Nocny skok

[jaynova]

Jeśli już, to w "Galerii złamanych piór". Poza tym pisząc tytuł książki, tylko pierwszy wyraz piszemy wielką literą, chyba że kolejne wyrazy stanowią nazwę własną

Pardon, my mistake :)
Co nie zmienia mojego zdania.

[Kruger]

Kres piętnował nadmierną szczegółowość. Zwłaszcza taką, którą się uprawia od razu, np. gdy tylko pojawią się 3 postaci - szczegółowy opis wyglądu, ubioru i uzbrojenia. To jest RPG.
Ale jeśli napiszesz, że trzech zabijaków wyglądało, jakby od kilku dniu uciekali przed pościgiem, byli zmęczeni i brudni, jeden miał opaskę na oku, drugi rude włosy a trzeci nijak nie wyglądał, bo skrywał się w cieniu - to jesteś w domu. Opisałeś pierwsze wrażenie, pierwszy rzut oka obserwatora a w dodatku rozdzieliłeś role, w dalszej części sceny będziesz mógł się już odwoływac do konkretnych postaci po ich cechach (a nie - ten co był wtedy z lewej, ten co był wtedy z prawej). Zaś gdy zajdzie potrzeba, podasz kolejne cechy, wraz z rozwijaniem fabuły. Np. nikogo nie zdziwi, że ten co ma opaskę na oku nie sięga po łuk, bo przecież z opaską to on raczej strzelcem nie jest. I tak dalej.
Druga rzecz, którą postulował Kres, byw opisach używać malowniczych porównań, zamiast stwierdzać fakt. Nie pisac o silnym wietrze a o drzewach, których czubki uginają się neimal do ziemi.

[nimfa bagienna]

Jaynowa, porównaj sobie takie dwie scenki.

1. Do komnaty wpadł rycerz uzbrojony w miecz półtoraręczny. Miał napierśnik z wygrawerowanym herbem i pancerne rękawice, spod napierśnika wystawała mu czarno-purpurowa przeszywanica. Rzucił się w kierunku kulącego się w kącie wąsatego blondyna w samodziałowym kubraku, błagającego o litość, i przeszył go na wylot.

2. Drzwi odskoczyły z trzaskiem pod ciosem pięści w pancernej rękawicy. Do komnaty wtargnął zbrojny, zawinął bastardem, aż trzasnęła czarno-purpurowa przeszywanica widoczna spod ozdobionego herbem napierśnika. Skulony w rogu wąsaty blondyn w samodziale zacisnął powieki, gdy świst miecza przerwał jego bezgłośną modlitwę o litość.

Widzisz różnicę? Scenki zawierają dokładnie to samo, ale o ile szczegóły w pierwszej z nich rozpraszają i nużą, o tyle w drugiej służą akcji. Więc nie odrzucaj tak od razu tego, co napisał neularger. Kwestia podania. Ale recepty na sposób podania nikt ci nie poda, to zależy od samego piszącego.

e. mały szczegół
e2. drugi mały szczegół

[Juhani]

A jeszcze można w dotychczasowej wersji Jaynowy:
Do komnaty wpadł rycerz. Widząc przeciwnika, zabił go błyskawicznie.

I to jest przykład braku szczegółów:)

[neularger]

Jaynova, mam takie wrażenie, że podchodzisz do tego jak do pieczenia ciasta:
25 gramów szczegółów, 300 gramów fabuły, wątek miłosny na 4 strony, wymieszać i zostawić do odleżenia na 4 tygodnie.
Na pewno będzie dobrze.
Nie będzie - chyba że już wydałeś kilkanaście powieści i napisałeś stosy opowiadań. :D
To nie tak, że istnieje jakaś magiczna, odpowiednia ilość szczegółów. Pomyśl o szczegółach jako o hm... czymś co steruje wyobraźnią czytelnika. Jeżeli napiszesz "Na wzgórzu stał dom" - wyobraźnia czytelników odwali robotę za Ciebie. Narysuje dom, wzgórze, niebo, trawę, ptaszki, drzewa - wszystko. Gdyby teraz zebrać czytelników, zajrzeć im do głów, to każdy dom i wzgórze będą inne. Teraz do ciebie, Autorze, należy stwierdzenie, która z tych wizji NIE PASUJE do fabuły. Ktoś sobie wyobraził rozpadającą się ruderę na szczycie kompletnie łysego wzgórza? A to jest źle - więc konkretyzujesz. "Na trawiastym wzgórzu, w otoczeniu potężnych dębów, stał zadbany dom hrabianki Piprztyckiej." Wstawiłeś ograniczniki, czytelnik sobie wyobraża w taki sposób jak sobie życzysz, co prawda ciągle każdy nieco inaczej, ale ważne z punktu widzenia fabuły szczegóły są takie same. A czy dom hrabianki miał czerwone kolumienki, czy werandę - to już nieistotne. No i kwestia podania - jak już zauważyła i zaprzykladowała Nimfa.

