Moderator: RedAktorzy
Ja jednak to musiałam cholernie niejasno napisać. Alan był człowiekiem!!!Alan? Że niby ludzie go wychowywali? Bo to, nie wiem czy wiesz Tenshi, moja droga, przecież ludzkie imię.
Powtórzenie było świadome; tzn, całe to zdanie miało być jak zapis jej myśli - nie wiem jak ty, mi się zdarza dokładnie w ten sposób myśleć czasem.BlackHeart pisze: W jednym zdaniu dwa razy zaznaczyłaś, że to był właśnie Arion. Niedobrze.
To nie było "przemawianie za ogół" tylko pewne zdystansowanie się od mojego odbioru. Moze powinnam była napisać "plus narastająca irytacja mnie, jako czytelnika" ale to za długie. Chodzi mi o to, że w momencie czytania tekstów na ZWT przestaję być Teano, a staję się czytelnikiem - kompletnie bezosobowym (na ile oczywiście się da, ale w sporym zakresie sie da) czyli nie patrzę czyj to tekst, a tylko na to, jak to jest napisane.Tenshi pisze:Nie pisz czytelnika - twoja irytacja, ale nie każdego (chyba?). Czytelnik brzmi bardzo ogólnikowo. Ja zazwyczaj zaznaczam, że wszystko co pisze to tylko moja opinia. Za ogół staram się nie przemawiać.Plus narastająca irytacja czytelnika.
Problem w tym, ze u Ciebie ten liryzm był mocno zjełczały. Znaczy szwankuje język. Zbyt patetyczny, czy jakoś tak. A do tego powtórzenia, właśnie to plamienie, barwienie, jak by nie można było napisać tego prosto i zwyczajnie. Ileś tam znaków kompletnie niepotrzebnych.liryzm «uczuciowość i nastrojowość przejawiająca się w dziełach sztuki lub w czyimś zachowaniu»A czytelnika plamią hektolitry zjełczałego liryzmu.
Niestety osiągnęłaś. Nie to. A co chciałaś?Co jest uczuciowego/nastrojowego w zabarwianiu ust i pieczeniu ust? Jakoś nie to chciałam osiągnąć.
Melisanę polecam ;) Jak coś jest przesłodzone, to mdli. Ten tekst o dyskryminacji to jakby zywcem wzięty albo z jakiejś socrealistycznej akademii ku czci, albo z amerykańskiej produkcji z pewnej półki, też niewiele się różniącej, albo z jakiejś manify. Wszelkie slogany wywołuja u mnie w najlepszym wypadku mdłości. W gorszym odruch wymiotny. Biegunki nie stwierdziłam.Nie przesadzasz? Może jeszcze napisz, że przyprawiłam cię o biegunkę. A zresztą, powinnam być dumna, że przyprawiam ludzi o tak silne odczucia.Może dlatego, że zemdliło mnie przy słowach:
No chyba to pierwsze, bo i Czarne Serce był przekonany ze elf ma na imię Alan. Może zamień się na chwilę w czytelnika i zanalizuj własny tekst?Albo ja piszę zupełnie niezrozumiale, albo cię ta irytacja zaślepiła. Alan to człowiek. A co do fantastyki - w łbie siedzi mi świat fantasy, w którym dzieje sie ta historia, ale wcisnąć go nie umiałam (znaczy wcisnęłam, ale znowu nożyce poszły w ruch).Zwłaszcza elf imieniem Alan ;)
Nie pisałam, że piszesz o seksie. Napisałam, że wrzucanie do worka "dwa pedały" czy jak ktoś woli "dwaj dyskryminowani geje" strasznie okalecza całą historię, bo wszystko zaczyna się sprowadzać do dyskryminacji za to, ze (pardon my french) kopulują nie tak jak się godzi.Nic tam o seksie nie pisałam ;] Ale jakoś nie wyobrażam sobie by dwóch facetów ścigano i dyskryminowano za przyjaźń (chyba tego wątku nie wyłapałaś też - może znów mój błąd). A może to była zakazana przyjaźń? O_oMój odbiór był - dwóch przyjaciół i tyle. To zaraz musi być dwóch kochanków? To bez seksu nie można kogoś kochać tak bardzo, by chcieć razem z nim odejść?
