"Żywe" sesje, czy cRPG???

[Rheged]

Czy mi się wydaje, czy żeście wszyscy tacy tetrycy, że zamiast uprawiać, wolicie symulować? :>

RPG na kompie to jest tylko marne symulowanie, to tak jak z seksem i prowadzeniem samochodu, bądź byciem pilotem, nie da radę porównać tego z odczuciami w realu. Ja grałem bardzo dużo swego czasu, teraz ledwo symbolicznie, bo czasu niet, ale wspominam to pięknie i chętnie wracam raz na jakiś czas d przeboju mej młodości.

A czy RPGi rozwijają wyobraźnię? Rozwijają. Widziałem wiele takich przypadków. Zresztą...
...sam jestem takim przypadkiem.

[kiwaczek]

Pisze za siebie. Tak, jestem stetryczalym staruszkiem, ktory woli symulacje zamiast rozrywek na zywo.

Tylko wytlumacz mi czym sie pod tym wzgledem rozni granie na kompie i z towarzystwem? Bo dla mnie to caly czas pozostaje taka sama symulacja.

A lecac dalej, czy tak trudno zrozumiec, ze sa gusta i gusciki i ze wartosciowanie ludzi pod tym wzgledem nie jest rzecza najinteligentniejsza? Skoro ja pisze, zed uwazam, ze ta gra nie rozwija inteligencji, to mam na poparcie tej tezy swoje przemyslenia i moge sie z tym podzielic. Ale nie wartosciuje i nie pisze, ze gracze sa pozbawieni inteligencji, czy sa - nawiazujac do Twojej wypowiedzi - mlodziezowymi oszolomami. Echhhh......

[Rheged]

A lecac dalej, czy tak trudno zrozumiec, ze sa gusta i gusciki i ze wartosciowanie ludzi pod tym wzgledem nie jest rzecza najinteligentniejsza? Skoro ja pisze, zed uwazam, ze ta gra nie rozwija inteligencji, to mam na poparcie tej tezy swoje przemyslenia i moge sie z tym podzielic. Ale nie wartosciuje i nie pisze, ze gracze sa pozbawieni inteligencji, czy sa - nawiazujac do Twojej wypowiedzi - mlodziezowymi oszolomami. Echhhh......

Ty to uznałeś za atak na swoją osobę i wartościowanie Ciebie oraz innych tutaj, którzy wolą grać w cRPG zamiast na żywo? Owszem, wartościuję ludzi, uważam, że gust gustowi nie równy, ale jak mógłbym wartościować pod tym względem Was, których nota bene nie znam? Czy Ty aby nie poleciałeś sobie za daleko ze swoimi wnioskami?

Pisze za siebie. Tak, jestem stetryczalym staruszkiem, ktory woli symulacje zamiast rozrywek na zywo.

Tylko wytlumacz mi czym sie pod tym wzgledem rozni granie na kompie i z towarzystwem? Bo dla mnie to caly czas pozostaje taka sama symulacja.

W taki sposób jak mówisz, to nikt nie uprawia seksu, nie lata samolotem, nie jeździ samochodem, bo to i tak tylko symulacja pewnych określonych ruchów i zachowań.

Granie w komputerem różni się od stołowego RPG tym, że SI nie przewyższy Ci towarzystwa. W rozgrywce z komputerem nadrzędny staje się świat, uniwersum gry komputerowej, zaś przy stołówce, najważniejszy jest klimat i możliwość bycia z ludźmi, których łączy (zwykle) pasja do gier fabularnych. Poza tym prowadzenie gry z komputerem nie zaskoczy Cię tak, jak z ludźmi. Chyba mało grałeś swego czasu, prawda?

[Lafcadio]

Granie w komputerem różni się od stołowego RPG tym, że SI nie przewyższy Ci towarzystwa. W rozgrywce z komputerem nadrzędny staje się świat, uniwersum gry komputerowej, zaś przy stołówce, najważniejszy jest klimat i możliwość bycia z ludźmi, których łączy (zwykle) pasja do gier fabularnych. Poza tym prowadzenie gry z komputerem nie zaskoczy Cię tak, jak z ludźmi. Chyba mało grałeś swego czasu, prawda?