[jaynova]

Jaynowa, porównaj sobie takie dwie scenki.

It's Jaynova, please :)

Więc nie odrzucaj tak od razu tego, co napisał neularger.

Z komentarzy i rad neulargera to ja tu najwięcej skorzystałem i bardzo wysoko je cenię.

A jeszcze można w dotychczasowej wersji Jaynowy:
Do komnaty wpadł rycerz. Widząc przeciwnika, zabił go błyskawicznie.

I to jest przykład braku szczegółów:)

Moi bohaterowie to zazwyczaj naprawdę twardzi faceci, bez kitu, zabijają szybko i skutecznie :)

Juhani, brak szczegółów w opowiadaniu rozbieranym na części w tym wątku, wynika ( co piszę chyba po raz n-ty) z wielu komentarzy co do poprzednich opowiadań - nadszczególarstwo itd.

[hundzia]

A jeszcze można w dotychczasowej wersji Jaynowy:
Do komnaty wpadł rycerz. Widząc przeciwnika, zabił go błyskawicznie.

I to jest przykład braku szczegółów:)

Moi bohaterowie to zazwyczaj naprawdę twardzi faceci, bez kitu, zabijają szybko i skutecznie :)

Więc to pokaż zamiast o tym mówić.
Nie musisz pisać łopatologicznie. Że np. facet był okrutny; wystarczy to pokazać, by czytelnik dośpiewał sobie wniosek. -> Facet dla zabawy wyrywał ćmom skrzydełka.
Twardziel -> Facet spojrzał ponuro i wyzywająco zarazem. Coś w jego pozie sugerowało, że się nie cofnie, nie zawaha.

Juhani, brak szczegółów w opowiadaniu rozbieranym na części w tym wątku, wynika ( co piszę chyba po raz n-ty) z wielu komentarzy co do poprzednich opowiadań - nadszczególarstwo itd.

Bo trzeba nauczyć się przemycać fakty tak, by czytelnik łykał je bez wysiłku umysłowego.

[jaynova]

Twardziel -> Facet spojrzał ponuro i wyzywająco zarazem. Coś w jego pozie sugerowało, że się nie cofnie, nie zawaha.

W wykonaniu faceta wzrostu 1,55 m i 60 kg wagi to byłaby raczej kpina z czytelnika ( z bohatera też).
Chyba, że to mistrz klanu ninja.

Bo trzeba nauczyć się przemycać fakty tak, by czytelnik łykał je bez wysiłku umysłowego.

Ja się zgadzam, ale jednak pewne rzeczy trzeba napisać wprost (np. że facet to ninja )

[hundzia]

Twardziel -> Facet spojrzał ponuro i wyzywająco zarazem. Coś w jego pozie sugerowało, że się nie cofnie, nie zawaha.

W wykonaniu faceta wzrostu 1,55 m i 60 kg wagi to byłaby raczej kpina z czytelnika ( z bohatera też).
Chyba, że to mistrz klanu ninja.

O, znaczy, według twojej definicji do twardzieli zalicza sie tylko średniowysokich mięśniaków, do wysokich i dryblastych?
Wiesz, że taki Jet Li ma ledwie 167 wzrostu (niższy nawet od Jackie Chana), a Tom Cruise 160 cm - jest niższy ode mnie, a jednak świetnie potrafi odgrywać twardziela. O, popatrz na mistrza Yodę - ktoś wątpi, że to twardziel? Wcale nie musi skakać po ścianach (choć może i potrafi) by zasugerować autorytet.
Jeśli o niezłomności faceta mają decydować gabaryty, to z przykrością muszę ci naprostować ten mit - rozmiar nie ma faktycznego znaczenia.

Bo trzeba nauczyć się przemycać fakty tak, by czytelnik łykał je bez wysiłku umysłowego.