Zgadzam się, że pokazanie tragicznych kochanków również byłoby drogą na skróty.Keiko pisze:Co do pójścia na skróty to się czepne; W takim temacie właśnie pokazanie dwojga tragicznych kochanków było dla mnie pójściem na skróty; chciałam pokazać coś innego; historia Romea i Juli w różnych wariantach dla mnie osobiście tragiczna nie jest; ale dochodzimy do osobistych preferencji a wiadomo, ze degustibus…. Nie nazwałabym tego jednak ogranym chwytem. Jeśli tekst cię nie wzruszył to znaczy, że po prostu nie był dość dobry ;) Jeszcze raz dzięki za opinię.Teano pisze: Jedyne, co bym mogła zarzucić, gdybym miała się czepiać, to pójście drogą trochę "na skróty" i wywołanie tragizmu poprzez strzelenie z grubej rury (…)
Mimo to - niestety - tekst nie chwycił mnie za gardło. Czyżby ze względu na ograne chwyty?
Keiko pisze: Teano
Jedna rzecz budzi moje zagubienie w przestrzeni. Gdzie ocknęła się narratorka? „Budzi się” – widzi zegarek, jest zła, że spała długo – to sugeruje sypialnię. Jednak widzi, że z sypialni sączy się światło i to właśnie tam jest mąż. To sugeruje łazienkę. Ona zaś wstaje i podchodzi na palcach. Hm… z czego wstaje i gdzie podchodzi? W następnym zdaniu dowiadujemy się, że jest w pokoju hotelowym. Z uwagi na wygląd pokoi wydawałoby się, że powinna wyjść z łazienki, stanąć w korytarzu, zobaczyć męża w pokoju i ze zgroza zobaczyć, jak wchodząca do pokoju kobieta przechodzi przez nią. Tylko, że recepcjonistka jest już w pokoju. A ona sama nie miałaby prawa widzieć osoby, która stoi za nią. No i pojawia się pytanie – jeśli duch był w łazience to skąd jego pomysł, że spał? Chyba, że miałby zasnąć trzymając w objęciach muszlę po długim i wyczerpującym rzyganku. No, ale nic nie sugeruje bohaterki – imprezowiczki, dla której taka rzecz to nie pierwszyzna, więc nie budzi to jej zdziwienia. No i co robi w łazience zegarek? Jako duch to raczej nie powinna go mieć. Z drugiej strony, duch jest frontalnie i do recepcjonistki i do męża (oboje widzi) ale recepcjonistka aby pocałować męża musi przejść przez ducha. Po tych długich rozważaniach nadal nie wiem gdzie był duch – odpowiedz, że w innej przestrzeni mnie nie satysfakcjonuje, bo bohaterka jest przekonana, że żyje. Więc wymiar w którym się znajdowała musiał być „normalny”.
Hmmm - pytanie do Keiko i BlackHeartBlackHeart pisze:Fabuła: Muszę, po prostu muszę zapytać: co to za kurs i co to za opakowanie? Już z kursem pół biedy, ale ta druga informacja naprawdę by się przydała. Nie zostawiaj wszystkiego domysłom czytelnika, bo moje domysły mówią mi, że to opakowanie po lekach jakichś. Wszystko fajnie, ale to czyni z męża bohaterki kompletnego idiotę, bo pierwszy lepszy patolog stwierdzi, że w ciele denatki żadnej chemii nie ma (no, chyba, że ten mąż naprawdę nafaszerował swoją małżonkę tymi lekami, ale tego już sobie nie potrafię wyobrazić. Na siłę, czy jak?). Fabuła, jako całość, średnio przypadła mi do gustu. Trochę zbyt sztampowa. A zresztą, może jestem uprzedzony, bo ciężko mnie zadowolić prozą osadzoną we współczesnych czasach? Ja tą współczesność mam na co dzień, więc żeby poczuć się od niej oderwanym, potrzebuję naprawdę oryginalnej fantastyki. Tu jej nie dostałem. Szkoda.