Ja swego czasu grałem, ale chyba faktycznie miałem kiepską grupę, bo gracze byli do dupy i dowolna SI była lepsza od nich :P
Nie lubię już takich gier. Gry na kompie są lepsze fabularnie, a momentami nawet klimatem od sesji, które są prowadzone przez miejscowych MG. Obecność z ludźmi =/= dobra zabawa ;] W przypadku rpg napewno nie ;]

[Rheged]

Ja swego czasu grałem, ale chyba faktycznie miałem kiepską grupę, bo gracze byli do dupy i dowolna SI była lepsza od nich :P
Nie lubię już takich gier. Gry na kompie są lepsze fabularnie, a momentami nawet klimatem od sesji, które są prowadzone przez miejscowych MG. Obecność z ludźmi =/= dobra zabawa ;] W przypadku rpg napewno nie ;]

Aj Lafcadio, mówisz kompletnie subiektywnie i dlatego racji mieć nie możesz :). To fakt, można trafić na bardzo słabą grupę i również ja na takową trafiałem. Miałem jednak to szczęście, że trafiłem także na bardzo dobrych współgraczy i genialnych MG, którzy potrafili prowadzić rozgrywkę na poziomie iście mistrzowskim.

Gry na kompie lepsze fabularnie - to jak wiesz zależy tylko i wyłącznie od wyobraźni i inteligencji twórców. Są gry cRPG z ciekawą fabułą, ale na sesjach RPG spotykałęm się wielokrotnie z o wiele ciekawszymi pomysłami na przygodę (na dodatek świetnie wykorzystanymi). Nie tylko zresztą ja. Do tej pory znam tylko jedną grę komputerową, która fabułą dorównuje przygodom, które miałem okazję przeżyć na sesjach stołowego RPG - to Baldur's Gate 1, a i to naciągam.

Poza tym RPG to nie zabawa dla samotników, tylko kontaktowych osób, które mogą ze sobą współgrać i współistnieć w świecie gry. Na interakcji z ludźmi polega przecież RPG, nie na interakcji z komputerową SI.

[Małgorzata]

Czy mi się wydaje, czy żeście wszyscy tacy tetrycy, że zamiast uprawiać, wolicie symulować? :>

Uprawiałam. Potem symulowałam. W obu przypadkach - mówię: do bani! :))))
Oczywiście, jestem starym, zgrzybiałym tetrykiem => wiekowa jestem (mogę to o sobie powiedzieć, urodziłam się w zeszłym wieku, przeżyłam jedną epokę, teraz kolejną... No, mogę!) :))))

Zwróciłeś gdzieś uwagę, Rhegedzie, że RPG na żywo, to interakcja z ludźmi, współpraca, w pewnym sensie gra zespołowa. Fajnie. Ale ja jestem indywidualistką, cholernie zresztą zorientowaną na niezależność. Pewnie dlatego gry zespołowe, w tym sesje RPG na żywo, odpadły mi bardzo wcześnie. Odgrywanie ról wydumanych, w pewnym sensie ograniczonych i sterowanych przez MG, to nie dla mnie. Nie zachodzi przy tym reakcja emocjonalna żadna w moim przypadku => być może to kwestia wieku właśnie i doświadczeń z odgrywaniem ról w realu - to jest emocjonujące, bo prawdziwe, samo życie. Niepotrzebne mi namiastki :))))

Co do RPG na komputerze - zdecydowanie ładniejsze obrazki :)))
I bliższa indywidualistom rozrywka. Niestety, z tego też wyrosłam - dla krwi i flaków w literaturze - to trochę tak, jak powrót do natury w psychologii. I cRPG też słabo rezonuje mi emocjonalnie, zapewne z tych samych powodów, z których wyrosłam z żywych RPG.

A czy RPGi rozwijają wyobraźnię? Rozwijają. Widziałem wiele takich przypadków. Zresztą...
...sam jestem takim przypadkiem.

Nie kuś... <grin>
No, dobra, bez złośliwości. Powiedz, co konkretnie uważasz za czynniki wpływające na rozwój wyobraźni, występujące w RPG.

[nimfa bagienna]

RPG, podobnie jak seks, powinny być tylko i wyłąćznie na żywo.
Inna rzecz, że moje doświadczenia w temacie wirtualnego RPG, jako też i cyberseksu, są w zasadzie nikłe;) Z kilkorgiem ludzi gramy sobie od prawie dwóch lat na żywo w Wampira Maskaradę, aczkolwiek czasami mam wrażenie, że nie liczy się to, w co gramy, tylko komentarze go gry. Bo to one przekształcają się jakże często w clou programu.
Dlatego jestem za opcją 'na żywo'. Jeśli dobierze się towarzystwo (a dobrało się!), to gra przypomina dialog bogów.
Są to dziwni bogowie, tacy jakby... niezrównoważeni. Ale zawsze jednak bogowie.
:)

[kiwaczek]

RPG, podobnie jak seks, powinny być tylko i wyłąćznie na żywo.

Dokladnie!

RPG powinno byc na zywo, seks powinien byc na zywo, cRPG powinno byc na zywo!

Niech zyje porozumienie!!