Ja się zgadzam, ale jednak pewne rzeczy trzeba napisać wprost (np. że facet to ninja )

Wcale nie trzeba. Walnąć przykładem?
e./

[neularger]

Hundziu, Tom Cruise ma 172 cm wzrostu - niemniej nadal wysoki nie jest. Zwrócę też uwagę fakt, że obaj aktorzy, choć niscy, nie odznaczają się wymoczkowatą budową. Dodatkowo Tom C. jest rzadko zestawiany z wysokimi/wyższymi aktorami, więc nie rzuca się tak to w oczy. W przypadku tego drugiego, to nie ma znaczenia, jest Azjatą, ludzie nie oczkują, że będzie wysoki...
Poza tym, Hundzia, ma rację. "Twardzielstwo" to raczej jednak zespół cech charakteru, niż wygląd fizyczny.

[hundzia]

Hundziu, Tom Cruise ma 172 cm wzrostu - niemniej nadal wysoki nie jest. Zwrócę też uwagę fakt, że obaj aktorzy, choć niscy, nie odznaczają się wymoczkowatą budową. Dodatkowo Tom C. jest rzadko zestawiany z wysokimi/wyższymi aktorami, więc nie rzuca się tak to w oczy.

A nie wygląda na takiego. Jak dziś pamiętam wojnę z Nicole Kidman, która mogła nosić szpilki dopiero po rozwodzie :P
Ale mniejsza z tym - Cruise'a do mięśniaków nie zaliczysz choćbyś się skichał.
Męski mężczyzna nie musi być wielki gabarytowo - ma mieć niezłomność charakteru, determinację, charyzmę, że tak polecę erpegami.
To zachowanie decyduje o twradzielstwie, nie wygląd i właśnie to trzeba pokazać, zamiast wytykania paluchem, że to twardziel był.

[jaynova]

Jeśli o niezłomności faceta mają decydować gabaryty, to z przykrością muszę ci naprostować ten mit - rozmiar nie ma faktycznego znaczenia.

Czyli lepszy mały, ale twardy niż wielki, ale miękki jak rozumiem? :)

"Twardzielstwo" to raczej jednak zespół cech charakteru, niż wygląd fizyczny.

To zachowanie decyduje o twardzielstwie, nie wygląd i właśnie to trzeba pokazać, zamiast wytykania paluchem, że to twardziel był.

Jak mały łepek zacznie się stawiać do wielkich gości, może i jest niezłomny i odważny, ale - jeśli nie jest mistrzem sztuk walki jak wspomniany Jet Li - to będzie z nim krucho. O to mi chodziło.
Jeśli konstruuję bohatera, to jako autor:

steruje wyobraźnią czytelnika. Jeżeli napiszesz "Na wzgórzu stał dom" - wyobraźnia czytelników odwali robotę za Ciebie. Narysuje dom, wzgórze, niebo, trawę, ptaszki, drzewa - wszystko. Gdyby teraz zebrać czytelników, zajrzeć im do głów, to każdy dom i wzgórze będą inne. Teraz do ciebie, Autorze, należy stwierdzenie, która z tych wizji NIE PASUJE do fabuły. Ktoś sobie wyobraził rozpadającą się ruderę na szczycie kompletnie łysego wzgórza? A to jest źle - więc konkretyzujesz. "Na trawiastym wzgórzu, w otoczeniu potężnych dębów, stał zadbany dom hrabianki Piprztyckiej." Wstawiłeś ograniczniki, czytelnik sobie wyobraża w taki sposób jak sobie życzysz, co prawda ciągle każdy nieco inaczej, ale ważne z punktu widzenia fabuły szczegóły są takie same.

I oto chodzi. Na początku nakreślę sylwetkę bohatera - duży, umięśniony, świetnie wyszkolony( jak w opowiadaniu Malleus Malleficarum w USA). Czytelnik ma przed oczami takiego bohatera i wie czego sie po nim spodziewać. Jeśli napisałbym, ze był twardzielem, a potem okazałoby sie, że to konus to albo wypadłoby to komicznie albo wkurzająco.

[hundzia]

I powstanie ci Stallone/Schwarzenegger/Statham//inny taki stereotypowy bohater.
Znaczy zero kreatywności, zero oryginalności, zero wiarygodności - marysuizm w męskiej oprawie.
Gratulacje. Twój bohater na pewno bedzie żył długo i szczęśliwie. Na papierze, bo nie w pamięci.

[neularger]

Meska wersja Mary Sue nazywa sie Gary Stu. :-)

[hundzia]

No właśnie nie byłam pewna, bo spotkałam się jeszcze z Larrym Stu i Marty Samem :/
Poza tym o ile istnieje pojęcie ogólne - marysuizm, nie spotkałam się z rozdzieleniem płciowym, więc zakładam że jest pojęciem generalizującym, jako zjawisko nadmiernej idealizacji w literaturze.