Moim zdaniem z tego wynika wszystko. Bohaterka gdzies wyjeżdżała, wszyscy wiedzieli, ze wyjeżdża i dokąd i w trakcie podrózy mąz namówił ją do zmiany trasy ( w pierwotnej wersji była jeszcze informacja, że miała następnego dnia na ten kurs dojechać, a przynajmniej tak jej mąż mówił, ale wycięłam to jako mało istotne)Jechałam na kurs, mąż zadzwonił i powiedział, ze mnie porywa, podał adres hotelu, Zameldowałam się pod panieńskim nazwiskiem. Tak chciał.
On (...), zabiera ze stolika swój kieliszek, starannie wyciera blat.
A czy trudno jest wrzucić coś do kieliszka szampana? Może to leki a może "coś mocniejszego"?Blackheart pisze:Wszystko fajnie, ale to czyni z męża bohaterki kompletnego idiotę, bo pierwszy lepszy patolog stwierdzi, że w ciele denatki żadnej chemii nie ma (no, chyba, że ten mąż naprawdę nafaszerował swoją małżonkę tymi lekami, ale tego już sobie nie potrafię wyobrazić. Na siłę, czy jak?).
Z sypialni sączy się światło. Wstaję, podchodzę na palcach. (...) Wsuwam się do pokoju (...)Keiko pisze:duch jest frontalnie i do recepcjonistki i do męża (oboje widzi) ale recepcjonistka aby pocałować męża musi przejść przez ducha. Po tych długich rozważaniach nadal nie wiem gdzie był duch – odpowiedz, że w innej przestrzeni mnie nie satysfakcjonuje, bo bohaterka jest przekonana, że żyje. Więc wymiar w którym się znajdowała musiał być „normalny”.
Mimo przecinka to i tak dziwnie brzmi, jakby tą nieśmiałą czułością obejmował go ;] Chyba miało być "z"?, nieśmiałą czułością, obejmuje martwe ciała.
Przecinek?Zamyka oczy, by nie widzieć.
Brzmi jakoś dziwaczne. Wystarczyło chyba napisać, że nie drżał z powodu zimna, a trwogi i tyle. No w tej plątaninie i to zwiewanie i zimno wcale nie otarło o mojej wyobraźni.I choć północny wiatr był na tyle porywisty, że zwiewał mu włosy z twarzy, to nie on był tego przyczyną.
Jej - potem jego. Niby nie jest to powtórzenie, ale śmierdzi zaimkozą.Kiedy jednak jej delikatne wargi zetknęły się z jego spierzchniętymi ustami, nadzieja umarła.
Auć...Ostatkiem gasnącej świadomości uświadomił sobie błąd
Asasynem dziwnie brzmi, ale ogólnie perełka ;] Ładnie zawarta puenta.Asasynem powinna być kobieta.
czyżby przymiotnikoza?niezapomniane, długie, srebrne
Osłon? Osłon na ramionach, hm... Nie można tego było bardziej "fachowo" określić?Dopiero po chwili, widok skórzanych osłon na przedramionach nieodwołalnie przekreślił jej nadzieje.
Hm?jej usta pocałunkiem. Ciepłym, mocnym pocałunkiem, który na nowo obudził jej zaufanie. Potem ją puścił.
Brzmi okropnie, jakby oślepła. Zresztą dalszy ciąg zdania tez średnio pasuje.Gdy już dłużej nie mogła go widzieć,
i takie wrażenie - fajnie, że poczekali, aż ją wycałuje i zabije ;] ?Wstaję i ruszam naprzeciw zacieśniającemu się kręgowi barbarzyńców.
Niby ładnie, ale mi to nadmiernym kombinowaniem "zajeżdża". Szczególnie, ze piszesz o policzku. A ta "faktura zabliźnionych ran" brzmi jakby pół pleców miał w bliznach.i gładką fakturę zabliźnionych ran.
Zacisnęło na talii? Ramię? Nie owinęło? Zresztą, znowu dziwnie brzmi. Nie można było napisać, że ją objął :P? Po prostu.Mocne ramię zacisnęło się na talii kobiety, kiedy pochylił się, by pocałować wybrankę.
