F 64

[Navajero]

Dabliu - są szkoły noża i szkoły, nożownicy i nożownicy... Nie o wszystkim można pisać publicznie, ale najogólniej:
- ktoś tam poznaje techniki noża i niewiele wiecej, trochę sparuje za pomocą gumowych atrap itp.
- inny jest szkolony w wojsku, w jakimś elitarnym oddziale lub w szkole noża która stawia na praktykę ( są takie, choć nieliczne).

Efekty - w pierwszym przypadku ekspert ma przewagę techniczną nad amatorem. Wcale nie jest na przegranej pozycji - też się może wkurzyć, wpaść w amok, a w odróżnieniu od amatora zna techniki, ma wyrobione pewne podstawowe odruchy. Jednak w tym wypadku trudno zakładać, że lepiej wyszkolony wygra starcie, bo wchodzą tu w grę elementy o których pisał obb.

W drugim przypadku ekspert jest nie tylko wyuczony konkretnych technik, ale też uwarunkowany manualnie i emocjonalnie. Warunkowanie manualne polega na tym, że ekspert potrafi posłużyć się bronią w sposób perfekcyjny i zawsze adekwatny do sytuacji. Ma to zakodowane. Warunkowanie emocjonalne polega na regulacji w zakresie mechanizmu atalistycznego ( używając terminologii psychologicznej), tzn. oddziaływując na podświadomość adepta/ żołnierza, można sprawić, że nie traci on w sytuacji zagrożenia zimnej krwi, nie wpada w panikę. Ma to zakodowane. To dla niego odruchowa reakcja organizmu, on nie musi się opanowywać, w sytuacji zagrożenia jest opanowany. U przeciętnego człowieka sytuacja zagrożenia życia = panika/ stupor itp. U "wyregulowanego" - wręcz przeciwnie. Takie techniki manipulacji na poziomie podświadomości stosuje się zarówno w elitarnych oddziałach wojskowych, jak i niektórych szkołach sztuk walki. Jeśli niewiadomo nawet jak naćpany czy nabuzowany amator/ półamator itp. wda się w walkę z wyszkolonym w wyżej opisany sposób człowiekiem - nie ma żadnych szans.

[Dabliu]

Żadnych szans? Absolutnie żadnych? Nie bierzesz pod uwagę nawet gorszego dnia, porannej sraczki, albo zwykłego, wcale nie tak rzadkiego, pecha? Przecież czasem wystarczy, że zrobi jeden, jedyniusieńki, jedyniusienieczki błąd, błądzik nawet...

[baron13]

Navajero: pierwsza zasada prowadzenia działań wojennych to posiadanie przewagi. Czyli mówiąc krótko bitwa jest rozstrzygnięta, zanim do niej dojdzie. Problem w tym, że prawdziwy zabijaka nigdy nie zaatakuje gdy nie ma pewności, że jego przeciwnik nie ma szans. Dowcip na tym polega, że zazwyczaj atak jest zorganizowany wcześniej i zazwyczaj nie ma znaczenia, jak ofiara zareaguje.

[Navajero]

Absolutnie żadnych, ponieważ zarówno warunkowanie manualne, jaki emocjonalne obejmuje sytuacje "przypadkowe". Tzn. dajmy na to ów ekspert się poślizgnął na kocim g..nie i nie trafił amatora. Traci równowagę i... wie co robić. Bo włącza mu się to warunkowanie manualne. Powtarzam - żadnych szans. Chyba, że przechodzimy do sfery czystej fantastyki :) Wtedy możemy sobie wyobrazić, że poślizgnął się na czymś brzydko pachnącym, stracił równowagę, wykonał specyficzny przewrót w przód ( np. coś z zakresu niżnej akrobatiki ) i wtedy nas..ła mu w oko przelatująca przypadkiem wrona, zdekoncentrował go okrzyk rozkoszy przeżywającej inicjację seksualną w pobliskiej bramie dzieweczki, a babcia z drugiego piętra dostała ataku lubmago i w drgawkach zrzuciła mu na głowę ulubioną aspidistrę... :)

[Dabliu]

O, baron dobrze napisał. Knajpiany zabijaka dobrze wie, kiedy, z czym i w jaki sposób. I na nożownika metoda się znajdzie, jeśli trzeba... ;)

BTW, troszkę z boku tematu - kolega kiedyś fajnie rozwiązał solóweczkę w knajpie - rzucał się do niego jakiś fagas, któremu coś się ubzdurało. Kolega zdołał ubrać się w odpowiedni ton i w odpowiednią minę, zdołał jakoś przeprosić za to że żyje, jednocześnie nie zachowując się jak piesek do kopania. W końcu natręt odpuścił i wrócił do stolika, gdzie wyraźnie zadowolony zajął się dopijaniem piwa. Kolega poczekał, aż z gościa zejdzie adrenalina, aż bitewna gorączka przemieni się w dygot kolan, aż uda rozmiękną, błogość rozedrgana zastąpi twardą agresję, aż piwko rozpłynie się po rozsupłanym żołądku... i wtedy wstał, już sam nabuzowany adrenaliną, nakręcony na zemstę za upokorzenie, podszedł do typka i pozamiatał nim podłogę w knajpie :)

[Navajero]

baronie - ta także kwestia szkolenia. Wiesz, że stare szkoły sztuk walki uczyły jak się poruszać ( tzn. normalnie idąc) , aby sprawiać wrażenie twardziela ( albo odwrotnie)? Amerykańskie badania wykazały, że większość atakowanych przez różnej maści zakapiorów ofiar, poruszała się niezbornie, wysyłając tym samym sygnały, że w razie ataku sobie nie poradzą. I faktycznie - głównie tacy byli atakowani.