Kurka, przeciez caly ten temat jest troche bez sensu zadany. cRPG nie jest tym samym co RPG. To dwie zupelnie inne sprawy. I tak to tez nalezy traktowac. No bo jak mozna grac w komputerowa gre bez komputera?

[kiwaczek]

Ty to uznałeś za atak na swoją osobę i wartościowanie Ciebie oraz innych tutaj, którzy wolą grać w cRPG zamiast na żywo? ...Czy Ty aby nie poleciałeś sobie za daleko ze swoimi wnioskami?

Mysle ze nie:

Czy mi się wydaje, czy żeście wszyscy tacy tetrycy, że zamiast uprawiać, wolicie symulować? :>
RPG na kompie to jest tylko marne symulowanie...

tetrycy, marne symulowanie - to sa wlasnie slowa nacechowane emocjonalnie i nie jest to ladunek pozytywny. Wiec wartosciujesz - RPG (prawdziwe) jest ok, komputerowe (jak juz wspomnialem, zupelnie inne zjawisko) zle.

W taki sposób jak mówisz, to nikt nie uprawia seksu, nie lata samolotem, nie jeździ samochodem, bo to i tak tylko symulacja pewnych określonych ruchów i zachowań.

Alez wprost przeciwnie. Jakim cudem granie na komputerze w celu grania na komputerze moze byc symulowaniem grania na komputerze? Ja nie gram w cRPG zzamiast grania w RPG z ludzmi.

Granie w komputerem różni się od stołowego RPG tym, że SI nie przewyższy Ci towarzystwa.

No wiesz - tu sporo zalezy od SI i od towarzystwa, ktore porownujemy.

Chyba mało grałeś swego czasu, prawda?

Tak i nie ukrywalem tego. Napisalem wyraznie, ze mnie to nie wciagnelo i nie zainteresowalo. A gralem z osobami uznanymi za swietnych graczy i swietnych mistrzow. Ksywa Puszkin mowi Ci cos?
I znow konstruujesz zdanie w sposob skrycie wartosciujacy - ota takie - nie znasz sie bo za malo grales. Echhhh.....

Poza tym wyprowadzasz tez konstrukcje:

Aj Lafcadio, mówisz kompletnie subiektywnie i dlatego racji mieć nie możesz :)

Jak rozumiesz, Ty jestes ponad to i mozesz sie wypowiadac na ten temat obiektywnie. A wiec w domysle racje miec mozesz i masz. I tu sie znow mylisz i znow wartosciujesz. Twoje zdanie na ten temat jest tak samo subiektywne jak moje i Lafcadia.

Caly problem w tym, ze ja dopuszczam, ze moge sie mylic i ze sa inne opcje niezgodne z moja, a Ty nie. Wot i cala sprawa.

[Bebe]

E tam, zaraz sprowadzanie wszystkiego do tego, że RPG to przebywanie ze wspaniałymi ludźmi i szalone rozwijanie wyobraźni.
Nie będę się wypowiadała na temat wyobraźni i jej rozwoju, ponieważ nie mam żadnych przykładów ani przemyśleń z tym związanych.
Ale mogę się doczepic kwestii "ludzkiej"
Trafiłam na bardzo fajnych współgraczy. A mimo to nie porywał mnie nastrój, za to wszystko wielce mnie śmieszyło. Jak gram na kompie, to przynajmniej nie chichoczę zmieniając nośnik z "nastrojową" muzą. :> Ludzie grający to wspólnota, przeżywają to samo itede... ale po pewnym czasie zaczynają tworzyć straszliwie hermetyczne towarzystwo, w którym osoba nie orientująca się w ostatnich sesjach nie ma co robić i nie ma o czym rozmawiać. Czytają wyłącznie książki "odgrowe" - jakieś duby smalone na podstawie co bardziej popularnych systemów "żywych" i komputerowych - ewentualnie czytają podręczniki do gier. I ja to piszę czerpiąc z doświadczeń własnych kontaktów z takimi graczami.
Ci gracze, którzy byli fajni i faktycznie się rozwijali... porzucili granie. Sama jestem ciekawa, czemu. :D

[A.Mason]

Jestem tez przeciwnikiem przesadyzmu w stawianiu na piedestale ksiazek. Idiotyzmem tez jest imho wartosciowanie - rpg czy crpg.Dlaczego? Do czego zmierzam?
Do tego, ze o tym, jakie zadania ma spelniac czytanie, granie w RPG czy cRPG, decyduje osoba wybierajaca dany rodzaj ROZRYWKI. podkreslilem i pogrubilem "rozrywki".
Spor czy bardziej rozwija literatura, RPG czy cRPG takze jest imho trudny do rozwiazania. Szczegolnie, ze kazda z nich rozwija inne cechy.
Powiedzenie - "lektura bawi, uczy, wychowuje" jest prawdziwe... rownie jak "rpg bawi, uczy, wychowuje"...
Oczywiscie - w ksiazkach znalezc mozna duzo wiecej wiedzy niz w rpg, ale... to zalezy od rodzaju lektury. Imho osoba czytajaca z zamilowaniem, i czytajaca duzo, ale tylko horrorow i harlequinow, nie bedzie stala wyzej w hierarchii niz rpgowiec. Dlaczego, bo ten ostatni czestro potrafi przerobic stos lektur dotyczacych danego zagadnienia.