Bo były wąskie? Nie rozumiem. Może zaciśnięte usta? Wtedy chyba już bardziej sensownie brzmi...Jego wąskie usta zdradzały niecierpliwość
Jak mniemam podała się na tacy :P Chyba "poddała".Podała się namiętnemu pocałunkowi,
Chyba wymruczał. Ale ogólnie mruknięcie imienia znów dziiiiwnie brzmi.potem mruknął cicho jej imię,
Opuściła głowę, ukrywając łzy w poddańczym dygnięciu.
Cudna puenta, ale te podwójne "go" zwyczajnie rażą. Ale nie wiem cy udałoby się to jakoś zastąpić.Nie zabijajcie go, po prostu go zakopcie...
To nie miały być leki :)BlackHeart pisze:Teano, ja doskonale rozumiem, co tam mąż wyczynia, więc nie tłumacz :) Jedyne pytanie, które mnie nurtuje to, owe tajemnicze pudełko. Powiem szczerze, to, że były to jakieś leki, nie jest dla mnie jasne.
Powiedz mi, czy dobrze rozumiem:
Tak to ma wyglądać, że panienka poszła sobie do hotelu, piła do lustra, po czym wzięła jakieś leki i zdechła?
Kwestia kieliszka... wcale nie jest tak łatwo czegoś dosypać, aby nikt nie zauważył. Pierwsze primo - leki nie rozpuszczają sięzbyt szbyko. Drugie primo - jeśli kieliszek był przezroczysty, to kobieta powinna zauważyć, że napój zmętniał. Trzecie primo, wiesz dlaczego arszenik jest niebotycznie drogi? Bo nie ma smaku i zapachu. Leki mają. No i czwarte primo - Ty wiesz ile tych leków musiałby tam nawalić, ąby wywołać zgon? Ostatecznie można powiedzieć, że małżonka była tak zakochana i tak ufała mężowi, że po prostu nie zwróciła uwagi na pewne rzeczy, ale to już trochę naciągane.
Może nie od razu wszystkich, ale jakaś grupa podejrzanych zawsze się znajdzie. Choć masz rację, można to tak zrozumieć i wtedy zamiast tragicznie, wychodzi komicznie :/Chciał ja zabić, nie wyszło i zebrali wszystkich ludzi z okolicy, by ich wycałowała?Hm...
Znaczy, nie masz zadatków na zbrodniarza doskonałego ;)BlackHeart pisze: EDIT. do postu Teano
No, tego bym w życiu nie wydedukował. ;)
A jak Ty poradziłbyś sobie z tym problemem? Moim zdaniem wzmianka o tym, że mąż zabiera swój kieliszek i starannie wyciera blat, powinna naprowadzić czytelnika na odpowiednie skojarzenia. W pierwotnej wersji miałam jeszcze wspomnienie bohaterki, że pili szampana i nagle poczuła się bardzo senna, ale wywaliłam, bo była to moim zdaniem niepotrzebna łopatologia (i ileś znaków za dużo) :)Teano, w tekście zabrakło informacji, że mążdosypuje coś do kieliszka. Niestety, skoro zdecydowałaś się na narrację z perspektywy bohaterki, nie mogłaś jej tam zamieścić. Przez to nie za bardzo wiadomo, co się stało.
Jak na mój gust powinieneś postarzeć trochę tę dziewczynkę, bo w parze z oficerem (wiadomo że oficerem nie zostaje się, mając 20 lat) może niektórym jednoznacznie się kojarzyć ;). Mogłeś napisać po prostu "kobiece" albo "młodej kobiety" a byłoby w porządku. Aha, zamiast wiatru mogłeś walnąć jakąś bryzę, by bardziej odzwierciedlić klimat, ale wiesz... to tak IMO.Bujne, rude, dziewczęce loki powiewały na morskim wietrze. Postawny oficer (...)
A po co te "zaraz"?Zaraz usta ich złączyły się w jedno cierpiące serce.
Sądzę, że zdanie jest niepotrzebne, ponieważ we wcześniejszej części tekstu czytelnik otrzymuje informację, że kochankowie się żegnają.Rozstanie było blisko.
Czerwone słońce wschodziło powoli nad Kępą Oksywską.
