nazwijmy to, "kasty strażników" jest po prostu określona urodzeniem i bohater prześladuje ludzi (elfy, kosmitów itd), bo: nie ma innej możliwości, nigdy nie pomyślał, że może robić w życiu coś innego, odstępstwo jest uznane za zdradę kasty karane śmiercią lub wygnaniem itp. W takiej sytuacji bohater może być wewnętrznie całkiem porządnym gościem i np. przeżyć przełom moralny w odpowiednich warunkach.

2) Bohater pochodzi z awansu społecznego (uciemiężone warstwy klasowe po rewolucji, mniejszość narodowa czy gatunkowa, która na skutek sprzyjającej sytuacji geopolitycznej dorwała się do władzy, mutanci itp. itd.) i jest:
a) zbyt ograniczony, żeby pojąć, że w ogóle robi komuś krzywdę (jeżeli nie torturuje fizycznie);
b) uradowany możliwością odegrania się na dotychczasowych prześladowcach.
c) mniej więcej świadomy, że nie postępuje słusznie, ale własna kariera jest dla niego cenniejsza niż cudze cierpienia.

3) Bohater na skutek jakichś życiowych zawirowań zaplątał się w sytuację, w której stał się prześladowcą, i teraz nie umie/boi się z niej wyplątać. Udaje gorliwego przed przełożonymi, sam brzydzi się własnego postępowania i w końcu przenosi ten strach na ofiary, mszcząc się na nich na zasadzie "gdyby was, ścierwa, nie było, to mógłbym się zająć przyjemniejszymi rzeczami".

4) Bohater ma osobowość psychopatyczną i cieszy go zadawanie cierpienia innym.

5) Bohater działa w dobrej wierze (tu wypada przyjąć założenie, że nie ma do czynienia z torturami, a jedynie z więzieniem i tym podobnymi restrykcjami). Na przykład tłamsi działania wolnomyślicielskie, bo jest głęboko przekonany, że wtedy cały porządek świata się zawali (nastąpi zemsta bogów, inwazja ościennego państwa, chaos społeczny i groźne zamieszki, itp), więc warto jest poświęcić kilka ofiar w imię zachowania większego dobra.

6) Bohater w ogóle nie uważa swoich ofiar za ludzi (bo są elfami, kosmitami, mutantami, mają ciemną skórę, są niscy itp itd) i tym usprawiedliwia swoje postępowanie (coś jak laborant przeprowadzający eksperymenty na królikach).

7) Może jeszcze coś innego, ale nic więcej nie przychodzi mi do głowy.

[Ebola]

wpis moderatora:
Ebola: Może jednak niech Autor sam się nad tym zastanowi, jego pomysł i i jego kreacja powinna być.