Nie zawsze na ziemi maj

[neularger]

Ja tylko na szybko powiem, że to zakończenie (nie mylić z puentą) jest w 100% Autorskim Chciejstwem.
A powiedzenia w życiu nie słyszałem. Zgadzam się z Nq - jest dość głupie.

[tin]

neularger, mógłbyś podać jakiś konkret? Z zarzutem chciejstwa się nie zgadzam i mimo wszystko - mimo niewielkiego sensu bronienia takiego tekstu - skłonny jestem polemizować (opierając się, rzecz jasna, tylko na tym, co istnieje w tekście).

[No-qanek]

Co do puenty, ojciec od początku stara się być dla syna autorytetem, chcąc przekazać mu kilka życiowych mądrości. A że nie jest zbyt rozgarnięty, sądzi, że banalne prawdy zrobią swoje. Gdy jednak mu się nie udaje, pod pretekstem wymyka się z dyskusji ("twoja matka chyba mnie woła"). Następna okazja nadarza się pięć lat później, gdy syn ponosi klęskę (rakieta uderza z jego winy w siedzibę VARTO). Chcąc wyjść wreszcie na mądrego ojca, próbuje pouczyć Artura, że życie nie jest sprawiedliwe i nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli ("nie zawsze na ziemi maj..."). Syn jest jednak zdziwiony, że w obliczu tak dramatycznej sytuacji, ojciec traktuje go jak dziecko. Ojciec wścieka się więc, że nie sprostał swej roli, i wychodzi, zostawiając Artura samego ze swymi problemami.

I ty Autorze naprawdę chcesz taką historię sprzedawać na postaciach zrobionych z krepiny? Przy zerowym napięciu w tekście?
I to przy konstrukcji postaci, mającej wprowadzać komizm, która jednak zwalnia czytelnika z doszukiwania się psychologii postaci - udało ci się tylko dodatkowo zamotać.

Żeby napisać coś, co opisałeś w komentarzu, trzeba naprawdę poważnego warsztatu i wiedzy o świecie. Radzę zaczynać od czegoś prostszego - krótkim zabawnym utworze z pointą, dwupunktową fabułą i tak dalej. A z czasem przyjdzie czas na większe projekty.

EDIT: Śmiało, wrzuć to, co jak uważasz, broni tezy, że tekst jest o tym, o czym twierdzisz (Boże, obdarz łaską to zdanie i zniszcz je zaraz po przeczytaniu) - na przykładach będzie łatwiej wyjaśnić.

Bo musisz zrozumieć, że tekst "Makbet bardzo przeżywał. Nie był pewien, czy zdobycie władzy było warte zbrodni, której się dopuścił" nie jest dziełem o tym, jak czuje się człowiek, który dopuścił się zła. Czym innym jest napisać zdanie a opisać.

[neularger]

neularger, mógłbyś podać jakiś konkret? Z zarzutem chciejstwa się nie zgadzam i mimo wszystko - mimo niewielkiego sensu bronienia takiego tekstu - skłonny jestem polemizować (opierając się, rzecz jasna, tylko na tym, co istnieje w tekście).

Napisałem Ci wcześniej, że zakończenie nie pasuje do początku. Stąd trudno mówić o zakończeniu czegokolwiek, skoro się tego nie rozpoczęło. Margo wskazała Ci dwie osie fabularne w tekście. Pierwsza: rozwiązanie problemu kosmitów, druga: relacja tępy ojciec - genialny syn. Zawiązanie tekstu to problem kosmitów (oś pierwsza), zakończenie to wspomniana wyżej relacja (oś druga). Problemy, które, jak twierdzisz, są poruszane nie wynikają wcale z tekstu. Dlatego jest to Ałtorskie Chciejstwo. Podobnie jak komizm tego tekstu - miało być śmiesznie. Nie jest.
Postaram się jeszcze coś napisać, ale najwcześniej w weekend.

Radzę zaczynać od czegoś prostszego - krótkim zabawnym utworze z pointą, dwupunktową fabułą i tak dalej.

Ja radzę nie bawić się na razie humorem. To jest dość trudne i widać, że Ci autorze nie wychodzi. Prosty tekst "wstęp=>rozwinięcie=>zakończenie". Klasyka.
Swoją drogą nie wiem co to"dwupunktowa fabuła". Ale ja to amator jestem... :)

[No-qanek]

No... fabuła, którą możesz zapisać w dwóch punktach :P
Czyli zwykle sytuacja A, a potem zdarzenie B, z którego wynika pointa. Najprościej jak się da.

[Małgorzata]

Czyli zwykle sytuacja A, a potem zdarzenie B, z którego wynika pointa.

No-qanku, ostrożnie ze skrótami myślowymi. Zobacz, co zaproponowałeś:
Sytuacja A: Jaś i Małgosia idą do sklepu.
Zdarzenie B: Sprzedawczyni dała im (Jasiowi i Małgosi) nieświeży pasztet. => Puenta (która wynika ze zdarzenia B): Bo to zła kobieta była.

Z całą pewnością nie będzie to dobry tekst... :P

<Wcale mnie tu nie ma>

[No-qanek]

No dobrze: pointa musi się też łączyć z A.
Uznałem, że to oczywiste, że jeśli tekst ma mieć jakąś wartość to wszystko z wszystkim powinno tworzyć spójną całość.

Nie gwarantuje, że utwór o takim schemacie musi być dobry; ale że jest prosty i można od tego zacząć.

[Małgorzata]

Wcale nie jest prosty. Utwory o takiej konstrukcji wymagają:
a. dobrej koncepcji,
b. dobrego skrótu.
To samo zresztą dotyczy "jednopuktówek" (vide: drabble).
Ćwiczyliśmy drabble na WT, notabene. I inne krótkie formy też. Wyniki można sprawdzić - albo na ZWT, albo w ZakuŻonym ArHiwum. :P
Dlatego może łatwiej iść po wzorcu, który jest kodowany od baśni do baśni. Tym najwcześniejszym. :P

<Mnie tu nie ma. Jestem nieobecna. Coraz bardziej nieobecna.>

[No-qanek]

A wzorzec baśni to jaki? Tak w grubym przybliżeniu.

[Małgorzata]

Wstęp-rozwinięcie-zakończenie. :P