No tak, słońce wschodzi. Tyle że na początku września wschodzi ono tak w granicach 6.50.Kapitan rzucił okiem na zegarek- była 4.43.
Raus!Wrócił, więc do baterii
Rozkazał wycelować i działem dać odpowiedź.
Również zamieniłabym to zdanie, bo brzmi niezgrabnie. I zamiast "ryk" dałabym "warkot".Zaraz dało się słyszeć ryk samolotu i świst bomby.
Nielogiczne. Gdyby było, że "grubych", byłoby ok.Nawet przez materiał cienkich rękawiczek czuła jego szorstki zarost i gładką fakturę zabliźnionych ran.
Kiepska konstrukcja zdania, imo.Tak samo, jak kiedy zobaczyłam go po raz pierwszy.
Niepotrzebny przecinek.Opuściłam, więc powieki
Uważam, że określenie, że "szeregowiec jest młody" raczej jest niepotrzebne, bo oni zawsze są młodzi. Przynajmniej nie słyszałam o szeregowcu, który ma ponad 30 lat. Ponadto mamy jeszcze takie zdanie:Bartek, młody szeregowiec z oddziału Stefana
zaledwie kilka dni wcześniej skończył osiemnaście lat.
Auć! A co ona takiego zrobiła?Alan, spostrzegłszy ukochaną sylwetkę, zagryzłwargę.
Pewnie piszę to samo co inni: w ten sposób nie prowadzi się narracji w dialogach. Powinno to wyglądać tak:- Nie powinno cię tu być.
Wyszeptał.
To oni gejami jakimiś byli?Odeszli razem. Obaj.
Jak dla mnie zbyt wielka kombinatoryka? Nie lepiej: "Zadrżał. I to nie za sprawą północnego wiatru, który tarmosił jego włosami."?Zadrżał. I choć północny wiatr był na tyle porywisty, że zwiewał mu włosy z twarzy, to nie on był tego przyczyną.
To ci ludzie cesarzowej popełnili błąd, czy bohater? I czy na pewno chodziło Ci o świadomość, czy może przytomność? Bo gasnąca świadomość raczej kojarzona jest ze śmiercią (śpiący mózg jest przecież świadomy), a od uderzenia buławy chyba raczej się nie umiera, lecz ulega ogłuszeniu. Chyba że był to wyjątkowo silny cios.Ostatkiem gasnącej świadomości uświadomił sobie błąd, który popełniono.
Airel II Księga Opowiadań. Wojna Dusz – zdrada.Asasynem powinna być kobieta.
Czy imię bohatera wzięło się od ariona ogrodowego, ślimaka który buszuje w ogrodach? ;) Tak z ciekawości pytam.Nie mogła uwierzyć własnym oczom, gdy Arion wyszedł spomiędzy drzew.
Chyba cynicznym uśmiechu.pozostał półbóg o ciemnoczerwonych oczach i cynicznych ustach.
Oczywiście pomyślałam sobie o katanie, jako ubraniu (Ktoś jeszcze tak miał?), kiedy chodziło Ci o jakiś kord. I zdziwiło mnie strasznie, że gość wyciąga z ciała kobiety jakiś materiał :o. Gdybyś użył w tym zdaniu wyrazu jednoznacznego, jak miecz czy sztylet, imo byłoby lepiej. Ładnie ująłeś całą scenę, zwięźle, obrazowo i umiejętnie zamknąłeś treść w tej bańce ograniczeń. Chyba dotychczas najlepiej. Szkoda tylko, że tak kiepsko wyszło z oryginalnością.Wyciągam katanę tkwiącą w trzewiach Marlene.