[Karola]

stare szkoły sztuk walki uczyły jak się poruszać ( tzn. normalnie idąc) , aby sprawiać wrażenie twardziela

Do dziś tak uczą. Co prawda nie szkoły sztuk walki, a samoobrony dla kobiet.

[Navajero]

Nie wiem, nie uczęszczałem :)

[Madzik]

O, baron dobrze napisał. Knajpiany zabijaka dobrze wie, kiedy, z czym i w jaki sposób. I na nożownika metoda się znajdzie, jeśli trzeba... ;)

BTW, troszkę z boku tematu - kolega kiedyś fajnie rozwiązał solóweczkę w knajpie - rzucał się do niego jakiś fagas, któremu coś się ubzdurało. Kolega zdołał ubrać się w odpowiedni ton i w odpowiednią minę, zdołał jakoś przeprosić za to że żyje, jednocześnie nie zachowując się jak piesek do kopania. W końcu natręt odpuścił i wrócił do stolika, gdzie wyraźnie zadowolony zajął się dopijaniem piwa. Kolega poczekał, aż z gościa zejdzie adrenalina, aż bitewna gorączka przemieni się w dygot kolan, aż uda rozmiękną, błogość rozedrgana zastąpi twardą agresję, aż piwko rozpłynie się po rozsupłanym żołądku... i wtedy wstał, już sam nabuzowany adrenaliną, nakręcony na zemstę za upokorzenie, podszedł do typka i pozamiatał nim podłogę w knajpie :)

To i ja dołożę anegdotką.
Kolega jeden, który już się tyle razy sprawdził, że nie ma najmniejszej ochoty więcej się sprawdzać, stosuje całkiem niezły patent. Ktoś do niego startuje z awanturą, ten wgapia mu się w twarz i mówi spokojnie: „Przepraszam, ma pan coś w kąciku ust”. Ośmiu na dziesięciu klientów zaczyna się ocierać i pyta, czy już. Ten potwierdza lub mówi, że jeszcze troszkę, w zależności od sytuacji. W tak zwanym międzyczasie napięcie spada na tyle, że daje się atmosferę rozładować zupełnie bez draki. Czasem nawet kończy się to krótkim „dziękuję”.
I po co komu nóż? ;)

[Navajero]

I po co komu nóż? ;)

No jak to? A te panienki oszołomione wyjmującym ostrze z niezrównaną grandezzą nożownikiem? :D

[Madzik]

A tutaj i owszem, jako tak zwana płeć (hyhy) piękna, przyznaję: działa.
/Madzik rozmarza się na chwilę, po czym kiwa gorliwie głową/
Działa, jak cholera!

[Ika]

Żadnych szans? Absolutnie żadnych? Nie bierzesz pod uwagę nawet gorszego dnia, porannej sraczki, albo zwykłego, wcale nie tak rzadkiego, pecha? Przecież czasem wystarczy, że zrobi jeden, jedyniusieńki, jedyniusienieczki błąd, błądzik nawet...

Rany boskie Dabliu! Skąd masz takie pomysły? Swego czasu chadzałam na różne treningi i nigdy nie usłyszałam: należy poczekać, aż przeciwnik zdecyduje się użyć "Mawashi Geri" a następnie zastosować bla bla bla...
Sorry, ale to są jakieś głupoty. Profesjonał przewiduje uderzenie przeciwnika nie dlatego, że tamten krzyczy, co teraz będzie robił. Tym bardziej jak człowieka pomęczą na treningach takiej krav magi, czy innego MMA :p, które z gracji i złożoności stylu oraz form kata raczej nie słyną.
W kwestii noża dodam jedynie, że nie wziąłeś pod uwagę jednej rzeczy - o wiele szybciej rozbroi profesjonalista amatora (nawet bardzo złego amatora), niż naodwrotnie. Nawet jeśli przez profesjonalistę rozumiemy takiego co majtał nożem na treningu, a nigdy flaków z nikogo nie wypuścił :).

[obb]

A ja się z Navajero częściowo jednak nie zgodzę. Kiedy słyszę, że specjalista (jakiejkolwiek dziedziny) zawsze i bez problemu zakasowuje amatora, przed oczyma staje mi obraz niezatapialnego Titanica. Jeszcze do niedawna wierzyłem fanatycznie w potęgę biegłości technicznej w sztukach walki. Później miałem kilka doświadczeń życiowych, rozmów z chłopakami stojącymi na bramkach w dyskotekach, przemyśleń własnych itd. No i straciłem wiarę w mit niepokonanego zawodowca, choć była to wiara na swój sposób przyjemna.
edycja była

[Ika]

Obbie, no proszę Cię, bo zwątpię w Twą inteligencję!
To znaczy, że teraz wierzysz w mity i urban legends rozpowszechniane przez bramkarzy?

[obb]

Wierzę np. w potęgę przewagi siłowo-masowej, bo widziałem jej brutalną manifestację, a nawet ją odczułem. To jak z Tomaszem niedowiarkiem.