[nimfa bagienna]

ale po pewnym czasie zaczynają tworzyć straszliwie hermetyczne towarzystwo, w którym osoba nie orientująca się w ostatnich sesjach nie ma co robić i nie ma o czym rozmawiać.

Się pozwolę nie zgodzić. Tzn. różni ludzie zarzucają nam tworzenie towarzystwa wzajemnej adoracji. A co w tym złego? Czemu nie mamy się wzajemnie trochę poadorować, jeśli mamy wspólne sprawy, podobne poczucie humoru i jakoś tak się wszystko fajnie razem wychodzi? Poza tym - my gramy od bodajże czerwca 2004. Ostatni gracz przybył pół roku temu. Nikt przed nikim drzwi nie zamyka, to po prostu kwestia wyczucia fazy albo niewyczucia jej.

Czytają wyłącznie książki "odgrowe" - jakieś duby smalone na podstawie co bardziej popularnych systemów "żywych" i komputerowych - ewentualnie czytają podręczniki do gier.

O przepraszam. Cóś tu nie tak. Każde z nas mniej lub bardziej dokładnie przeczytało podręcznik, mistrz coś tam jeszcze pościągał dla siebie z netu, ale na tym się skończyło. Za to dzięki chłopakom od grania przeczytałam 'Okręt' Buchheima, na co bym się bez dopingu raczej nie zdobyła. No i Pratchetta też odkryłam dzięki nim.
A ile nocnych rozmów...
Gra on line raczej takich możliwości nie daje.

[Bebe]

To straszne, jak ja mogłam tak napisać na biednych graczy, że nic nie czytają sensownego i tworzą towarzystwo wzajemnej adoracji.
Powiem tak - nie wszyscy gracze tak mają. Są chwalebne wyjątki. Ale jakieś 70% graczy, których spotkałam, sprawiło, że mam o nich takie a nie inne zdanie. A spotkałam ich WIELU, ponieważ jeżdżę na konwenty, chodzę na spotkania i spotykam sporo ludzi. Mam dobrych znajomych wśród graczy. Oni mnie utwierdzają, że wszystko zależy od ludzi. Niestety, spotkałam też takich ludzi, dla których wspaniałe towarzystwo oznacza spanie byle gdzie i funkcjonowanie na skraju zapaści, bo ja gram i prosze mnie nie rozpraszać. Zapraszają Cię na spotkanie - czysto towarzyskie, żadnych sesji, bo to spotkanie w lokalu - i gadają WYłąCZNIE o ostatnich dwóch czy trzech sesjach. Początkowo sie naiwnie interesujesz, bo myślisz, że rozmawiają o ciekawej książce, ale te złudzenia zostają szybko rozwiane. Piszą o swoich lekturach - chlubiąc się tym, że czytają wyłącznie ksiązki wydawnictwa, które tłucze po kolei serię "Diablo", "Baldur's Gate" i tym podobne białe kruki.

Nie wiem, jakim jesteś graczem Nimfo. Ale wiem, jakich graczy znam.
Nikt mi nie wmówi, że cokolwiek się u nich od tego grania rozwija. No może tylko - mięsień piwny. :D

[nimfa bagienna]

Wiesz co, ja na konwenty nie jeżdżę, a po tym, co napisałaś, to raczej nie miałabym ochoty.
Wszystko jest kwestią proporcji. To nie to, że my jesteśmy nagle tacy fantastycznie dojrzali i mądrzy. Najmłodsze z nas ma 18 lat, najstarsze - 30. Trochę już się w życiu widziało, i nie ma raczej problemu z zachowywaniem odpowiedniego dystansu do zjawiska gry jako takiej. To tylko gra. Wszelka nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu. I my to wiemy.
A że dzięki grze parę osób lepiej się poznało?
No cóż.

[Bebe]

No cóż, równie dobrze mogli się poznać na warsztatach ikebany.
A co do grania na konwentach - też bym nie miała ochoty jechać na konwent żeby grać. :))))))))))
Dlatego gram sobie po cichu przy kompie, kiedy mam ochotę. A z przyjaciółmi nie gram. Chyba, że w Scrabble. :)