Słusznie zwróciłeś uwagę na wyraz "antyantropowy", którego pochodzenia z łaciny chyba tłumaczyć nie trzeba. Oznacza to, że ładunek jest selektywny, czyli unicestwia nie tylko samego człowieka, ale też robi parking z jego cywilizacji (androidy błyskiem zrobią sobie nową, od zera). Można więc to interpretować tak, jak Ty to zinterpretowałeś, lecz pod pojęciem "wszystko, co ludzkie" można rozumieć równie dobrze wszystkie psychiczne mankamenty, jak nienawiść, agresja czy destrukcyjne popędy.BMW pisze: Nie przekonuje mnie sposób zagłady ludzkości. Jest zbyt prosty. Detonujemy bombkę i koniec z przeciwnikiem. Wiem, że to s-f, ale:
Stoję pośrodku miasta, z ładunkiem antyantropowym w dłoniach
czyli eksplozja zabija ludzi. OK. Niech już tak będzie, skoro ma być.
Ale:
Fala uderzeniowa niszczy wszystko, co ludzkie.
A tu nie mogę wytłumaczyć sobie selektywności tej fali. Czy w takim razie ulegną zniszczeniu np. budynki, mosty (jako, że zbudował je człowiek) i.t.p., a ocaleją np. góry i rzeki?
Właśnie tak miało być - oryginalnie, ale nie na siłę oryginalnie :)Hitokiri pisze:
Łe, nie podoba mi się. "Ustny" transport energii, porównany z pocałunkiem - no, fajne, jak na razie najoryginalniejsze potraktowanie tematu, ale ja wolę tradycyjne pocałunki ;D W dodatku językowo patosem mi trąci.
Na plus, że nie używasz dziwacznych sformułowań :D
W sumie mogłam tak napisać. Uważam jednak, że użycie czasu przeszłego pod koniec jest uzasadnione, inaczej bowiem wyszedłby bezsens: "Który najwyraźniej ocala mi życie". Niemniej pierwotnie całość była w czasie przeszłym, jednak taka forma jakoś mi się nie podobała, więc zmieniłam.Nieznany pisze:
Niezły tekst, dobry pomysł na pocałunek, ale... trochę zniechęca mnie ten czas teraźniejszy, który pod koniec przechodzi w przeszły ("poznaję go", ale zaraz "uratował", "nagrodził") - ja bym widział ten tekst w całości w czasie przeszłym. Podsumujmy - tekst niezły, ale nie trafił w mój gust.
Bomba Marsa, jak wskazuje nazwa własna, jest bombą stworzoną przez boga - lub będącą w jego posiadaniu - bo raczej nie przez planetę :)KPiach pisze:
No, to na pewno nie jest szablonowa scena ;) Jedno pytanie na początek: w pierwszym zdaniu jest literówka? Bo inaczej nie wiem co to jest "bomba Marsa". Zresztą drugie zdanie brzmi równie tajemniczo.
Przystawiam usta do syfonu, by rozpocząć transfer energii. I złożyć światu najwspanialszy pocałunek.
Słychać, czuć i widać potężną eksplozję boskiej energii. Jakby w glob trzasnęła kometa.
"Syfon" powodował, że zatrzymałem się, wystąpił galop myśli i skojarzeń. Dlaczego "syfon". Dlaczego, zbliżająca się apokalipsa jest przyrównana do pocałunku? Nie wiem, ale niech będzie. I kolejna rzecz, która mi nie podeszła, to "trzaśnięcie" komety. To określenie nie pasuje, jest takie "małe". Teks mówi o kataklizmie na skalę globalną, a ten czasownik kojarzy mi się z trzaśnięciem kogoś w twarz, czy czymś takim.
Fala uderzeniowa niszczy wszystko, co ludzkie.
Ja przeczytałem, że ładunek jest antyantropowy, ale fala uderzeniowa to fala uderzeniowa. Dlaczego niszczy tylko to co ludzkie? Zakończenie rozłożyło mnie. Antyczny bóg spowodował lekki szok. Cóż, tekst nie podobał mi się. Tragizmu nie odebrałem. Zresztą to był tylko android ;) A poza tym wszystko dobrze się skończyło, jak w hollywood.
Czytaj wyżej.Teano pisze: tragiczny - nie ma
Dziękuję, dziękuję :)Buka pisze:
Dobry tekst, świetny pomysł, ale jedno przeszkadza: brak dynamizmu. Wszystko jest tak bardzo statycznie opisane, co nijak nie oddaje wizji końca świata i nieudanego samobójstwa bohatera. Ja wiem, że to android. Ale oni też mają uczucia ;)